เสียงพลิกกระดาษดังขึ้น ขณะที่หญิงสาวนั่งพาดขาบนตักชายหนุ่มบนโซฟา สายตาดูเข้าถึงบทบาทที่กำลังแสดงด้วยสีหน้าตั้งใจ
ฉากนี้เป็นฉากที่เจ้าหน้าที่หญิงต้องสอบปากคำผู้ร้าย เพื่อสาวให้ถึงตัวการใหญ่และขบวนการเบื้องหลังที่ซ่อนไว้
แน่นอนว่าคียติณณ์รับบทเป็นผู้ร้ายจำเป็น..
“คุณบอกฉันมาดีกว่า ว่าคุณเกี่ยวข้องอะไรกับท่านโสภณ” เทียร์รดาเอ่ยขึ้น ขณะกวาดสายตาอ่านบทบรรทัดต่อไปรอเขา
คียติณณ์เอียงคอเล็กน้อยเพราะไม่ถนัดการแสดง แต่ก็ยอมซ้อมบทเป็นเพื่อนเธอทุกวัน แลกกับการโดนตามใจไม่ว่าเรื่องอะไรก็ยอม
“ผม.. ผมบอกคุณไปแล้วไงคุณเจ้าหน้าที่ เราทำมาค้าขายกันเรื่องธุรกิจก็เท่านั้น”
“คิดว่าฉันไม่มีหลักฐานเอาผิดคุณได้เหรอ”
“ถ้างั้นก็มาจับผมพร้อมหลักฐานสิครับ หลักฐาน.. อยู่ไหนล่ะครับ”
สิ้นประโยคนั้นเทียร์รดาก็ช้อนสายตาขึ้นมอง ก่อนจะถูกคียติณณ์ขโมยจูบจากริมฝีปากทีนึง
“ขโมยจูบเหรอคะ” เธอยกกระดาษขึ้นปิดริมฝีปาก มองค
