เหมยลี่ Talk
พอคุณซิลวานเดินออกไป ฉันก็เหมือนคนหมดเรี่ยวแรงลงไปเลยทันที เข่าและขามันอ่อนล้าอ่อนแรงไปหมดเลย ไม่เคยต้องรู้สึกอะไรแบบนี้เลยจริงๆ มันจุกและคับแน่นตรงหน้าอกจนฉันหายใจแทบไม่ออกเลย
ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ
ฉันต้องการแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ มันจบแบบนี้ก็ถูกแล้วนี่นา ถ้าฉันไม่เด็ดขาดเรื่องมันก็จะยืดเยื้อไม่จบสักทีใช่ไหมล่ะ
แต่เจ็บแฮะ ทั้งเจ็บทั้งจุกเลย
แต่ฉันไม่คิดที่จะกลับไปทำงานที่เดิมอยู่แล้วแหละ ก็ฉันเขียนใบลาออกแล้วนี่นา ส่วนที่นี่ฉันก็คงต้องย้ายออกไปจริงๆ
ฉันคงทำตามที่คุณซิลวานขอไม่ได้หรอก ถ้าฉันยังอยู่ใกล้เขา เจอหน้าเขา ฉันลืมเขาไม่ได้แน่ๆ
“ฮึก...อึก!~ ฮู่ว! ไม่เอาไม่ร้องเหมย” ฉันจับหน้าอกของตัวเองตรงที่มันรู้สึกจุก พร้อมกับพูดปลอบใจไม่ให้ตัวเองร้องไห้ ฉันไม่ได้ร้องไห้มานานแล้วนะ และที่ผ่านมาฉันก็เข้มแข็งมาโดยตลอด ฉันเชื่อแบบนั้น แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว
