ตอนที่ 42
ความรู้สึกลึกๆในใจ
เสียงรถของเขต ขับออกไปได้สักพัก และปรียาก็ร้องให้ในอกแกร่งของเขาจนพอใจ จึงขยับร่างออกห่างเล็กน้อย แต่วงแขนของกานต์ ก็ยังคงโอบกอดเธอไว้หลวมๆ ไม่ยอมปล่อย
“พี่ขอโทษ”
เขาเอ่ยบอกเธออีกครั้งอย่างอ่อนโยน มือหนาเชยคางเธอให้สบตาและมองอย่างลุ่มลึก นิ้วเรียวแข็งไล้ปาดหยาดน้ำใสที่ปรางแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา
“ฝ้ายต่างหากที่ขอโทษ เพราะผิดเงื่อนใขที่ตกลงกับคุณโอมไว้ แต่ถ้าพี่กานต์กลัวไม่ได้ทรัพย์สินที่ตกลงไว้ฝ้ายจะพยายามอยู่ในสถานะนี้ให้ครบหนึ่งปี”
ริมผีปากปรียาสั่นระริกเมื่อเอ่ยคำนี้ เพราะอย่างไรเธอก็เป็นห่วงเขา ด้วยเกรงว่าเขาจะไม่ได้รับหุ้นและทรัพย์สินตามพินัยกรรมที่เขาควรจะได้
“พี่ไม่ได้อยากให้ฝ้ายอยู่แค่หนึ่งปี”
กานต์ ตอบเสียงเข้ม หน้าหล่อเหลาซุกลงใกล้และกดสันจมูกโด่งลงยังแก้มเปล่งของภรรยาอย่างแผ่วเบา สูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆที่เขาคุ้นชินมาตลอดหลายเดือนอย่างหลงไหล
“ฝ้ายน
