ตอนที่ 7 คุณพายุ

1276 Words

“ครับ ผมขอลองชิมได้หรือเปล่า” ด้วยความที่อยากรู้และลิ้มลองสัมผัสความหอมของรสชาติไวน์เจ้าของผับจึงเอ่ยปากขอเธอ “ได้สิคะไม่มีปัญหา” ลินดายิ้มอย่างยินดีและเต็มใจพร้อมกับลุกขึ้นยืนหยิบแก้วใส่ไวน์นำออกมาวาง เธอเทไวน์ใส่แก้วให้เขาได้ลองดื่ม ได้มองเขาใกล้ๆแบบนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกชอบเขาเข้าไปใหญ่ ผู้ชายอะไรหล่อดูดีชะมัดติดอย่างเดียวคือเย็นชาเหลือเกิน บอกเลยว่าเขานี่แหละคือสเปคเธอ ว่าแต่จะชวนเขาคุยเรื่องอะไรดีน้า... “เป็นไงบ้างคะ รสชาติไวน์ดีหรือเปล่า” ลินดาเอ่ยถามเจ้าของผับที่ตัวเองรู้สึกชอบ เธอถามเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสซึ่งเจ้าของผับที่เห็นแบบนั้นก็นิ่งและสวนยิ้มตอบกลับไปตามมารยาท “ครับ รสชาติดีมาก” แอ๊ด~ เสียงประตูห้องทำงานเปิดออกกว้างพร้อมกับใครบางคนที่สาวเท้าเดินเข้ามา “พี่พายุ! โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ..หนูไม่รู้ว่าพี่มีแขก” เธอคนนั้นเปิดประตูเข้ามาแล้วพอเห็นว่าฉันกับคุณพายุกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่เธอก็เอ่ยคำขอโทษออกมาด้วยโทนเสียงสำนึกผิด “สวัสดีค่ะ นี่น้องสาวของคุณเหรอคะคุณพายุ หน้าตาน่ารักเชียว” และด้วยความที่ฉันไม่รู้และไม่ทราบว่าเธอเป็นใครฉันจึงกล่าวคำสวัสดีออกไปก่อนและคิดไปเองว่าเธอคือน้องสาวของเขาซึ่งเธอคนนั้นก็หันหน้ามาจ้องมองฉันด้วยท่าทางบึ้งตึง หรือว่าจะไม่ใช่อย่างที่ฉันคิด... “ไม่ใช่น้องสาวหรอกครับแต่เธอเป็นแฟนของผมเอง” เจ้าของผับมองไปยังน้องผู้หญิงคนนั้นแล้วจึงหันหน้ามองมาที่ฉัน เขาอธิบายบอกกับฉันว่าเธอไม่ใช่น้องสาวแต่เป็นผู้หญิงของเขาต่างหาก อึ้ง... หรือว่าเธอจะคือผู้หญิงคนนั้นคนที่ฉันเห็นเมื่อวันนั้นที่เดินขึ้นไปยังห้องทำงานของคุณพายุ “คุณพายุมีแฟนแล้วเหรอคะ เสียดายจังค่ะ!!” ใบหน้าสวยเบิกตากว้างและตกใจอยู่ไม่น้อยไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนที่พูดตรงแบบนี้แล้วเธอต้องทำอย่างไรต่อไปเมื่อผู้ชายคนที่เธอชอบเขาดันมีแฟนไปแล้วเสียนี่ “พูดอะไรของคุณ!!” ชายหนุ่มเจ้าของผับเอ่ยขึ้นเสียงใส่อย่างไม่ชอบใจเป็นอย่างมากที่เธอพูดจาแบบนั้นออกมา กล้าดียังไงมาพูดคำว่า ‘เสียดาย’ ต่อหน้าคนรักของเขาแบบนั้น “ขะ ขอโทษค่ะ หมายถึงคุณยังดูหนุ่มอยู่ก็เลยไม่นึกว่าคุณจะรีบมีแฟนน่ะค่ะ” ลินดาที่เกิดอาการลนลานรีบขอโทษไปยังชายหนุ่มเจ้าของผับทันทีเพราะถ้าเผลอพูดอะไรผิดไปเกรงว่าเขาอาจจะยกเลิกไวน์จากทางบริษัทของเธอได้ “….” พายุยังคงทำท่าทีไม่พอใจจนลินดาต้องพูดออกมาอีกครั้ง รีบพูดและรีบออกไปจากตรงนี้คงจะดีที่สุดแล้วในตอนนี้ “เรื่องไวน์ตัวใหม่เชิญทางคุณเลือกและตัดสินใจได้เลยนะคะว่าต้องการตัวไหนจากทางเราบ้าง นี่เป็นนามบัตรของฉันค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ พี่ไปก่อนนะคะคนสวย” ลินดาพูดบอกเจ้าของผับพร้อมทั้งหยิบนามบัตรของเธอเอาออกมาจากกระเป๋าสะพายใบสวยแล้ววางลงบนโต๊ะทำงานของเขา เธอยิ้มแย้มไม่ลืมที่จะทักทายไปยังแฟนของเขาก่อนที่จะสาวเท้าเดินออกไป หน้าผับ ในช่วงระหว่างที่ยังคงรอแท็กซี่ หญิงสาวรองประธานบริษัทอดที่จะเสียดายเป็นไม่ได้ที่คนที่เธอแอบหมายปองดันมีแฟนแล้ว “นี่ฉันต้องอกหักทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มจีบเขาเลยเหรอ” เฮ้อ~ เธอถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย... ทั้งที่เธอก็ทั้งสวย รวย มีพร้อมไปเสียจะทุกอย่างแต่ทำไมฟ้าดินถึงได้กลั่นแกล้งเธอแบบนี้... บ้านโชคชัยพาณิชย์ “กลับมาแล้วเหรอลูกสาว” เสียงของผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นเมื่อลูกสาวคนสวยของบ้านได้เดินเข้ามาซึ่งลินดาที่เห็นแม่ตัวเองถามมาแต่ไกลก็รีบสาวเท้าเดินเข้าไปหาท่านด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ค่ะ ลินกลับมาแล้วว่าแต่ทำไมแม่นอนดึกจังคะ” หญิงสาวหอมไปที่แก้มขาวของผู้เป็นแม่แอบแปลกใจอยู่เหมือนกันจึงทำให้ต้องถามออกไป “แม่ลงมาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนน่ะพอดีเพื่อนของแม่เขาไม่ค่อยสบายและช่วงนี้แม่ต้องบินไปต่างประเทศกับพ่อของลูกด้วย” แม่ทำหน้าเศร้าพลางลูบศีรษะลูกสาวด้วยความคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี “....” ลินดามองแม่ของเธอ นี่แม่ของเธอจะพูดอะไรกันแน่และท้ายที่สุดแม่ก็ตัดสินใจได้ว่าคงต้องขอให้เจ้าลูกสาวคนสวยของเธอนั่นแหละที่เป็นคนนำของเยี่ยมไข้ไปให้แทนเธอที่ไม่สามารถไปด้วยตัวเองได้จริงๆ “แม่ก็เลยอยากจะให้ลูกช่วยนำของเยี่ยมไข้พวกนี้ไปส่งให้ถึงมือเพื่อนของแม่หน่อย ลูกพอจะนำไปให้แทนแม่ได้หรือเปล่า” เมื่อแม่พูดเสร็จเธอก็มองหน้าลูกสาวอย่างเฝ้ารอซึ่งคนที่เป็นลูกก็ยิ้มเรื่องเล็กแค่นี้เธอทำให้แม่ของเธอได้สบายอยู่แล้ว “ให้ลินไปส่งที่ไหนเหรอคะแล้วทำไมเหมือน..” แม่ของเธอเจาะจงหรือจงใจขนาดนี้ จงใจที่จะให้เธอไปแทนไปหาเพื่อนของแม่คนนั้นในทันทีทั้งที่แม่ก็ค่อยไปให้ด้วยตัวเองหลังจากที่กลับมาจากต่างประเทศก็ได้นี่ “เป็นวันพรุ่งนี้สักช่วงเย็นพอจะได้ไหมลูก” “ก็ถ้าเป็นช่วงหลังเลิกงานลินก็ยินดีไปเยี่ยมแทนแม่ค่ะ” บ้านจิรกุลชัย “หลังนี้ใช่ไหมนะ” ลินดาที่ยังคงอยู่ในรถแหงนมองไปยังบ้านหลังใหญ่ที่หน้าบ้านมีชื่อ บ้านจิรกุลชัย สลักเอาไว้บนแผ่นป้ายขนาดไม่ใหญ่มากนัก เธอบีบแตรเพื่อเรียกคนที่อยู่ในบ้านให้ออกมาจัดการเปิดประตูรั้วให้กับเธอและรอเพียงไม่นานคนรับใช้ของบ้านก็เดินออกมาเปิดประตูรั้วให้เธอ รถยนต์คันหรูขับเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าบ้าน หญิงสาวเปิดประตูรถแล้วเดินลงจากรถด้วยท่าทีที่ดูสง่าผ่าเผยเธอสาวเท้าเดินเข้ามาในตัวบ้านแล้วพบเข้ากับคนรับใช้ “สวัสดีค่ะ ลินมาพบคุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้ค่ะ” “รอสักครู่นะคะเดี๋ยวจะไปตามให้นะคะ” ผู้หญิงคนนั้นเดินจากไปแล้วกลับมาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ซึ่งดูสวยมากถึงแม้ว่าจะดูมีอายุก็เถอะ เธอคงจะเป็นเพื่อนของแม่เธอแน่เลย... “สวัสดีค่ะ หนูชื่อลินดาเป็นลูกของคุณแม่ลัดดานะคะ” มือเล็กพนมยกไหว้กล่าวแนะนำตัวเองบอกเพื่อนแม่เสร็จสรรพ เพื่อนของแม่ยิ้มรับพร้อมกับยกมือขึ้นจับเข้าที่แก้มของฉันซึ่งฉันที่ยืนนิ่งก็ยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร “หนูลินดานี่เอง” “ใช่ค่ะ นี่เป็นของเยี่ยมของคุณแม่ลินดาค่ะ ท่านฝากให้ลินนำเข้ามาให้เพราะท่านเองบินไปต่างประเทศกับพ่อค่ะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more