EP.6 เด็กกว่าแล้วไง!
799 Words
"ฉันเป็นเพื่อนค่ะต้องขอโทษด้วย"
"ยัยเด็กแว่น เหอะ ทำตัวเป็นนางเอกแสนดี ตรงนี้ไม่ใช่ซีรีย์เกาหลีอย่ามาแอ๊บ!!"
รอยยิ้มร้ายกาจกระตุกอย่างเย้ยพร้อมจดจ้องขนมเค้กนานก่อนจะเรียกผู้จัดการมาเคลียร์
"นิสัยแย่อีสัส เห็นอยู่ว่าเดินกดมือถือไม่มองทางมาชนกูเอง" พราวยืนสูบบุหรี่หลังร้านอย่างไม่สบอารมณ์ "แม่ง!!"
"เอาเถอะไม่เป็นอะไรก็ดีแค่โดนหักตังนิดหน่อย" อิมพูดเสริมเล็กน้อย
"ขอบใจอีขนมเค้กที่ช่วยพูดกับผู้จัดการให้กูไม่งั้นคงโดนไล่ออก"
ขนมเค้กได้แต่ส่งยิ้มให้เพื่อน แต่เธอก็ยังเจ็บใจไม่หายเพราะสายตาของผู้หญิงคนนั้นจ้องเชิงเหยียดหยามรูปลักษณ์ภายนอก
บ้านขนมเค้ก
"วันเกิดพี่เหรอ.."
"ใช่แล้วพรุ่งนี้จัดที่ผับเอ็กซ์ไซ้เอกมัย"
"แล้วมาบอกหนูทำไม"
"อยากให้เธอไปด้วยไง"
ผมแอบมาคุยกับเด็กแว่นใต้ต้นมะขาม คนอะไรพอใส่ชุดบ้านๆ ก็กลายเป็นเด็กธรรมดาที่ดูไม่น่าสนใจแต่ก็เอาเถอะผมมีแผนใหม่
"ไปไม่ได้หรอกค่ะแม่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าหนูเที่ยว" ฉันปฎิเสธกลับไป
"พรุ่งนี้แม่เธอไม่อยู่ไปดูงานกับพ่อฉันและค้างคืนกันที่นั่นกลับตอนเช้าของอีกวัน"
"____"
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นกลัว..จะโดนทำให้เสียวอีกรึไง หึ"
"!!!!"
สุดท้ายก็ยอมจำนนออกมางานวันเกิดเขาจนได้ วันนี้ฉันเลือกชุดที่สวยสีแดงสดใสเพราะชอบสไตล์แซ่บเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว
"น้องขนมเค้กคิดถึงจัง"
"พี่โต๋มาเที่ยวเหรอคะ"
"ใช่แล้ว..ว่าแต่ทำไมไลน์ไปไม่เห็นตอบเลยพี่งอนแล้ว"
"คือช่วงนี้จะยุ่งหน่อยอะค่ะ"
ทันทีเขาก็โน้มตัวลงกระซิบพร่ำ ติดอกติดใจการอมเอ็นลำจนอยากซ้ำกับฉัน
"คิดถึงนะไปเจอกันหน่อยสิ"
ปึก!
"โอ๊ยใครวะ!!"
ทันทีร่างใหญ่ก็เดินมาชนโต๋กระเด็นปรากฏว่าเป็นฟินที่ถือแก้วเหล้าเข้ามา
"พอดีฉันเป็นหุ้นส่วนที่นี่รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง" ผมจ้องตาเขม็งใส่ก่อนจะตวัดนิ้วส่งสัญญาณไล่ให้ไป "เชิญ!"
หมับ
"ไปไล่เขาทำไมคะ" ฉันรีบคว้าแขนล่ำให้หันมา สายตาเขาจริงจังแต่แฝงความร้ายกาจชัดเจน
"เธอมาวันเกิดของฉันจะปล่อยให้คนอื่นพาเธอขึ้นสวรรค์คงไม่ได้หรอกนะ"
"เหอะ!อะไรของพี่เนี่ย"
"น้องแว่นอยากกินอะไรก็สั่งเต็มที่นะคืนนี้พี่เลี้ยง"
"ไอ้.."
ทั้งที่ยังถกเถียงไม่จบเขาก็ยิ้มแสยะเดินจากไป กล้าดียังไงมาเรียกเราแว่น!วันนี้สวยเช้งกระเด้งขนาดนี้แล้ว
"คิดถึงจังเลยค่ะฟินวันนี้ริชชี่ใส่ชุดสีบานเย็นแบบซีทรูมาเซอร์ไพรส์เลยนะคะ"
ขนมเค้กรีบหันขวับเมื่อได้ยินเสียงบางคน
"คุ้นจัง" พยายามเพ่งมองใครที่อยู่ด้านหลังดูสนิทสนมกับพี่ฟินมากจังจนกระทั่ง "อีคนปากดีเมื่อวานนั้นเอง"
ตึก ตึก
"สวัสดีค่ะ" ฉันเดินไปตรงหน้าเพื่อทักทาย "จำฉันได้ไหมคะ.."
"อ๋อ เด็กที่ร้านชามุกกับเพื่อนสก๊อยเสื้อผ้าเก่า มาทำอะไรที่นี่เหรอ"
"มาวันเกิดพี่ฟินค่ะ"
"ต๊าย รู้จักคู่หมั้นฉันด้วยเหรอ"
"คู่หมั้น!"
ทันทีฉันก็จ้องมองดูแขนที่เธอควงแนบแน่นคงเป็นจริง พี่ฟินยกแก้วถอนหายใจเฮือก ไม่รู้ทำไมจู่ๆ ฉันก็อารมณ์ดิ่งขึ้นมา
ดือ ดื๊อ~
เสียงเพลงบรรเลงฉันเดินมาโยกย้ายอยู่หน้าบาร์ ไอ้ผู้ชายบ้ามีแฟนแล้วก็ไม่บอกห่าอะไร แล้วซิงที่เสียไปใครจะรับผิดชอบ
ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะสถานะตอนนี้ดันเสือก!มาเป็นพี่น้อง สวรรค์กลั่นแกล้งหรือทดสอบ โอ๊ยยยยย เจ็บอยู่นะ!!
อึก! ฮึก!
"พอแล้วกลับบ้าน" ผมเห็นเด็กแว่นใส่ชุดสวยจนใครต่อใครจ้อง "เธอดื่มจนเมาพอได้แล้ว"
"ปล่อยนะหนูจะเมา"
"บอกว่าให้พอไง"
"ปล่อยนะเว้ย!!"
ซ่าาา
"เชี้ย!!นั่นใครวะกล้าเอาเหล้าสาดหน้าไอ้ฟิน" เจไดที่เพิ่งเข้ามากระซิบถามกล้า
"กูก็ว่าจะถามเห็นหน้าตาสวยงามคิดว่าเด็กไอ้ฟินแน่แต่วันนี้ริชชี่มามันไม่น่าจะพกมาด้วย"
"แต่ที่แน่ๆ ท่าทางเอาเรื่อง"
ในขณะที่เพื่อนสนิทฟินเฝ้ามองดูสถานการณ์ที่เริ่มจะรุนแรง
หมับ!
"อ๊าย อัก ปล่อยนะพี่ฟิน"
"บอกว่าให้กลับบ้านไงอย่าทำให้ฉันรำคาญจนต้องบอกแม่เธอนะ"
"ทำไม!เอะอะก็ขู่จะฟ้องแม่ไอ้คนขี้ฟ้อง"
"เป็นเด็กหัดรู้จักสงบปากสงบคำบ้าง"
"เด็กกว่าแล้วไงล่ะ!!"
- Writer
