เช้าวันต่อมา
"วันนี้ตื่นเช้าจังนะหายไปตั้งนานลุงจะจำหน้าไม่ได้อยู่แล้ว ฮ่าๆ" พ่อของฟินเอ่ยปากแซวสาวน้อยใส่แว่นที่ถือเเก้วโอวัลติน
"ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะต่อไปหนูจะพยายามไม่ไปไหนอีกแล้วค่ะ"
"แม่หนูต่างหากที่เป็นห่วงกว่าใครบ่นคิดถึงลูกสาวมากมายทุกวัน"
พ่อของฟินพูดคุยอย่างสุภาพกับขนมเค้กที่นั่งรับประทานอาหารเช้าร่วมโต๊ะกันส่วนแม่ของเธอก็ไปธุระกับเพื่อนบ้าน
ตึก ตึก ตึก
"มากินข้าวต้มด้วยกันสิฝีมือของน้องเลยนะ" เมื่อเห็นฟินเดินลงมาพ่อจึงเอ่ยถาม
"พอดีผมมีธุระต้องขอตัวไปก่อนนะครับ"
"มีอะไรนักหนาทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยติดบ้านจะเปิดเทอมมหาลัยอ่านหนังสือบ้างหรือยัง"
"อ่านไปก็ไม่เข้าสมองหรอก ผมไปก่อนนะพ่อ"
"ไอ้ลูกคนนี้นี่ ทำไมไม่เรียบร้อยน่ารักแสนดีเหมือนหนูขนมเค้กเลย"
ร้านเบเกอรี่
"ลิตาจะช่วยพูดกับคุณพ่อให้พี่จริงๆ ใช่ไหม" ฟินนัดใครบางคนมาหาร้านขนมใกล้มหาวิทยาลัย
"ลิตาจะพยายามนะคะพี่ฟินแต
