ช่วงสายของวันที่เทียร์รดาตื่นลืมตาขึ้นมาบนเตียงนุ่มของคียติณณ์ เล่นเอาคนขี้เซาตาตื่นในฉับพลันจนเกือบจะพลิกตัวตกลงไปข้างเตียง
“อ๊ะ” เทียร์รดาร้องเจ็บกับอาการเสียดแปลบที่สะโพก “อ่า สะโพกฉัน..”
สิ้นเสียงโอดโอยเธอก็หยัดกายลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยกมือกุมท้องน้อยที่ปวดหน่วง พลางกวาดสายตามองไปรอบห้องที่คุ้นเคยแต่ก็ไม่เจอใครนอกจากความเงียบ
คนที่ทำให้ฝันดีเมื่อคืนหายไปแล้ว..
ไร้ซึ่งข้อสงสัยในหัวหญิงสาว ตอนนี้เธอทำได้แค่เตรียมโกยออกจากห้องเขา หลังเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้เพียงลำพัง
ทว่า..
“ตื่นแล้วเหรอคะพี่สะใภ้”
“น้องเฌอ”
เทียร์รดาที่เปิดประตูห้องออกมาชะงักงัน ปลายเท้าก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ เมื่อเจอเฌอชายืนดักรออยู่หน้าห้องก่อนแล้ว
“เฌอกำลังจะเข้าไปเรียกเลยค่ะ”
“เอ่อ พี่ตื่นแล้ว”
เฌอชาอมยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อได้เห็นสภาพของคนตรงหน้า อีกฝ่ายสวมชุดนอนตัวเมื่อคืนแต่ตอนนี้ด
