เลขาบนเตียง

ธุระส่วนตัว

อาจารย์หมอที่เข้ามาดูแลคนไข้ มองนักศึกษาสาวที่เป็นญาติคนไข้ ด้วยความสงสาร ญาติพี่น้อง คนอื่น ก็ไม่มีใคร ทั้งนั้น

" หมอปรับยาให้แล้วและรักษาไปทีละขั้นตอน อย่างระมัดระวัง ไปทีละสเตป การรักษาอาจจะใช้เวลา แต่หมอขอให้ญาติ มีกำลังใจ "

" ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ ที่ช่วยดูแลคุณยาย ให้อย่างดี น้ำตาลจะอดทน จะรอคอย วันที่คุณยาย กลับมาเป็นคนเดิม "

สองยายหลานที่ประคับประคองกันมา ตลอดระยะเวลายี่สิบกว่าปี มีกันละกัน มาตลอด แต่ต้องมาเจอเรื่องราวที่ไม่คาดคิด

" ตั้งใจฝึกงานนะน้ำตาล ส่วนเรื่องคุณยาย โอ้ตจะช่วยดูแลให้เอง "

นักศึกษาแพทย์ที่กินนอนอยู่ที่โรงพยาบาล บอกกับ หญิงสาวตรงหน้า แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ช่วงหลังน้ำตาล ดูอิ่มเอิบ ดูเปล่งประกาย ดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก ทำให้คนที่แอบชอบ ยิ่งชอบมากขึ้นไปอีก

" อาจจะเป็นการไม่เหมาะ ที่โอ้ตพูดแบบนี้ แต่น้ำตาลรู้ไหม ว่าน้ำตาลดูสวยขึ้นนะ "

" สวยตรงไหน โอ้ตก็อวยเพื่อนเกินไป น้ำตาลยังปกติ เหมือนเดิม ไม่มีอะไร ทั้งนั้น "

เธอปฏิเสธเขา แล้วเดินกลับออกมา เกรงใจคนที่รอ และ กลัวว่า จะกลับถึงห้อง ดึกเกินไป

นักธุรกิจหนุ่มหลายคน นั่งล้อมวง จิบไวน์ หลังเลิกงาน กลุ่มเพื่อนที่เรียนต่างประเทศมาด้วยกัน ยังสนิทสนม แน่นแฟ้นกันดี

" มาแล้วครับ หนุ่มฮอต " คนที่ถูกเรียกว่า หนุ่มฮอต นั่งลง แล้วรับแก้วไวน์สีเข้ม มาดม ก่อนจะเขย่าเบาๆ

" ซื้อหุ้นไปอีก1บริษัท รู้สึกเป็นยังไงบ้างครับ " รุ่นพี่ที่เป็นคุณพ่อลูก3 แซวออกมา

" รู้สึกว่า จะได้ค่าขนมเพิ่มขึ้น " คำตอบกวนประสาท ทำเอาเพื่อนทั้งกลุ่มโห่ เสียงดัง

" ค่าขนมอะไรของมึง ค่าขนมเด็ก สิไม่ว่า " คนที่รู้ทัน แซว แล้วยักคิ้วให้

" ไม่มี ค่าขนมเด็กอะไร ไม่มีทั้งนั้น ตอนนี้ไม่ได้มีใคร "

" มึงมันเสือซุ่มไอ้แพท ปากมึงบอกไม่มี แต่ไอ้นั่นมึง ได้พักบ้างไหม "

คนห่าม ชี้ไปที่เป้ากางเกง

" โว้ย ใครจะไปบ้ากามเหมือนมึง กูไม่ได้มีใคร "

คนปากแข็ง ยังยืนยันหนักแน่น แล้วดูนาฬิกาข้อมือ อีกสิบนาที จะสองทุ่มแล้ว

" กูแวะมาแล้ว เดี๋ยวกูมีธุระต่อ ถ้ายังไง ตามสบาย เดี๋ยวกูจัดการให้ " คนที่เพิ่งดื่มไปได้สองแก้ว เตรียมจะลุก แต่เพื่อนที่รู้ทัน รั้งตัวเอาไว้

" จะไปไหนครับ ไหนบอกไม่มีเด็ก แล้วทำไมดูรีบ คนนี้ใคร พริตตี้ ดารา หรือ เซเลป "

" ไม่มีใคร กูไปแล้ว ธุระส่วนตัว " คนปากแข็งยังยืนยันคำเดิม แล้วลุกขึ้นเดินออกจากร้านไป

รถตู้สีดำขับออกจากร้าน ตรงดิ่งไปที่ คอนโดที่เป็นที่พักของเธอ

" ผมจอดรอนะครับ " คนขับรถบอกเมื่อถึงที่หมาย

" ไม่ต้องรอ คืนนี้จะค้างที่นี่ "

สามทุ่มแล้ว แต่ทุกอย่างก็ยังเงียบ คนที่รออยู่ในห้อง ยืนมองออกไปข้างนอกริมระเบียง ด้วยสายตาหม่นเศร้า แม้จะรู้ว่า ตัวเองเป็นใคร อยู่ในฐานะอะไร แต่หัวใจ มันก็พาลจะเสียใจอยู่ตลอดเวลา

ประตูหน้าห้องเปิดออก พร้อมกับสายตาที่มองหาคนในห้อง ที่มองไม่เห็น ผ้าม่านสีขาวที่อยู่หลังห้อง สั่นไหว ทำให้รู้ว่า เธออยู่ข้างนอก

สัมผัสจากด้านหลังที่มาไม่ทันตั้งตัว ทำให้คนถูกกอด ร้องออกมา

" ตกใจค่ะ "

จมูกโด่งซุกไซ้ที่ซอกคอขาว แล้วเลียไล้ที่ติ่งหู

" รออยู่ไหม " คำถามที่ถามออกมา ทำให้เธออมยิ้ม

" ไม่รอค่ะ " คนปากไม่ตรงกับใจ บอกเสียงเบา แต่คนที่ได้รับฟัง ส่ายหน้า แล้วหันตัวเธอ ให้มาประจันหน้ากับเขา

" ตอบใหม่ รอหรือไม่รอ "

คนที่ไม่รอ สวมชุดนอนสั้นกุด บราก็ไม่ได้ใส่ มีเพียงกางเกงชั้นใน ตัวเล็ก สวมอยู่ท่องล่าง

" ไม่รอฉันจริงๆหรอน้ำตาล " คนที่อยากฟัง คำตอบ ถามย้ำอีกที

" รอค่ะ น้ำตาลรอคุณทรงพลอยู่ " เธอมองหน้าเขา แล้วตอบออกมา จากใจ คำตอบที่ถูกใจคนฟัง ทำให้เขาให้รางวัลใหญ่กับเธอ

ริมฝีปากหนาจู่โจมมาที่ริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน ปลายลิ้นอุ่นร้อน ลากไล้ เข้าไปภายในปากของเธอ แล้วอุ้มตัว เข้ามาข้างใน

ร่างกายเปลือยเปล่าที่ขยับขึ้นมาบนเตียงช้าๆ เต็มไปด้วยความเร่าร้อน สายตาที่มองคนที่นอนอยู่ คล้ายกับจะจับเธอกินทั้งตัว ไวน์แดงที่ดื่มมา กระตุ้นอารมณ์ให้ทวีความต้องการมากขึ้น หลายเท่านัก และยิ่งเด็กที่นอนอยู่ ไม่ประสีประสาอะไร ก็ยิ่งอยากทำให้ เด็ก อ้อนวอน

สัมผัสเสียวซ่านที่ปลายยอดอก ทำให้เธอจิกไหล่เขาเอาไว้แน่น ขาเรียวเล็กถูกจับอ้าออก แล้วเขาก็ขยับเข้าไปหา

" น้ำตาลทำไมอ้อนเก่งแบบนี้ " คำถามของเขา ทำให้เธอ ต้องยิ้มออกมา

" ป่าวนะคะ น้ำตาลไม่ได้อ้อน "

คนที่ไม่ได้อ้อน ขบเม้มริมฝีปากตัวเอง กลั้นเสียงที่จะหลุดออกมา ร่างกายเปลือยเปล่าที่กำลังรุกไล้เธอ มันทำให้เธอ ต้านทานเขาไม่ไหว ความรู้สึกที่ถูกส่งมอบมา ทีละนิด แต่เนิ่นนาน จนกลายเป็นความสุข ที่ทำให้เธอหลงใหล ร่างกายของเขา ทุกวัน

" แบบนี้เค้าเรียกว่าอ้อน " เสียงที่บอก อ่อนหวานจับใจ พร้อมกับมือใหญ่ที่บีบเคล้นหน้าอก ไม่ห่าง

" น้ำตาล ไปกับฉัน " เขาบอกกับเธอ แล้วเร่งความเร็ว เธอพร้อมจะไปเสมอ ถ้าเค้าเป็นผู้นำทาง

ลิฟต์เปิดออก พร้อมกับที่นักศึกษาสาวเดินตามหลัง นักธุรกิจหนุ่มคนดัง ออกไป เว้นระยะห่าง ไม่ให้ใคร รู้ว่าเธอ ลงมาจากชั้นเดียวกับเขา

คนที่รออยู่ข้างล่าง ตกใจกับภาพตรงหน้า แต่เก็บอาการอย่างดี ตามปกติแล้ว นายจะไม่เดินลงมากับใครทั้งนั้น

ร่างสูงใหญ่ในชุดทำงาน แม้จะไม่มีสูท แต่ก็หล่อจนออร่าจับ ชายหนุ่มก้าวขึ้นรถตู้ ก่อนจะหันมามอง คนข้างหลังเพียงแวบเดียว

" ไปกันเถอะค่ะ พี่อร "

สองสาวเดินไปที่รถคันเล็ก แล้วขับออกจากคอนโด ตรงไปยังตึกเจทาวเวอร์ ที่รถตู้ ขับนำหน้า ไปก่อนแล้ว

พนักงานในตึก มองคุณทรงพล เป็นตาเดียว ตามปกติ เจ้าตัวจะขับรถมาทำงานเอง หรือไม่ก็ลงมาจากเพ้นท์เฮ้าส์ แต่วันนี้ มารถตู้ แบบสบายๆ

" สวัสดีค่ะ " พนักงานยกมือไหว้ ท่านประธานกันเป็นแถว แล้วก็ก้มหน้าลง เพราะเขินความหล่อ ของเขา ท่าทีเย็นชา เรียบเฉย ไม่แสดงอารมณ์ เข้าถึงยาก ยิ่งทำให้สาวๆ ชื่นชอบ มากขึ้น

คนที่ตามมาทีหลัง เดินมาที่ลิฟต์ ที่อยู่เรียงรายหลายตัว แต่ลิฟต์ตัวที่กำลังจะปิด เป็นคนที่เพิ่ง กอดกันเมื่อคืน กำลังขึ้นไป

สายตาสบตากัน อย่างพอดิบพอดี และเป็นเธอ ที่ก้มหน้าลง เพราะทำอะไรไม่ถูก

ใจเต้นแรง

สายตาคมดุ ที่มองกลับมา ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิด เป็นสายตาที่มีความหมาย นักศึกษาสาวที่มองคนตรงหน้า ได้แต่ก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าแสดงอาการอะไรออกมา

พนักงานบริษัทที่ยืนรอลิฟต์อยู่หลายคน ถอนหายใจออกมา อย่างโล่งอก เมื่อผู้เป็นนาย ขึ้นไปแล้ว

" พ่อเอ้ย สายตาพ่อ คือละลาย " พนักงานสาว บ่นออกมา แล้วเอามือ จับหัวใจตัวเอง

" คุณทรงพล ของเรา หล่อละลาย เนี้ยบทุกตรง แถมยังโสดสนิท ไม่มีข่าว "

" หรือว่า ไม่ชอบผู้หญิง "

" บ้าหรอแก คนระดับนี้ เขาระวังตัว ไม่แน่ อาจจะประกาศแต่งฟ้าแลบ กับดาราก็ได้ ใครจะรู้ "

หญิงสาวที่รอลิฟต์อยู่ได้แต่ฟังพี่ๆ เขาคุยกัน คุณทรงพล ไม่ได้ชอบผู้ชาย อันนี้จริง แต่จะแต่งกับดาราหรือเปล่า แค่คิด หัวใจก็เสียวแปลบไปหมดแล้ว

" มาแต่เช้าเลย น้ำตาล "

เพื่อนที่ฝึกงานด้วยกัน เดินเข้ามาในลิฟต์ ก่อนจะมองตัวเลข ที่กำลังขึ้นไป ช้าๆ ตรงหน้า

พนักงานบริษัทพีเอพี ส่วนมาก เป็นคนที่อยู่มานานหลายปี การทำงานที่ไม่ได้มีปัญหาอะไร ทำให้ทุกอย่าง ดำเนินการต่อไปได้

" เจน ถ่ายเอกสารให้พี่หน่อย "

" น้ำตาล มาพิมพ์ใบส่งของให้พี่ "

ใบส่งของที่เป็นสินค้านำเข้าหลายรายการ อยู่ตรงหน้าของเธอ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นร้านขายของออนไลน์ ในแอปส้ม แอปฟ้า ที่สั่งสินค้า จากจีนมาขาย

" เสร็จแล้วค่ะ "

ตลอดช่วงเช้า ทุกคนช่วยกันทำงาน คนละไม้ละมือ จนเสร็จ รุ่นพี่ จึงชวนน้องๆ พักเบรค แล้วพาไปทานอาหารกลางวันที่แคนทีน เป็นครั้งแรก เพราะเมื่อวาน มีเจ้ามือ เลี้ยงข้าวกลางวัน ในออฟฟิศ

" วันนี้วันที่สอง ทำงานจริง ยากไหม "

รายละเอียดต่างๆ ไม่ได้ยากอะไร แต่ต้องดูให้ละเอียด รอบคอบ เท่านั้น “

แคนทีน ที่พี่ๆ เอ่ยถึง ไม่ใช่ แค่แคนทีนธรรมดา แต่เป็นศูนย์อาหารขนาดใหญ่ ใหญ่ขนาดที่ ฟู้ดคอร์ท ตามห้างสรรพสินค้า บางที่ ยังเล็กกว่านี้

" ที่นี่เปิดตั้งแต่ เจ็ดโมงเช้า ปิดสองทุ่ม เรียกว่า กินได้ตลอด ตั้งแต่เช้า จนถึงค่ำ "

นักศึกษาฝึกงาน มองร้านอาหาร และ ร้านขนม ด้วยความสนใจ

" จ่ายเงินสดได้เลย พวกน้องมีบัตรพนักงานแบบนี้ พวกพี่ๆ เค้าเข้าใจ แต่ถ้าเป็นพนักงานประจำ กินเดือนนี้ จ่ายเดือนหน้า สบายไปอีก "

คนที่จ่ายค่ามื้อกลางวัน เดือนละสามสี่พัน ยิ้มอายๆ เพราะกินเพลินนี่แหละ มันทำให้น้ำหนักขึ้น และเงินลดลง

เก้าอี้นั่ง มีทั้งแบบโต๊ะเดี่ยว โต๊ะคู่ และ โต๊ะสี่คน วางอยู่นับร้อย ที่นั่ง ช่วงเที่ยง คงมีผู้มาใช้บริการ แน่นไปหมด

" พนักงานของเจทาวเวอร์ เฉพาะบริษัทในเครือเจ ก็น่าจะหลายร้อย ยังไม่รวมพื้นที่ให้เช่า รวมแล้วน่าจะสัก สองถึงสามพันคน "

" มีหนุ่มๆบ้างไหมคะ "

" ถ้ามี พวกพี่จะโสดเหรอน้อง ร้อยละเจ็ดสิบ คือ มีแฟนแล้วทั้งนั้น ที่เหลืออีกพวกเจ้าชู้หนัก และบางคน ก็ไม่ได้ชอบผู้หญิง "

คำตอบที่ได้ยิน ทำเอาน้องๆ มองหน้ากัน

" สิบเอ็ดโมงกว่าแล้ว รีบเถอะ เดี๋ยวคนอื่นๆ ลงมา แล้วจะวุ่นวาย "

สาวๆที่มาถึงก่อน จับจองที่นั่งแล้วไปเลือกเมนูอาหารที่ตัวเองสนใจ ข้าวมันไก่ เนื้อไก่ต้มพูนจาน ราคาเพียงสี่สิบบาท ทำให้คนที่เพิ่งมาทานเป็นวันแรก ตกตะลึง กับคุณภาพและปริมาณ

" น้องฝึกงาน ยังไม่มีเงินเดือน ทานเยอะๆนะลูก " แม่ค้า วัยกลางคน บอกกับ เธอ ทำให้คนที่ได้รับน้ำใจ ยิ้มกว้าง น้ำตาคลอเบ้า เดินมานั่งที่โต๊ะ

ทุกเมนูอาหารที่เพื่อนซื้อมา มีแต่คำว่าน่ากิน และปริมาณล้นชาม

" พรุ่งนี้เช้า เจนจะมากิน ข้าวราดแกง " คนที่ซื้ออาหารจากร้านข้างล่างบ่นออกมา ว่าแพงแถมไม่น่ากินแบบนี้

" พี่บอกแล้ว ว่าที่นี่ เลี้ยงพนักงานดีมาก ตั้งใจทำงาน ประเมินผลแล้ว จะได้มาทำงานด้วยกัน บริษัทเราอาจจะไม่ได้มีสวัสดิการใหญ่โต แต่พี่เชื่อว่า อนาคต ถ้าคุณทรงพล เข้ามาบริหารเต็มตัว น่าจะมีการเปลี่ยนแปลง "

คนที่ถูกเอ่ยถึง เดินเข้ามาในแคนทีน เหมือนจังหวะช็อตฟีล ภาพที่เค้ามาพร้อมกับทีมเลขา 4-5 คน เหมือนลอยมา ใบหน้าขาว ผมเรียบกริบ และเสียงพูดคุย ทำให้คนทั้งแคนทีน ตกอยู่ในภวังค์

" หล่อลอยมา ไม่เกินจริง " เสียงคนข้างๆ บอก แล้วมอง ชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของตึก ด้วยความสนใจ

" คุณทรงพล มาทานข้าวหรอคะ " เสียงพนักงาน เอ่ยถามแล้วมองคนตรงหน้า ด้วยรอยยิ้ม

ไม่บ่อยนัก ที่คุณทรงพล จะลงมาที่นี่ อาจจะ3-4เดือนครั้ง ที่จะลงมา และวันนี้ เค้าตั้งใจ ลงมาจริงๆ

สายตาคมกริบ มองไปยังคนที่นั่งอยู่อย่างอัตโนมัติ ใบหน้าขาวใส มัดผมเอาไว้ กำลังตักข้าวเข้าปาก แล้วก็เอาช้อนออก เมื่อเห็น หน้าเขา

ใบหน้าหล่อเหลา อมยิ้มแล้วเอามือ ปิดปากตัวเองเอาไว้ ไม่อยากให้ใครเห็นว่า ตัวเองกำลังยิ้ม เมื่อสบตากับเด็ก ที่ตกใจ

" นายทานอะไรดีครับ "

" เอามาหลายๆ อย่างลองดู "

คำตอบปรกติทั่วไป และเดินตรงไปตามโต๊ะต่างๆ แวะพูดคุย 2-3คำ แล้วถึงมาหยุด ที่โต๊ะเป้าหมาย

" สวัสดีค่ะ คุณทรงพล "

ทุกคนในโต๊ะ ยกมือไหว้ทักทายเขา แล้วพนักงานประจำ ก็ชูบัตรพนักงาน ให้ดู

" จากพีเอพีค่ะ "

" อ่อครับ จากพีเอพี นี่น้องนักศึกษาฝึกงานใช่ไหม "

" ค่ะ น้องๆเพิ่งมา เป็นวันที่สอง ก็เลยพามาแนะนำ แคนทีน "

เจ้าของตึก กอดอก แล้วพยักหน้า

" ชอบไหมครับ "

" อะไรนะคะ "

" ผมถามว่า ชอบไหมครับ เจทาวเวอร์ "

คนที่นิ่งฟัง ใจเต้นแรง ด้วยความตกใจ ไม่นึกว่าเขา จะลงมา และ ต้องมาเจออะไรแบบนี้

" ชอบค่ะ " สองสาวตอบพร้อมกัน

" อ้าว อีกคนไม่ชอบหรอ เจทาวเวอร์เนี่ย "

คนที่ถูกถาม โดนทั้งโต๊ะมองเป็นตาเดียว”

" ชื่ออะไรครับ นักศึกษา "

มือบางพลิกป้ายชื่อที่ห้อยคอ ออกมาให้เขา แล้วเงยหน้ามอง คนตรงหน้า ที่ยิ้มออกมา แววตาระยิบระยับ น่าดู

" น้ำตาลค่ะ "

" คุณน้ำตาล ไม่ชอบเหรอครับ "

" ชอบค่ะ " เธอตอบเขาเสียงเบา

" ดีครับ ผมอยากให้ชอบ ชอบมากๆด้วย ทุกคนด้วยนะครับ เจทาวเวอร์ เป็นตึกที่มีทุกอย่างครบวงจร ทุกคนที่อยู่ที่นี่ ต้องมีความสุข อยากมาทำงาน "

ชายหนุ่มมองรอบๆ แล้วก็เห็นว่า คนอื่นๆ มองกันเป็นตาเดียว อาจจะเป็นจุดสนใจ มากเกินไป

" ทานให้อร่อยนะครับ แล้วในส่วนงานของพีเอพี จะต้องมีการเปลี่ยนแปลง แล้วผมจะหาเวลา ลงไปดู ด้วยตัวเอง "

เจ้าของคนใหม่ บอกก่อนจะเดินไปโต๊ะถัดไปที่ว่างอยู่ แล้วนั่งลง เท่ากับว่า คุณทรงพล นั่งอยู่ติดกับโต๊ะเธอ และหันหน้ามา ตรงกับเธอพอดี คนที่ใจเต้นแรง เพราะตื่นเต้น กลัวจะแย่แล้ว