“พี่ติณณ์”
“หืม”
“พี่เทียร์ฝากเฌอมาบอกพี่ติณณ์ว่าขออีกห้านาทีค่ะ”
น้ำเสียงสดใสของเฌอชาดังขึ้นจากทางด้านหลัง เธอยืนโปรยยิ้มหวานหลังอาสาช่วยเทียร์รดาแต่งหน้าทำผม เตรียมให้เป็นพี่สะใภ้เต็มตัวตั้งแต่ได้เห็นรอยยิ้มของพี่ชายกลับคืนมา
“บอกเทียร์ว่าไม่ต้องรีบก็ได้ครับ พี่รอได้” คียติณณ์ที่นั่งจิบกาแฟสูดรับอากาศในยามเช้าตอบกลับ
“ว่าแต่วันนี้พี่ติณณ์จะพาพี่สะใภ้ไปไหนเหรอคะ” เฌอชาถามต่อแล้วอมยิ้มเก้อเขินอยู่คนเดียว
“พี่สะใภ้.. เฌอชา” คียติณณ์ละสายตาจากท้องฟ้า เอี่ยวลำตัวหันกลับไปมองอีกฝ่ายที่ยืนยิ้มอยู่
“ไม่ใช่คนนี้เหรอ พี่สะใภ้ของเฌอชาน่ะ” ไม่พูดเปล่าเจ้าเด็กแสบยังยักคิ้วใส่เขาอีกต่างหาก
ในฐานะน้องสาวคนเดียวของคียติณณ์ เธอไม่เคยเห็นพี่ชายดูมีชีวิตชีวาขนาดนี้มาก่อนเลย
“เด็กแสบนี่นะ” คียติณณ์ขมวดคิ้วดุน้องสาว ทว่าใบหน้ากลับเปื้อนยิ้มอย่างไม่รู้จักเมื่อยแก้ม
หลังเตรียมตัวออกเดตเสร็จเรียบร้อ
