คนที่คุ้นเคยวันนี้กลายเป็นความไม่เคยคุ้นไปเสียแล้ว..
เฌอชาที่ทิ้งให้เทียร์รดานั่งเป็นเพื่อนคียติณณ์ ทำเอาหญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้อง นั่งเกร็งจนตะคริวแทบจะกินน่อง
สายตาคู่สวยกวาดมองไปรอบบริเวณอันเงียบสงบ สายลมเย็นพัดผ่านเป็นระยะชวนให้ผ่อนคลาย หากทว่าในหัวกำลังตีกันพัลวันไปหมดว่าจะชวนอีกฝ่ายคุยยังไงไม่ให้อึดอัดใจ
“วันนี้ท้องฟ้าสวยดีนะคะ” เจ้าของเสียงหวานชวนคุยเพื่อคลายความวิตกกังวล
“ครับ” คียติณณ์ตอบรับสั้นๆ พลางขยับสายตาขึ้นมองท้องฟ้าด้านบน
“แล้วตอนนี้รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยังคะ แบบว่าร่างกายพี่มันดีขึ้นแล้วใช่มั้ย”
“ครับ ดีขึ้นแล้ว”
“อ่า งั้นหิวมั้ยคะ” เธอชวนคุยต่อด้วยใบหน้าแย้มยิ้มดูสดใส “ไปหาอะไรทานกันมั้ยหรือว่าพี่ติณณ์อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า”
สิ้นประโยคคำถามคียติณณ์ก็ส่ายหน้าแทนคำตอบ ทำเอาเทียร์รดาถึงกับยิ้มแห้งแก้เขินเลยทีเดียว
โหมดขี้อ้อนโดนปิดสวิตซ์ไปตอนไหนกัน..
“เราสองค
