บริษัทของซิลวาน
ร่างบางหยุดยืนอยู่ต่อหน้าหญิงวัยกลางคนที่เรียกให้เธอมาพบ ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่เธอกลับรู้สึกกลัวไปหมดเลย สายตาที่เย็นชานั้นทำให้เหมยลี่ถึงกับยืนขาแข็งไปหมดเลย
“คุณหญิงเรียกฉันมาพบ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“นั่งลงสิ ฉันไม่ชอบคนยืนค้ำหัวฉัน”
“ค่ะ” ร่างบางค่อยๆ นั่งลงอย่างระมัดระวัง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้รู้สึกวางใจอะไร ซองกระดาษสีน้ำตาลก็ถูกโยนลงตรงหน้าของเธอ
ปึก!~
“???”
“เงินก้อนนี้ฉันให้เธอกับลูกไปตั้งตัว ไปให้ไกลจากลูกชายของฉัน”
“คะ?”
“เงินจำนวนนี้ฉันว่าทั้งชีวิตเธอก็ไม่มีปัญญาหาได้แน่นอน”
“.....”
“รับเงินนี้ไปซะ แล้วไปให้พ้นจากลูกชายของฉัน หวังว่าเธอจะไม่โง่จมปลักอยู่กับรักที่กินไม่ได้หรอกนะ ความรักมันไม่ได้ทำให้ลูกของเธอสบายได้หรอก เงินนี่ต่างหากที่ทำให้ลูกเธอสบายได้”
“......” เหมยลี่ยังไม่ได้ให้คำตอบ เธอยังคงนั่งอยู
