ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าหากมีเครื่องเดินทางย้อนเวลาได้ คงมีคนไม่น้อยที่อยากจะย้อนกลับไปแก้ไขความผิดพลาดของตัวเอง
คิดไปต่างๆ นานาหากเลือกอีกเส้นทางนึง ชีวิตของตนในตอนนี้จะเปลี่ยนไปเหมือนรถไฟที่สับรางหรือเปล่า
ถ้าวันนั้นไม่ตัดสินใจแบบนี้ชีวิตจะดีกว่าเดิมหรือสูญเสียตัวตนไปกันแน่..
“คุณมาริรู้ตัวหรือเปล่าคะว่าพูดอะไรออกมา” เทียร์รดาแค่นเสียงในลำคอ รู้สึกแย่กับคำพูดที่อีกฝ่ายพ่นออกมาไม่น้อย จนเผลอออกแรงบีบผ้าใบวาดรูปในมือแน่น
“รู้สิคะ แล้วก็คิดว่าถ้าวันนึงติณณ์เจอผู้หญิงคนนั้นแล้วจริงๆ ฉันก็จะพูดแบบนี้ให้เธอฟัง” มาริตาตอบกลับคล้ายว่าไม่รู้สึกผิด แต่สุ้มเสียงสั่นเครือทั้งแววตาก็สั่นไหวไปมาตามแรงอารมณ์
“ได้พูดกับฉันแบบนั้นคงทำให้คุณสบายใจขึ้นแล้วสินะคะ”
วินาทีนี้มีแต่ชื่อของคียติณณ์ที่ผุดขึ้นมาในหัว แปลว่าเขารู้มาโดยตลอดว่าภาพฝันที่เทียร์รดาฝันถึง คือตัวเธอในชาติก่อนที่จบชีวิตลงด้วยการฆ่าตัวตาย
