"พ่อบอกว่าอยากมีภรรยาแต่สุดท้ายก็ยังนอกใจก็สมควรแล้วไม่ใช่.."
"ไอ้ฟิน!!แต่กูเป็นพ่อมึงนะ และสันดานมึงก็ไม่ได้ต่างกูนักหรอกเคยได้ยินไหมเชื้อไม่ทิ้งแถว"
"ใช่!ถ้าเป็นเมื่อก่อน แต่ว่าตอนนี้ผมเจอคนที่ใช่แล้วฉะนั้นมันควรจะพอได้แล้ว"
ผมพยายามอธิบายแต่ก็เหมือนจะไม่เข้าใจกัน พ่อมีท่าทางตั้งมั่นและโมโหร้ายเป็นทุนเดิม
"ความรักโง่ๆ แบบนั้นไม่เหมาะสมกับแก เพราะแกเป็นลูกของฉัน" คำด่าปะทุขึ้นเรื่อยๆ
"ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแต่ยังไงพ่อก็เลิกกับแม่ของเด็กนั่นแล้วไม่ใช่เหรอ"
"เออ!แต่ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับมันฉันจะตัดพ่อตัดลูกกับแก"
แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทะเลาะกันแต่ไม่เคยมีสักครั้งที่พ่อจะขู่เรื่องตัดความสัมพันธ์
"ถ้าแกก้าวออกจากห้องนี้ไปอย่ามาเรียกฉันว่าพ่ออีกแล้วกัน เงินทุกบาททุกสตางค์ฉันก็จะไม่ให้แกใช้สักแดงเดียว"
"เหอะ"
น้ำเสียงทุ้มต่ำทำผมรู้สึกหวั่นแต่ในเมื่อเลือกแล้วก็คงต้องรับผลการกระทำนี้ลำพัง
