เมียเด็กของภูวดล

Episode 5 | วันนี้ไม่มีอารมณ์

ช่วงเวลาการทำงานของภูวดลเต็มไปด้วยความยุ่งยาก เพราะเขาเพิ่งจะก้าวขึ้นมาเป็นผู้บริหารแบบเต็มตัว หลังจากที่ภูมดิศักดิ์ ผู้เป็นพ่อวางมือจากกิจการทั้งหมด

แต่เนื่องด้วยความสามารถเฉพาะตัว ระบบการทำงานที่เด็ดขาด ตลอดจนมีคู่ค้า และมิตรสหายที่มีความสามารถไล่เลี่ยกัน สามารถพึ่งพาได้ ก็ทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี

หลังจากภูวดลได้พิจารณาเซ็นสัญญาฉบับสุดท้ายเรียบร้อย ก็เป็นช่วงเวลาเลิกงานพอดี จึงได้กดฝากเสียงต่อสายไปให้เลขาส่วนตัวอย่างสมพรมาเก็บเอาเอกสารทั้งหมดออกไป

หลังตัดสายจากเลขาสาวกองทัพเพื่อนสนิทของเขา ซึ่งเป็นเจ้าของอาร์ตแกลอรีและไนท์คลับใจกลางเมือง ก็ต่อสายตรงเข้ามือถือของเขาเพื่อชักชวนไปปาร์ตี้หลังเลิกงาน

(ฮัลโหลไอ้ภู มึงออกจากบริษัทยังวะ)

“ยัง มึงมีอะไร” ภูวดลตอบเสียงเรียบ ๆ น้ำเสียงและใบหน้าเหมือนคนอารมณ์เสีย

(ว่าจะชวนมากินเหล้าที่คลับกูสักหน่อย หมู่นี้ ตอนมึงอยู่บ้านแล้วติดต่อไม่ค่อยได้เลยว่ะ มีปัญหาอะไรแวะมาระบายให้กูฟังหน่อยก็ได้นะเว้ย)

ภูวดลนิ่งคิดไปสักพักหนึ่ง เพราะก่อนหน้านี้ เขามักจะออกไปดื่มกับเพื่อนอยู่บ่อย ๆ พอไม่ได้ออกมาสักอาทิตย์สองอาทิตย์ ก็เลยดูผิดหูผิดตาเพื่อนสนิทของเขาไปบ้าง

ส่วนเรื่องที่อยู่บ้านแล้วติดต่อค่อนข้างยาก อาจเป็นเพราะต่อให้เขาอยู่ในห้องส่วนตัว แต่ก็ทำกิจกรรมประกอบจังหวะจนไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์อยู่บ่อย ๆ จึงปล่อยเลยตามเลย

เพราะอย่างนั้น ไหน ๆ ก็เสร็จงานวันนี้แล้ว ไปพักผ่อนละเว้นความเครียดจากงานบ้างคงไม่เสียหาย

“เออ ๆ เดี๋ยวกูไป มึงรออยู่นั่นแหละอย่าลืมโทรตามไอ้เตด้วยล่ะ”

พูดจบ ภูวดลก็กดวางสายทันที ก่อนจะรีบเก็บข้าวของออกมาจากบริษัท

ใช้เวลากว่าสามสิบนาที ชายหนุ่มก็เดินทางจากบริษัทไปถึงไนท์คลับของกองทัพและเมื่อเข้าไปด้านใน ก็พบกับบริกรที่รอต้อนรับอยู่ด้านล่าง และเชื้อเชิญให้ขึ้นข้างบน

เมื่อเปิดประตูเข้าไปภายใน ก็พบกองทัพซึ่งเป็นเจ้าของคลับแห่งนี้ กำลังนั่งอยู่กับชายหนุ่มอีกคนที่มีชื่อว่าเตชินหรือว่าไอ้เต เพื่อนอีกคนของเขา ซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทอสังหาฯ

“ไงวะไอ้ภู หายหน้าหายตาไปหลายวันเลย”

เตชินทักทายเพื่อน พลางบอกให้สาวสวยช่วยชงเหล้าให้กับผู้มาใหม่

ภูวดลทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ตัวข้าง ๆ เตชิน พลันกองทัพก็กระดิกนิ้วเรียกให้พวกสาว ๆ มาช่วยกันดูแล ปรนนิบัติเพื่อนสนิทของเขา ที่ดูท่าทางจะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเต็มทน

“จัดมาเลย สักสามสี่คน ขอแบบเด็ด ๆ” กองทัพร้องสั่งกับบริกร

สิ้นคำสั่งของเจ้าของร้าน บริกรนายนั้นก็รีบจากไปเพื่อจัดการโดยทันที ใช้เวลาเพียงไม่ถึงห้านาที ก็กลับมาพร้อมกับพริตตี้ตัวท็อป ที่ขึ้นชื่อว่ากำลังเป็นที่นิยมอยู่ในขณะนี้

สาว ๆ ทั้งสามคนไม่ได้มาเพื่อเพียงแค่นั่งคุยกับภูวดลเท่านั้น

แต่พวกเธอทั้งลูบไล้ ซุกไซ้ชายหนุ่มรูปหล่อ บ้างก็โอบรอบลำคอ คลอเคลียนัวเนีย บ้างก็ขยับตัวขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง พลางบดเบียดเสียดสีบั้นท้ายกลมกลึงไปมาซ้ำ ๆ

ในระหว่างนั้นเอง กองทัพก็รู้สึกได้ว่าภูวดลเพื่อนสนิทของเขามีท่าทางแปลก ๆ ไป นอกจากจะไม่สนใจสาว ๆ ที่มาเต้นยั่วยวนอยู่เบื้องหน้าแล้ว ยังดูเหม่อลอยผิดปกติ

“เฮ้ยไอ้ภู เป็นไงบ้างวะช่วงนี้” กองทัพจงใจถาม เรียกสติเพื่อน

ภูวดลที่กำลังเหม่อลอยอยู่รีบตวัดสายตามามองเพื่อนแล้วถอนหายใจ

“ช่วงนี้ก็เรื่อย ๆ งานบริษัทยุ่งนิดหน่อย มีแต่เรื่องเครียด ๆ”

“เออ คลับของกูเองก็เพิ่งเปิดใหม่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่าน กว่าลูกค้าจะเริ่มทยอยมากันที่นี่ก็เล่นเอาหมดไปเยอะเหมือนกัน” กองทัพกล่าวเสริมหน้าตาระรื่น พลางยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ

ส่วนเตชินที่เพิ่งยกหมดแก้ว เอาใจแม่สาวเอวหวานที่เต้นยั่วอยู่ใกล้ ๆ ก็หันมาร่วมวงสนทนาด้วย

“จะว่าไปนะไอ้ภู กูได้ข่าวเรื่องณัฐสินีแฟนเก่ามึงสมัยมหา’ลัย ที่มึงเคยเล่าให้ฟังว่าเธอหนีไปแต่งกับตาเฒ่าเศรษฐีรุ่นราวคราวพ่อ หลังเรียนจบไม่นาน ทั้งที่หมั้นกับมึงแล้ว”

เนื้อหาที่เตชินพูดออกมา พอจะกระตุ้นความสนใจของภูวดลได้บ้าง แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้แสดงความตื่นเต้น อยากรู้อยากเห็นออกมาสักเท่าไรนัก

นั่นเป็นเพราะว่า ผู้หญิงที่ชื่อณัฐสินีเคยทำกับเขาไว้อย่างเจ็บแสบ

อีกทั้งสถานการณ์ของเขาในตอนนี้ ก็ไม่ได้เป็นแค่ไอ้หนุ่มนักศึกษา ที่คลั่งรักแฟนสาวจนไม่ลืมหูลืมตาอีกต่อไป แต่เป็นกรรมการผู้บริการสูงสุดของบริษัทนำเข้าเฟอร์นิเจอร์หรู

อย่าว่าแต่ผู้หญิงอย่างณัฐินีเลย จะผู้หญิงแบบไหน เขาก็หาได้อีกเป็นโขยง

“อืม แล้ว?” เขาตอบกลับเสียงเย็นชา แสดงถึงความไม่สนใจ

“บังเอิญได้ยินมาว่า เธอหย่าแล้วเพราะตาแก่นั่นล้มละลาย เลยคิดว่ามันเหมาะเจาะพอดี”

พอเตชินพูดจบ ภูวดลก็หัวเราะในลำคอด้วยความรู้เท่าทัน

เขารู้ดีว่า เงินคือเหตุผลเดียวที่ทำให้ผู้หญิงอย่างณัฐสินีคิดจะแต่งหรือหย่ากับใคร

ชายหนุ่มพลันยกยิ้มอีกครั้งด้วยความสมเพชในตัวอดีตคนรัก

“คุณภูคะ ดื่มอีกหน่อยสิคะ” หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมเสื้อเว้าลึกจนหน้าอกแทบจะล้นจากบราเซียร์ ขยับร่างกายเข้ามาเบียดเสียดกับเขา พลางยกแก้วเหล้าขึ้นจรดริมฝีปากหยัก

ซึ่งภูวดลก็จิบเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ไม่ได้ให้ความสนใจหญิงสาวเท่าไรนัก

แม้ว่าหญิงสาวคนนั้น จะพยายามดูแล คอยเอาใจ ออดอ้อนเขามากแค่ไหน แต่ในใจของภูวดลกลับรู้สึกเฉย ๆ อย่าว่าแต่เรื่องชอบพอเลย แค่จะมีอารมณ์วาบหวิวยังไม่มีด้วยซ้ำ

เพราะตอนนี้เขากำลังฟุ้งซ่านเรื่องเกี่ยวกับหญิงสาวที่ชื่อว่ามะนาว

ท่าทางเงียบขรึมของภูวดลทำเอาเพื่อน ๆ ต่างพากันประหลาดใจมาก เพราะปกติเพื่อนของพวกเขาคนนี้มักจะทำอะไรเอาแต่ใจ ค่อนข้างใช้อารมณ์เป็นใหญ่เสมอ แถมยังใจร้อนด้วย

“เฮ้ยไอ้ภู มึงเป็นอะไรหรือเปล่าวะ” กองทัพพูดอย่างแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นเพื่อนซึมเป็นหมาแบบนี้มาก่อน “มีอะไรก็ปรึกษาพวกกูได้นะเว้ย”

คราวนี้ ยิ่งได้ยินเพื่อนถามภูวดลก็ยิ่งอึดอัดในใจ ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่า ทำไมต้องไปคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่มีเหตุผลด้วย ทั้งที่ความสัมพันธ์ก็แค่ของเล่นชั่วครั้งคราว

“บ้าเอ้ย...”

ภูวดลส่ายหน้าไปมาด้วยความหงุดหงิดตัวเอง

สุดท้ายก็ดันร่างของหญิงสาวที่เกาะแกะร่างสูงของตัวเองออกไปแล้วลุกขึ้นยืน

“กูกลับก่อนดีกว่าว่ะ เที่ยงคืนแล้ว พรุ่งนี้มีงานต่ออีก”

เมื่อชายหนุ่มพูดจบ ก็โน้มตัวยกแก้วสุดท้ายขึ้นดื่มให้หมด แล้วเก็บของตั้งท่าจะเดินออกมา ท่ามกลางความงุนงงของเตชินและกองทัพ เพราะปกติแล้ว เพื่อนของเขาคนนี้จะต้องรับบริการจากสาวสวยพวกนี้ตลอด แต่พอมาวันนี้ กลับเมินเฉยไปเสียได้

“เดี๋ยว ๆ ไอ้ภู มึงลืมอะไรไปหรือเปล่าวะ?”

ทว่าภูวดลกลับส่ายหน้าไปมาแล้วขยับเสื้อสูทให้เข้าที่เข้าทาง แล้วเดินออกจากห้อง VIP ไป โดยไม่ลืมกล่าวลาเพื่อน ๆ ทั้งสองคนด้วยเสียงเรียบเรื่อยเย็นชา

“วันนี้ไม่มีอารมณ์ว่ะ”