ไพลินกลับมานั่งทำงานต่อจนเสร็จ พักใหญ่ๆเธอก็เก็บอุปกรณ์ทั้งหมดอย่างเป็นระเบียบเพราะเริ่มรู้สึกง่วง หญิงสาวหาวหวอดๆ ก่อนจะเดินกลับมาที่เตียง ขณะกำลังจะล้มตัวลงนอน เธอเหลือบเห็นชายหนุ่มนอนแผ่หลาอยู่ข้างๆ เลยเผลอเอื้อมมือดึงผ้าห่มอีกฝั่งขึ้นมาคลุมตัวให้เขาด้วย
“ทำไมตัวอุ่นๆ”
เพียงแค่ปลายนิ้วเล็กสัมผัสตัวเขา เธอก็รู้สึกได้ทันทีถึงความร้อนผ่าวแผ่ซ่านออกมาจากกายหนา ไพลินขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่มือเรียวจะเลื่อนขึ้นไปแตะหน้าผากเขาอย่างถือวิสาสะ
“หืม…ตัวร้อนจริงๆด้วย ทำไมถึงไข้ขึ้นกันได้ละเนี่ย”
น้ำเสียงเธอทั้งตกใจทั้งห่วง รีบวิ่งลุกออกจากเตียงไปหาผ้ากับกะละมังน้ำเย็นกลับมาอย่างลนลาน จากนั้นก็นั่งลงข้างเตียง บรรจงชุบน้ำบิดหมาดแล้วเช็ดลงไปที่ใบหน้าคมสันอย่างแผ่วเบา มือเล็กไล่เช็ดไปตามกรอบหน้าอย่างตั้งใจ จนอดคิดไม่ได้ในใจว่า ทำไมถึงเกิดมาหน้าตาดีแบบนี้นะ…
แต่ยังไม่ทันจะได้คิดเพลินไปมากกว่านั้น อ
