นางฟ้ายั่วรัก

ตอนที่8

หงุดหงิด! สองวันเต็ม ๆ แล้วนะ ที่พ่อหนุ่มแว่นของฉันเอาแต่หลบหน้า จะเดินเข้าไปหา ก็บิดตัวหนีเหมือนฉันเป็นไวรัสร้ายแรงยังไงยังงั้น!

“เป็นอะไรของแกยะ หน้านี่เหมือนผัวไม่ทำการ!” นภัทรทักขึ้นมาทันทีที่ฉันนั่งลงข้าง ๆ

“อย่าว่าแต่การบ้านเลย! แค่หน้าฉันไปเขายังไม่มอง สองวันแล้วเนี้ย!” ฉันโอดครวญ พร้อมเล่าเรื่องราวให้ยัยเพื่อนรักฟัง พลางถอนหายใจรัว ๆ

ตอนนี้พวกเรานั่งรวมตัวกันอยู่ในร้านนมปั่นเจ้าประจำแถวมหา’ลัย หลังจากฉันไล่ตามหาฌอนจนเกือบจะลงประกาศคนหาย ก็เลยลากแก๊งเพื่อนสาวมาช่วยระบายอารมณ์!

“สมน้ำหน้า...” ยัยดาวเสริมขึ้นแบบไม่ต้องคิด

“แล้วพี่ชายสายซีสค่อนของแกไม่สงสัยเหรอ?” ดาวแซวอีก ฉันกลอกตาแรง

“ไม่อ่ะ พี่เมฆก็ยังเป็นพี่เมฆนั่นแหละ แต่อย่าพูดถึงเลย... เพราะเรื่องที่สำคัญกว่าตอนนี้คือ พ่อหนุ่มแว่นของฉันต่างหาก! ฉันโทรไปก็ไม่รับ ไปคอนโดก็ไม่เจอ ไปดักที่คณะก็โดนหลบทุกครั้ง! เขาต้องโกรธฉันมากแน่ ๆ ฮือออ...”

“ตายละ แกเป็นหนัก” ประกายดาวว่า

“บ้าผู้ชายขั้นสุด” นภัทรเสริม

“ซู๊ดดด...จ๊วบ~ อร่อยจังเลย...” จันทร์เจ้าขายังดูดคาปูชิโน่อยู่แบบโลกสวยคนเดียว ฉันได้แต่ถอนหายใจใส่เพื่อนพวกนี้ เอาเข้าจริงคือ...ไม่ช่วยแล้วยังจะซ้ำเติมอีกเนอะ?

ฉันเอาหน้าฟุบกับโต๊ะ กำลังจมอยู่กับความเศร้า น้ำปั่นที่สั่งไว้ก็มาเสิร์ฟพอดี

“น้องอิง”

เสียงคุ้น ๆ ดังขึ้นด้านหลัง

“พี่เทม?” ฉันเงยหน้าขึ้น เห็นพี่เทมยืนยิ้มอยู่หน้าร้าน

“บังเอิญจังเลยครับ เจอน้องอิงที่นี่” เขาเดินเข้ามาหา ฉันยิ้มจืด ๆ แล้วเชิญให้นั่งร่วมโต๊ะ

“ค่ะ เอ่อ...พี่เทม นี่เพื่อนอิงเอง ประกายดาว นภัทร แล้วก็จันทร์เจ้าขา”

“สวัสดีครับน้องประกายดาว น้องนภัทร น้องจันทร์เจ้าขา” พี่เทมยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มอบอุ่น

“เรียกดาวก็ได้ค่ะ / ภัทรค่ะ / เจ้าขาก็พอค่ะ” สามสาวแนะนำตัวแบบมีสไตล์ของตัวเอง พี่เทมหัวเราะนิด ๆ

“พี่เทมมาทำธุระแถวนี้เหรอคะ?” ฉันถาม

“ไม่ครับ พี่ตั้งใจมารับน้องอิงไปทานข้าว แม่บอกว่าวันนี้น้องอิงไม่มีเรียนตอนบ่าย พี่เลยมาดักรอแถวนี้...ไม่คิดว่าจะเจอจริง ๆ”

โอ้ย แม๊... ถึงขั้นสืบตารางเรียนลูกเลยเหรอคะ!

“คือ...อิง เอ่อ...” ฉันอ้ำอึ้ง ยังคิดคำพูดไม่ออก

“วันนี้ยัยอิงไม่ว่างหรอกค่ะพี่เทม พวกเรานัดกันว่าจะไปช็อปปิ้งกัน” นภัทรรับไม้ต่อแบบเนียน ๆ จริง ๆ เราไม่ได้วางแผนอะไรเลย แต่ยัยภัทรคงดูออกว่าฉันไม่มีอารมณ์จะเดตกับใครทั้งนั้น

“ดีเลยครับ พี่ว่างพอดี เดี๋ยวพี่ช่วยสาว ๆ ถือของ!” พี่เทมยิ้มกว้างแบบแมนผู้มีน้ำใจ

“พวกแกกลับไปก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับพี่เทม” ฉันกระซิบกับเพื่อน ๆ พอพวกนางพยักหน้าแล้วเดินออกจากร้านไป ฉันก็หันหน้ากลับไปหาพี่เทมที่ยังยิ้มเหมือนเดิม

“พี่เทมคะ อิงมีเรื่องจะพูดค่ะ”

“ครับ ว่าไงน้องอิง?”

“คือ...อิงมีคนที่ชะ—”

“อุ้ยตาย! ฌอน นั้นคุณอิงฟ้านี่คะ มากับใครอะ หล่อเชียว ดูยังกับแฟนกันเลย!” เสียงยัยเอมอรแหลมพุ่งแทรกเข้ามา

ฉันหันขวับไปทันที ก็เจอฌอนเดินเข้ามาในร้านพร้อมเอมอรที่เกาะแขนเขาแน่น ผู้ชายอีกสองคนที่หน้าตาหล่อเนี้ยบดูดีไม่แพ้กัน เป็นฝาแฝดเดินตามกันเข้ามา

ฌอนหันมามองฉันแว่บหนึ่ง สายตาเรียบเฉย ก่อนจะหันไปสั่งเครื่องดื่มที่เคาน์เตอร์ โดยมีเอมอรตามติดแจยังกะผีไม่มีศาล

“น้องอิงจะพูดอะไรกับพี่เหรอครับ...แล้วนั่นคนรู้จักเหรอ เห็นมองอยู่นานเลย” พี่เทมถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

ฉันกลืนน้ำลาย ก่อนตัดสินใจเด็ดขาด

“พี่เทมคะ เอาไว้คุยวันหลังนะคะ วันนี้อิงไม่ว่างจริง ๆ ค่ะ”

ไม่รอให้ถามซ้ำ ฉันลุกพรวด เดินพุ่งไปกระชากข้อมือฌอนทันที

“คุณอิง…” เขาตกใจนิดหน่อย แต่ไม่ได้ขัดขืน ฉันลากเขาออกมาจากร้าน ท่ามกลางเสียงแว้ดของยัยเอมอรที่ดังตามหลังมา

ไม่สนแล้ว! พอถึงรถ ฉันยัดเขาเข้าไปในที่นั่งข้างคนขับแบบไม่ถามสักคำ แล้วรีบสตาร์ทรถออกจากตรงนั้นทันที

บนรถมีแค่ความเงียบ เหงาจนได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองชัดแจ๋ว ฉันขับรถไปเรื่อย ๆ อย่างอึดอัด หัวใจก็หนักอึ้ง ไม่อยากให้มันกลายเป็นแบบนี้เลย ฌอนยังคงเงียบ ไม่พูดไม่จา ไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าฉันด้วยซ้ำ

ฉันลอบมองเขาเป็นพัก ๆ คนข้างตัวนั่งนิ่ง มองตรงเหมือนเป็นหุ่นขี้ผึ้ง ฉันทำอะไรผิดมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงได้โกรธฉันเงียบ ๆ แบบนี้ แล้วไหนจะยัยเอมอรนั่นอีก ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด โมโหจนอยากกรี๊ดออกมาดังๆ แต่ก็ได้แค่กลั้นไว้

จนรถมาถึงคอนโด ฌอนเดินเข้าห้องตัวเองทันที แน่นอนว่าฉันก็เดินตามเข้าไป คนตัวสูงไม่พูดอะไรเลย เดินตรงดิ่งเข้าห้องทำงาน ปล่อยให้ฉันยืนอยู่กลางห้อง เหมือนตัวประกอบที่ไม่มีบท

เฮ้อ… จะยืนตรงไหนดีล่ะเนี่ย ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหยิบมือถือขึ้นมาส่งสัญญาณ SOS ไปที่กลุ่มไลน์ของเพื่อน ๆ

อิงฟ้า: ทำไงดีแก ฉันใจไม่ดีเลย

นภาภัทร: โดนผัวเทเหรอ?

อิงฟ้า: เทแกสิ อิเกย์! ซีเรียสนะยะ (╥﹏╥)

ประกายดาว: ฌอนยังไม่หายงอน?

อิงฟ้า: ใช่น่ะสิ ยังไม่พูดกับฉันสักคำเลย (T ▽ T)

จันทร์เจ้าขา: ภัทร ส่งของ

อิงฟ้า: ของอะไร???

นภาภัทร: เดี๋ยวก็รู้ รับรองว่าผัวหายงอล แถมรักหลงหนักกว่าเดิมด้วย

ประกายดาว: ฉันไม่เกี่ยวกับงานนี้นะ บอกก่อน

อิงฟ้า: ของอะไรของแกกกก (O -_- o)

...แล้วทุกอย่างก็เงียบสนิท ψ(`∇’)ψ

จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรน่ากลัวเท่าความคิดของยัยจันทร์เจ้าขาอีกแล้ว ถึงจะดูเอ๋อ ๆ แต่ถ้าลงมือทำอะไรขึ้นมา ไม่มีใครคาดเดาได้เลยว่ามันจะไปจบตรงไหน ขนาดอิเกย์ยังต้องชิดซ้าย ส่วนยัยดาวที่แซ่บตัวแม่ยังต้องหลีกทางให้

เวลาผ่านไปยี่สิบนาที ฌอนยังไม่ออกมาจากห้องทำงาน ฉันนอนแผ่หลาเล่นมือถือบนโซฟากลางห้องด้วยความเบื่อหน่าย กระทั่งมีเสียงกดกริ่งหน้าประตูดังขึ้นสองครั้ง

ฉันลุกไปเปิดประตู ไม่เห็นใครเลย มีแค่กล่องวางอยู่หน้าห้อง บนกล่องเขียนชื่อฉันด้วยลายมือยึกยือว่า "อิงฟ้า" แน่นอนว่านี่ต้องเป็นของที่ยัยเจ้าขาพูดถึง

ฉันยกกล่องขนาดกลางเข้ามาในห้อง เปิดฝาแล้วแทบร้องเสียงหลง!

108 กระบวนท่ามัดใจสามี

10 จุดสุดยอดของผู้ชาย

ลีลาเร่าร้อนเมื่ออยู่บนเตียง

พร้อมชุดซีทรูสีดำที่...แค่เรียกว่าบางคงยังน้อยไป มันแทบจะไม่ปิดอะไรเลยด้วยซ้ำ!

นี่มันตัวตนที่แท้จริงของยัยเจ้าขาชัด ๆ!

ใกล้สองทุ่ม ฉันเริ่มหิวมาก พยายามรอเผื่อว่าคนในห้องจะออกมาบ้าง แต่นี่เขาอยู่ในนั้นมาตั้งแต่บ่ายโมงแล้วนะ ใจดำไปมั้ย! ไม่หิวเลยหรือไงกัน อีตาบ้า! จะร้องแล้วนะ โกรธอะไรกันนักหนา ฮือ หิวก็หิว โมโหก็โมโห

สุดท้ายฉันตัดสินใจไปเคาะประตูห้องทำงานเบา ๆ ใจหนึ่งก็กลัวว่าเขาอาจจะไม่อยากเจอหน้าฉัน แต่จังหวะที่กำลังจะหมุนตัวกลับ เสียงประตูก็เปิดออก

ฉันหันไปด้วยความดีใจ แล้วก็ตรงเข้ากอดเขาแน่นทันที คนตัวสูงสะดุ้งเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็กอดฉันตอบ มือหนาลูบหัวฉันเบา ๆ อบอุ่นจัง...อกเขาก็หนาด้วย (แอบคิดในใจ)

"หิวเหรอครับ" เขาถามเสียงนุ่ม

ฉันพยักหน้าแรง ๆ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปสบตา เพราะน้ำตามันคลออยู่

"งั้นเดี๋ยวผมไปทำอะไรให้ทานนะครับ คุณอิงอยากกินอะไร"

"ไข่เจียว"

"หืม?" เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ไข่เจียวไง! หิวจะตายแล้วเนี้ย" ฉันลูบท้องเบา ๆ แบบน่าสงสาร

ฌอนหัวเราะเบา ๆ แล้วเดินเข้าครัวไป

อือ…พ่อหนุ่มแว่นนี่ก็ใจดีกับฉันเหมือนกันนะ แล้วเราจะตอบแทนเขายังไงดี?

พอคิดถึงเรื่องง้อ ก็อดนึกถึงกล่องมหาประลัยของยัยเจ้าขาไม่ได้...

เอาวะ เป็นไงเป็นกัน…