Friend With Benefit บ่วงรักวิศวะร้าย

เรื่องราวในวันวาน...2

“ตะวันเมามาก เพื่อนๆ ก็เลยบอกให้เราไปส่งตะวัน เราก็เลยต้องมาส่ง เราพยายามถามตะวันว่าที่พักอยู่ที่ไหน แต่ตะวันก็เมามาก แล้วก็ไม่สามารถตอบอะไรได้เลย เราก็เลยพาตะวันมาที่คอนโดเรา” ภาริชเล่าตามจริง แต่ยังเล่าไม่หมด เขาก็หยุดเล่าไป ด้วยเพราะไม่รู้ว่าจะเล่าต่อยังไง เล่าไปก็เหมือนเข้าข้างตัวเอง

“หยุดทำไมเล่าต่อสิ” คนที่อยากรู้เหตุการณ์หลังจากนั้น เอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย เพราะคนเล่าดันหยุดเล่าในจังหวะที่สำคัญด้วยสิ ตามตะวันก็เลือกที่จะสั่งเขาให้เล่าต่อทันที

“แล้วเราก็พาตะวันขึ้นมานอนที่เตียง ตะวันก็อ้วกออกมา เลอะเทอะไปหมด เราก็เลยต้องเช็ดตัวให้ แล้วตะวันก็เพ้อออกมาว่ารักเรามาก เราก็เลยอดใจไม่ไหว ทำอะไรที่ไม่ดีกับตะวันลงไป ขอโทษจริงๆ” สิ่งที่ภาริชเล่ามันน่าจะเป็นความจริง ตามตะวันไม่สามารถควบคุมจิตใต้สำนึกของตนเองได้ เธอก็เลยเชื่อว่าที่เขาเล่ามาคือความจริง แล้วหลังจากนี้จะยังไงต่อล่ะ นี่คือสิ่งที่ตามตะวันจะต้องคิด จะให้เธอบังคับให้คนที่ไม่ได้รักเธอรับผิดชอบตัวเธอ มันไม่ใช่เรื่องดีหรอกนะ แต่เธอก็อยากฟังเหมือนกันว่าเขาจะเอายังไงต่อ

“แล้วทีนี้จะเอายังไงล่ะ” ตามตะวันยังคงถามเสียงเย็นราวกับไร้ความรู้สึก

“เราให้ตะวันได้ทุกอย่างยกเว้นความรับผิดชอบเท่านั้น” ภาริชเอ่ยออกมาจริงจัง เขาไม่อยากรับผิดชอบเธอ ต่อให้เขาเสียเงินมากมายเพื่อให้จบทุกอย่างเขาก็ยินดี เขาเข็ดขยาดกับความรักแล้ว คนที่คิดว่าจะแต่งงานและมีลูกด้วยกัน เธอกับทิ้งเขาไปหาเป้าหมายใหม่ที่ร่ำรวยกว่าเขา แม้ว่าเขาจะร่ำรวยในระดับหนึ่ง แต่ทว่ามันคงไม่เพียงพอที่จะทำให้อลิษาอยู่กับเขาไปตลอดชีวิตสินะ เธอก็เลยเลือกทิ้งเขาไปอย่างไร้เยื่อใย ทำให้เขากลายเป็นคนที่หวาดกลัวความรัก และไม่กล้าที่จะรักใครอีกเลย ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะปฏิเสธความรับผิดชอบ แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าเขาได้สิ่งที่มีค่าที่สุดของตามตะวันมาแล้ว

“ฮึ...ฉันก็ไม่ได้ต้องการความรับผิดชอบจากนายหรอกนะปาล์ม ความรับผิดชอบโดยปราศจากความรัก ฉันก็ไม่ต้องการเหมือนกัน ฉันก็แค่อยากรู้ว่านายจะแก้ปัญหายังไง ในเมื่อได้รู้แล้วก็ไม่มีอะไรที่ค้างคาใจต่อไป จากนี้ต่อไปฉันขอเลิกเป็นเพื่อนกับนาย มีนายที่ไหน ไม่มีฉันที่นั่น แล้วก็ได้โปรดแสดงความเป็นลูกผู้ชายที่จะไม่พุดเรื่องของเราที่ไหน ฉันขอแค่นั้นนายจะทำให้ฉันได้มั้ย” ตามตะวันเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด สิ่งที่เขาเอ่ยออกมามันทำให้เธอเจ็บไปทั้งหัวใจ ให้ได้ทุกอย่างยกเว้นความรับผิดชอบ มันเลือดเย็นจริงๆ มันเหมือนเป็นการตีแสกหน้าเธอ และก็ตอกย้ำคำพูดที่ว่า ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่มีทางเข้าไปอยู่ในใจของเขาได้ ต่อให้เขาจะนอนกับเธอแล้ว ทุกสิ่งมันก็เกิดขึ้นเพราะความปรารถนาเท่านั้น มันไม่มีทางแปรเปลี่ยนเป็นความรักได้เลย เธอไม่รู้ว่าเธอถลำตัวมาเพื่อเจ็บปวดขนาดนี้ได้ยังไง ตามตะวันถอนหายใจออกมาด้วยความลำบากใจ

ส่วนภาริชนั้นก็หน้าเสียทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่ตามตะวันเอ่ยออกมา แม้แต่เพื่อนก็ยังเป็นไม่ได้เหรอ เธอคงเกลียดเขามากสินะ เขาจะยอมรับสถานะนั้นได้จริงๆ เหรอ นี่คือสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทบทวนความรู้สึกของตัวเองอยู่