ตอนที่ 5 อยากเลิกเอง

1419 Words

เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระพร้อมกับหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบตรงนั้น สายตาคมมองไปยังเพื่อนทั้งกลุ่มที่เอาแต่มองจ้องหน้าเขาอยู่อย่างนั้น เขาคิดว่าถ้าไม่บอกพวกมันในตอนนี้ยังไงก็คงต้องโดนถามไปตลอดแน่ งั้นเลือกที่จะพูดบอกออกไปเลยแล้วกัน... “เธอจับได้ว่ากูแอบไปเอากับเพื่อนของเธอ!!” คำพูดของเจมส์ทำเอาเพื่อนทุกคนต่างก็พากันถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย นี่พวกเขาก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งด้วยหรอกนะแต่ทว่าหนิงเองก็เคยพบเห็นกันมานานราวกับว่าเธอนั้นเป็นเพื่อนคนหนึ่งและพวกเขาก็คิดว่าเธอเองก็เป็นคนดีมาก มากจนไม่สมควรที่จะต้องมาโดนนอกใจแบบนี้... พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสันดานเลวๆของมันจะโผล่ขึ้นมาอีกแล้ว เมื่อไหร่มันจะรู้จักพอเสียทีกว่าจะมีผู้หญิงดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตมันยากมากเลยนะและก็ไม่รู้ว่าคนอย่างมันจะได้เจออีกหรือเปล่าผู้หญิงดีๆแบบที่เป็นแม่ของลูกมันได้น่ะ “ทำไงได้ก็เธออยากเลิกกับกูเอง” เจมส์พูดอย่างคนที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดในเมื่อเธอจะไปเขาก็ยอมให้เธอไปแล้วนี่ไง แล้วพวกมันจะมาว่าหรือตำหนิอะไรเขาอีก เขาไม่ได้เป็นคนไล่เธอไปสักหน่อย “โถ่ไอ้เหี้ยเจมส์!!! กูไม่รู้จะพูดคำไหนเลย” นีโอกรอกตามองบน เพื่อนของเขาคงเป็นผู้ชายที่เหี้ยจนกู่ไม่กลับแล้ว งั้นปล่อยมันไปก็แล้วกัน ถือว่าคืนเหี้ยกลับสู่ธรรมชาติ “คนอย่างมึงสมควรอยู่คนเดียว” ขุนพลเอ่ยขึ้นมาบ้างคนแบบเพื่อนเขาไม่สมควรที่จะมีสาวคนไหนเคียงข้างกายและมันน่ะน่าจะเหมาะกับการที่จะอยู่คนเดียวจะได้มีเวลาเที่ยวเล่นเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยแล้วก็จบที่บนเตียงพอเช้ามาก็แยกย้าย แบบนี้แหละเหมาะสมกับคนอย่างมันที่สุด... “ไม่มีทางยังมีผู้หญิงอีกมากที่พร้อมจะคลานเข่าเข้ามาหากู” เจมส์แสยะยิ้มออกมาเขาไม่เชื่อหรอกนะว่าผู้ชายหล่อรวยXวยหกสิบเช่นเขาน่ะจะไม่มีผู้หญิงเข้าหา มันต้องมีบ้างแหละไม่เชื่อก็รอดูได้เลย “เออกูละเชื่อเลย” พายุที่ได้ยินแบบนั้นก็เปะปากใส่เพื่อนทันทีแล้วจู่ๆเสียงหวานของใครบางคนก็ดังขึ้น “พี่พายุ~” พายุเอี้ยวตัวหันมองแล้วก็ต้องยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อสาวที่เรียกชื่อเขาคือชะเอมแฟนสาวของเขานั่นเอง ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปหาหญิงสาวรุ่นน้องมือหนาลูบเส้นผมของเธอด้วยความรู้สึกที่รักใคร่อย่างถึงที่สุด “อ้าว มาแล้วทำไมไม่โทรบอกให้ฉันลงไปรับล่ะ” “แค่นี้เองค่ะสบายมาก สวัสดีค่ะพวกพี่ๆ” ชะเอมยิ้มรับพลางมองไปยังเพื่อนทั้งสามของพายุที่นั่งกันอยู่ มือเล็กยกมือขึ้นไหว้ไปยังพวกเขาอย่างคนที่มีมารยาทซึ่งพวกเขาก็พยักหน้ารับไหว้เธอเช่นกัน พายุพาชะเอมนั่งลงยังโซฟาตัวเดิมของเขาพร้อมกับมือหนาที่โอบรอบเอวของเธอ เจมส์มองภาพตรงหน้าแล้วภาพของหนิงก็ลอยเข้ามาในหัว ภาพระหว่างเขาและเธอที่เคยนั่งดื่มไวน์ด้วยกันในห้องนั่งเล่น เฮ้อ~ เจมส์รีบสลัดความคิดเหล่านั้นพร้อมกับพูดเอ่ยแซวไปยังทั้งไอ้พายุและน้องชะเอมแฟนของมัน “หวัดดีครับน้องชะเอมคนสวย..” เขาหันไปส่งยิ้มให้ชะเอมแฟนสาวของเพื่อนสนิทสายตามองเลยไปยังพายุที่นั่งจ้องเขาด้วยสายตาที่ดูดุมากและเมื่อเขาเห็นแบบนั้นจึงยิ้มแห้งออกมาไอ้นี่แม่งขี้หวงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไปก็ตาม “ของไอ้พายุคนเดียว” “หึ~” ชะเอมหัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อเธอเห็นสายตาพิฆาตของพวกเขาที่มองกันไปมา นี่ถ้ามีปืนเธอว่าพวกพี่เขาคงยิงกันไปแล้ว หญิงสาวเอ่ยถามเพราะไม่รู้ว่าจะชวนพวกเขาคุยด้วยเรื่องอะไรดีงั้นคุยเรื่องที่พวกเขาคุยกันก่อนหน้าที่เธอจะเดินเข้ามาก็แล้วกัน “ว่าแต่พวกพี่กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอคะ เห็นตอนที่เดินเข้าหน้าดูเครียดๆ” “พวกมันคุยเรื่องของพี่ มันอยากให้พี่รีบหาแฟนใหม่ได้แล้ว น้องชะเอมพอจะมีเพื่อนหน้าตาน่ารักบ้างไหมครับ” เจมส์รีบชิงตอบก่อนใครเพื่อนอีกทั้งยังถามไปถึงเหล่าเพื่อนสาวของเธออีกด้วย “เพื่อนชะเอมแต่ละคนมีแฟนกันหมดทุกคนแล้วค่ะ ปี4แล้วนะคะก็ต้องมีแล้วไหมคะ ฮ่าๆ” ชะเอมรีบตอบกลับตาใสเพื่อนของเธอแต่ละคนไม่ต้องพูดถึงมีแฟนกันหมดแล้วทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นอลิสที่เป็นแฟนกับพี่สายฟ้าน้องชายของพี่พายุเขา ส่วนพราวก็เป็นแฟนพี่วิน มายูก็มีคู่หมั้นแล้วก็คือพี่มิวนิค เห็นมั้ยบอกแล้วว่ากลุ่มของเธอน่ะมีแฟนกันหมดแล้ว “เฮ้อ~ เสียดายเลย” เจมส์ทำเป็นแสร้งถอนหายใจออกมาแต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น “ฉันว่าพวกเราขึ้นไปนั่งเล่นกันบนห้องทำงานดีกว่า” พายุที่เห็นว่าตรงนี้ไม่มีอะไรที่น่าพูดคุยด้วยแล้วก็เริ่มชักชวนแฟนสาวรุ่นน้องให้ขึ้นไปบนห้องทำงานกับเขา ชะเอมที่เห็นพี่พายุชักชวนแบบนั้นก็ยิ้มรับด้วยความเต็มใจ เธอหยัดกายลุกขึ้นยืนหมายที่จะเดินออกไปจากตรงนี้แล้วแต่ก่อนไปก็ไม่ลืมที่จะปัดแกว่งมือไปมาพร้อมกับทำจมูกฟุตฟิต “ก็ดีเหมือนกันค่ะอยู่ตรงนี้เหม็นบุหรี่มากเลย~” ทั้งสองพากันเดินสาวเท้าขึ้นไปยังชั้นบนของผับโดยที่มีมือของพายุโอบกอดเอวของเธอเอาไว้แน่นราวกับว่ากลัวใครมาแย่งเธอไป “นี่พวกกูรู้นะว่าขึ้นไปทำไรกันน่ะ!!” เจมส์ส่งเสียงตามหลังคนทั้งคู่ออกไปจนกระทั้งคนทั้งสองเดินขึ้นไปยังชั้นบนแล้ว ขณะเดียวกัน... ทางด้านล่างของผับ “แก ผู้ชายคนนั้นเขาเดินขึ้นไปชั้นบนแล้วไปกับผู้หญิงคนนั้น” เสียงแหลมเล็กของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับสายตาของพวกเธอที่มองจับจ้องไปยังชั้นวีไอพี “ฉันเห็นแล้ว” เสียงหญิงสาวอีกคนที่มองขึ้นไปเช่นกันก็พูดตอบกลับเธอเห็นชัดเต็มสองลูกตาว่าพวกเขาเดินโอบเอวกันขึ้นไปด้านบนห้องทำงาน มือเล็กจิกกำมือตัวเองแน่นผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมถึงมีสิทธิ์ได้อยู่ใกล้เขาคนที่เธอแอบรัก “แล้วแกจะเอายังไงต่อไป บางทีพวกเขาอาจจะเป็น..แฟนกัน” “ไม่จริง ฉันจะเชื่อก็ต่อเมื่อได้ยินจากปากของเขาเท่านั้น” เธอส่ายหน้าไปมาถ้าอยากให้เธอเชื่อเธอต้องได้ยินจากปากของเขาเท่านั้น “แล้วจะเอาไงต่อจะกลับเลยไหม” “อืม กลับเลยก็ดีเหมือนกัน” “หวัดดีครับคนสวย” เสียงทุ้มของผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งดังขึ้นเขาสนใจเธอตั้งแต่ตอนที่เดินเข้ามานั่งกับเพื่อนที่โต๊ะของเขาแล้วและเมื่อเห็นว่าเธอกำลังที่จะเดินออกไปเขาจึงรีบเข้ามาขอเบอร์ รอยยิ้มรวมไปถึงสายตากรุ้มกริ่มที่มองมายังหญิงสาวทำเอาเธอรับรู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้กำลังคิดที่จะทำอะไร “...” “ไม่ทราบว่าชื่ออะไรเหรอครับ ผมชื่อ.. ” เขายังคงพูดแนะนำตัวเองออกไปทว่าคนที่เริ่มรำคาญในตอนนี้กลับแทรกพูดขึ้นมา “ขอโทษนะคะพอดีว่าไม่ได้อยากรู้จักแล้วก็ช่วยถอยออกไปด้วยค่ะ!!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more