พวกเราที่ตอนนี้เริ่มตึงกันแล้ว คนตัวเล็กของผมไม่มีทีท่าว่าจะหยุดดื่ม
"ออย เดี๋ยวพรุ่งนี้เล่นน้ำไม่ไหว"
ผมรีบห้ามน้องเพราะเล่นกระดกซะหมดแก้ว หมดแก้ว น้องพยักหน้า ตาปรือหันมามองผม
"ออยอยากไปเดินให้หายเมาก่อน แล้วค่อยกลับมานอน ตอนนี้โลกหมุนมากค้าาา"
น้ำเสียงยานคางไปหมดแล้ว
"เดินไหวเหรอนั่น"
ผมมองดูตอนนี้ออยพยายามลุก และโงนเงนไปมา
"ไหวดิ พี่ตะวันคอยดู"
และน้องก็พยายามเดินออกไปนอกบ้าน
"เฮ้ยออย เอาจริงดิ"
ผมรีบวิ่งตามน้องออกไป น้องเดินไปจนเกือบถึงริมฝั่ง ผมรีบตามไปจับมือน้องไว้
"พี่ตะวัน วันนี้อากาศดีที่สุดเลย"
ผมมองน้องที่ตอนนี้กางแขนออกเหมือนนกที่กำลังโบยบิน น้องดูสดใส ทำเอาหลายครั้งผมยิ้มตามน้อง ผมจับมือน้องลัดเลาะไปตามชายฝั่งสักพักใหญ่ๆ จนน้องรู้สึกดีขึ้น
"ออยสร่างแล้วเรากลับกันเถอะ "
น้องดึงแขนผมเพื่อให้ตามน้องไป แต่ผมรั้งน้องเอาไว้
"เดี๋ยวก่อน"
น้องหันกลับมาพร้อมทำหน้าสงใส
