บ่วงเสน่หาวิวาห์จำยอม

คิดว่าการแต่งงานเป็นเรื่องตลกเหรอ...2

“ในเมื่อไม่เปลี่ยนใจ จะไปไหนก็ไป แล้วอย่าร้องไห้ขอความเห็นใจก็แล้วกัน” วาฤทธ์ยังคงโทษทุกอย่างว่าเป็นความผิดของหญิงสาว

“ค่ะ” นิศาชลไม่มีอะไรจะพูดกับเขาอีกแล้ว เธอได้แต่หมุนตัวหันหลังเดินออกไป ก่อนที่น้ำตาเธอจะเอ่อออกมาให้เขาสมน้ำหน้าเธอไปมากกว่านี้

หลังจากวันนั้นนิศาชลก็เลี่ยงการพบเจอเขาตลอด เธอไม่อยากจะปะทะคารมกับเขาอีก แต่เธอก็ถึงเวลาที่เธอไม่สามารถเลี่ยงเขาได้ นั่นก็คือวันแต่งงานของทั้งคู่ นิศาชลถูกเนรมิตให้สวยงามราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายก็ไม่ปาน แม้กระทั่งเจ้าบ่าวที่ทำท่าทางว่ารังเกียจเจ้าสาวนักหนา เมื่อแรกเห็นชายหนุ่มถึงกับตะลึงเลยทีเดียว

คนที่เขาเห็นว่าเป็นน้องสาวมาตลอด เมื่ออยู่ในชุดเจ้าสาวกลับสวยเหลือเกิน สวยจนเขาไม่อาจกระพริบตาได้ แต่ด้วยความที่เขาตั้งแง่กับเธอไว้แล้ว เขาจึงต้องพยายามแสดงละครต่อไปว่าเขารังเกียจเธอเหลือเกิน ในขณะที่แขกเหรื่อที่มาร่วมงาน ต่างมองทั้งคู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความครหา เพราะทั้งคู่ถูกเลี้ยงมาด้วยกัน แต่ก็ต้องมาแต่งงานกัน ทำให้คนส่วนใหญ่จะนินทาเรื่องของครอบครัวนี้ แต่ทุกคนก็อดที่จะยอมรับความจริงที่ว่า ทั้งคู่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกไม่ได้

งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เนื่องด้วยบิดามารดาของทั้งคู่ไม่สนใจคำครหาของคนอื่น ท่านต้องการประกาศให้ทุกคนรับรู้รวมถึงวิกานดาด้วย ดังนั้นงานวันนี้ถึงถูกเนรมิตขึ้นโดยออแกไนซ์เซอร์ชื่อดังของเมืองไทย ทุกอย่างดำเนินการผ่านไปด้วยดี จนกระทั่งช่วงพิธีส่งตัวเข้าหอ คุณนิพิธและคุณผ่องพรรณก็ทำหน้าที่ให้โอวาทบ่าวสาว ก่อนที่ท่านทั้งสองจะออกจากห้องด้วยความโล่งใจ ในที่สุดงานวันนี้ก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ส่วนเรื่องของลูกทั้งสองของท่าน ท่านเชื่อว่าทั้งคู่จะรักกันได้ในสักวัน เพราะนิศาชลบุตรสาวของท่านทั้งสอง มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะได้รับความรักจากวาฤทธิ์

“จะไปไหน” เสียงของชายหนุ่มเอ่ยขึ้นหลังจากที่หญิงสาวกำลังก้าวขาลงจากเตียง

“กลับไปนอนที่ห้องค่ะ” นิศาชลเอ่ยตามจริง

“เธอคิดว่าการแต่งงานมันเป็นเรื่องตลกเหรอบัว พี่ไม่มีวันปล่อยให้เธอกลับไปนอนที่ห้องหรอก ในเมื่ออยากเป็นเมียพี่นัก พี่ก็จะจัดให้ตามที่เธอต้องการไง” วาฤทธิ์ใช้สายตาโลมเลียไปทั้งร่างของหญิงสาว ส่งผลทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวด้วยความอายทันที

“ในเมื่อพี่ไผ่ไม่อยากแต่งงานกับบัวอยู่แล้ว แล้วพี่ไผ่จะมายุ่งกับบัวทำไม” หญิงสาวเอ่ยถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ

“ใช่พี่ไม่อยากแต่งงานกับบัว แต่พี่ก็ไม่โง่ปล่อยบัวไปโดยที่พี่ไม่ได้ทำอะไรบัวหรอก” แววตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสะใจ ถึงเวลาแล้วสินะ เวลาที่เขาจะได้เอาคืนหญิงสาวที่อยากเป็นเมียเขาจนตัวสั่น