หลังจากขึ้นมาบนห้องของกองพลซึ่งอยู่ชั้นสามสิบ สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ ของเมืองหลวงได้อย่างชัดเจน ทำให้มะนาวตื่นเต้นมาก เพราะเธอไม่เคยเห็นมันมาก่อน
แต่ถึงแม้ว่าจะชื่นชอบมากมายขนาดไหน เธอก็ไม่ได้มีโอกาสชื่นชมมันนานเท่าไรนัก เพราะว่ายังมีงานรออยู่ ดังนั้นหลังจากชื่นชมคอนโดของเพื่อนชายคนเดียวในกลุ่มได้ราวสิบนาที เด็กนักศึกษาทั้งสามคน จึงเริ่มลงมือทำงานโดยพร้อมเพรียงกัน
ความสามารถเรื่องความฟุ้งเฟ้อของผ้าแพร มีประโยชน์อย่างมากต่องานกลุ่มนี้ เพราะเธอมีไอเดียที่บรรเจิด ชนิดหาคนตามทันได้ยาก ไม่ใช่เพราะแต่ว่ามันสุดยอด
แต่เพราะมันเข้าถึงยากมาก จนดูเกินจินตนาการของมนุษย์
ดังนั้น มะนาวจึงรับหน้าที่ เอาจินตนาการอันแรงกล้าของผ้าแพรมาขัดเกลาต่อ จนมันออกมาเป็นรูปเป็นร่าง ดูสวยงามและเป็นธรรมชาติมากพอที่จะตั้งอยู่บนโลก
และสุดท้ายคือกองพล ที่รับหน้าทำอำนวยความสะดวกให้เพื่อนสาวทั้งสอง
ไม่ว่าจะเป็นอาหาร
