พ่อจักรและแม่เอื้อมเตรียมกับข้าวไว้หลายอย่าง มีแบ่งแยกสำหรับเด็กและผู้ใหญ่ สำรับอาหารถูกจัดเรียงไว้บนเสื่อผืนใหญ่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ลูก ๆ ของจารวีทั้งสี่คนวิ่งเล่นบนสนามหน้า บางทีก็มานั่งลงหยอกล้อพูดคุยกับน้องน้อยจริงใจ เพราะน้องยังต้องอยู่ในสายตาผู้ใหญ่ ยังเดินเองไม่ได้
“จริงใจขา มาหาย่านะลูก หม่ามี้จะได้กินข้าว” คุณย่าเอื้อมยื่นมือไปรอรับหลานสาว ยัยหนูจริงใจยิ้มหวาน ยอมโผไปหาคุณย่าอย่างว่าง่าย
คุณปู่จักรที่นั่งอยู่ข้างคุณย่าเอื้อมขยับเข้าไปหา ไปหยอกล้อเล่นกับยัยหนูด้วยความรักและเอ็นดูสุดหัวใจ
“เมื่อไหร่จะได้มาอยู่กับปู่สักที ปู่สั่งทำห้องไว้ให้แล้วนะครับ ซื้อของเล่นมาไว้ให้แล้วด้วย”
จริงใจมองหน้าคุณปู่ ขยับปากพูดเลียนแบบคุณปู่ แต่ก็ส่งเสียงได้เพียงคำว่า อู ๆ อา ๆ ตากลมสุกใสจ้องคุณปู่ตาแป๋ว
“อ้อ ๆ อยากมาอยู่กับปู่แล้วเหรอลูก ปู่ก็อยากให้หนูมาอยู่ด้วย” ปู่กับหลานพูดคุยกันราวกับว่าสื
