(พี่เอตั้นคะ จี้ถึงบ้านแล้วนะคะ)
ฉันรีบโทรบอกเขาทันที ที่ถึงบ้าน
(ครับ เดี๋ยวพี่เคลียงานเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่โทรหา)
(ค่ะ )
ติ้ด
"แม่หวัดดีคิดถึงจังเลย"
ฉันรีบเดินเข้าไปกอดแม่
"ไม่เห็นบอกแม่เลยว่าจะมา"
และแม่ก็กอดตอบ และฉันก็เห็นพ่อเดินมาพอดี แม่มองหน้าฉันและพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าให้ฉันทักทายพ่อ
"พ่อสวัสดีค่ะ"
พ่อเพียงพยักหน้ารับ
"แม่คะจี้เอาของไปเก็บก่อน"
และฉันกำลังจะเดินไป
"เรียนเป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ย"
ไม่ใช่เสียงแม่ แต่เป็นเสียงพ่อ ฉันหันไปมองพ่อด้วยตาที่ร้อนผ่าว เหมือนน้ำตากำลังจะไหล
"ไม่เหนื่อค่ะ"
พ่อยิ้มให้ฉัน
"มานี่สิ ให้พ่อกอดหน่อย"
ฉากนี้แหละ ไม่ใช่แค่น้ำตาคลอแล้ว ฉันร้องไห้เลย ฉันเดินเข้าไปกอดพ่อ
"พ่อหายโกรธจี้แล้วเหรอคะ"
เราสองคนกอดกันอยู่
"พ่อไม่โกรธแล้ว แต่พ่อคิดถึง"
3ปีมาแล้วที่ฉันไม่คุยกับพ่อเลย แต่วันนี้ฉันโล่งมากๆ
"จี้ขอโทษนะคะ ที่จี้ทำตัวไม่ดี"
เมื่อนึก
