"เออสิ..พี่ฟินไม่ยอมให้กูแต่งตัวแถมยังไม่ให้แต่งหน้า แก้มก็ไม่ให้ปัด ลิปสติกก็ไม่ให้ทากูเซ็งว่ะ"
"เขาอาจจะรักมึงมากก็ได้"
"คนเราต้องมีพื้นที่ส่วนตัวบ้างไม่ใช่หรือไง"
ในขณะที่ฉันบ่นเรื่องอึดอัดแทบตายแต่เหมือนว่าเพื่อนจะไม่เข้าใจพยายามบอกให้ใจเย็น สักพักอีพราวก็พูดเน้น
"ถ้ามึงเบื่อพี่ฟินยกให้กูก็ได้นะ"
"อีสัส!!"
"ขอบคุณค่ะ ฮ่าๆๆ"
ภายในใจตอนนี้ของฉันมันอึดอัดจนแทบอยากจะบ้าหรือว่า..เราควรจะรักษาระยะกันแบบว่าลอง 'ห่างกันสักพักดี'
ฉันคิดทบทวนอยู่หลายวันแต่ตอนนี้ช่วงสอบใกล้จะปิดเทอมแรกอีกครั้งเลยไม่ค่อยได้เจอกัน พี่ฟินก็ทำงานที่ค้างทั้งที่ต้องเรียนจบแล้ว..จนกระทั่ง..
หลายวันผ่านไป
มหาวิทยาลัย
"พี่ฟินคะคือหนูอยากจะบอกว่า.."
จิก
"!!!!" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรเขาเดินตรงดิ่งมาพร้อมกับหยิบลิปสติกแท่งสีสวยแล้วทาที่ริมฝีปากให้ "อ..อะไรกันคะ"
"ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกันหลายวัน ฉันมาคิดทบทวนดู
