Friend With Benefit บ่วงรักวิศวะร้าย

กินดุ...2 nc+++

ร่างสองร่างกำลังก่ายกอดกันไว้ เพื่อระบายความสุขสมที่ต่างฝ่ายต่างได้รับจากกันและกัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะยอมถอดถอนเจ้าความใหญ่โตของเขาออกจากกายบาง แล้วเขาก็ล้มตัวนอนลงข้างๆ เธอ ส่วนหญิงสาวนั้นก็พยายามหยัดกายขึ้น เพื่อที่จะเดินไปจัดการกับตนเองที่ตอนนี้เฉอะแฉะไปหลายครั้งมากแล้ว

ภาริชปล่อยหญิงสาวเดินไปเข้าห้องน้ำ ส่วนเขาก็ลุกขึ้นมาแต่งตัว เพื่อที่จะกลับคอนโดของเขา เขาไม่ต้องการค้างที่นี่ เพราะเขาไม่อยากจะสร้างความผูกพันที่มันมากกว่านี้ หากว่าวันหนึ่งเขาต้องการที่จะจบความสัมพันธ์นี้ ทุกอย่างมันจะดูยากขึ้นมาทันที

หลังจากที่ตามตะวันออกมาจากห้องน้ำ เธอก็ต้องได้เห็นภาพที่ชินตาเป็นอย่างมาก ใช่แล้วเขาไม่เคยค้างคืนกับเธอเลย จะมีก็แต่การไปเที่ยวต่างจังหวัดเท่านั้น ที่ถูกบังคับด้วยเรื่องที่พัก ทำให้เขาต้องค้างคืนกับเธอ ทุกอย่างที่เธอพยายามทำในวันนี้มันก็มีค่าเท่ากับศูนย์เหมือนเดิมสินะ มันก็แย่หน่อยแล้ว รักคนที่เขาไม่เคยรักเรา หรือว่าเขาอาจจะเห็นเธอเป็นเพียงเครื่องบำบัดความใคร่เท่านั้น แค่เขาไม่พูดออกมา คนที่อยู่ในใจเขายังคงเป็นผู้หญิงคนนั้นสินะ คนที่เธอไม่เคยเอาชนะได้เลย แค่คิดหัวใจก็รู้สึกเจ็บขึ้นมาทันที เขาไม่เคยมีหัวใจให้เธอเลยจริงๆ วันนี้มันก็ได้ให้เธอเห็นอีกครั้งแล้วสินะ ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่เคยได้เข้าใกล้หัวใจเขาเลย

“จะกลับแล้วเหรอ” ตามตะวันเอ่ยถามออกมาเสียงเย็น เหมือนว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังพยายามทำอยู่ แม้ว่าในใจของเธอจะเจ็บปวดมากเท่าใดก็ตาม

“ใช่ เดี๋ยววันศุกร์แวะมาหาใหม่นะ” ภูริชเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เขารู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร แต่เขาให้เธอไม่ได้จริงๆ และเขาก็เห็นแก่ตัวเกินกว่าที่จะหยุดความสัมพันธ์แบบนี้ เขารอให้เธอเป็นฝ่ายเอ่ยปากบอกให้หยุด เพราะเขาก็ไม่อยากทำร้ายเธอ เพราะเธอเป็นทั้งเพื่อนและคู่นอนของเขา

“อืม...ไปเถอะ” ฝ่ายหญิงโบกมือลาเขา ทั้งที่เธออยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ หลังจากที่เธอจัดการตนเองเสร็จแล้ว ส่วนฝ่ายชายก็โบกมือลาหญิงสาวก่อนที่เขาจะเดินไปที่ประตู แล้วก็เปิดออกไปโดยไม่หันหลังกลับมามองผู้หญิงคนหนึ่งที่สีหน้าเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยทันทีที่ประตูปิดลง เจ็บปวดมากนะ แต่ก็ไม่สามารถถอยออกมาได้ ก็มันรักเขาไปแล้วนี่นา เธอก็พอจะรู้ตัวดีว่าไม่มีผู้ชายคนไหนมาจริงจังกับความสัมพันธ์แบบเฟรนวิทเบเนฟิทหรอกนะ แต่ความโง่ของเธอก็ยังทำให้เธอเลือกที่จะรอเขาหันมา แม้ว่ามันจะไม่มีวันเลยก็ตาม