เช้าวันอาทิตย์....
ก๊อกๆ ก๊อกๆ....(เสียงเคาะห้องดังขึ้นถี่ๆ)
“คะนิ้งตื่นหรือยัง ออกมากินข้าวได้แล้วมันสายแล้วนะ”
จริงๆ ฉันตื่นแล้วแหละ แต่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้อง
ก๊อกๆ ก๊อกๆ...
ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องด้วยความรำคาญแล้วก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่คนที่กำลังเคาะห้องอยู่ ไม่รู้จะเคาะทำไมหนักหนา พอพี่คริสเห็นฉันเปิดประตูออก พี่คริสยิ้มหน้าบานทันที
“ไปกินข้าวกัน” พี่คริสจูงมือฉันไปนั่งที่โต๊ะอาหาร แล้วก็จัดการตักข้าวใส่จานฉันแล้วก็ตักใส่จานตัวเอง แล้วก็นั่งลงตรงข้ามกับฉัน
“วันนี้ไปสนามแข่งรถกับฉันนะ”
ฉันทำท่าคิดสักพัก ก็ดีเหมือนกันถ้าไป บางทีฉันอาจจะหาทางหนีได้ ขืนให้อยู่แต่ในห้องแบบนี้คงหนีไปไหนไม่ได้หรอก เพราะหน้าห้องก็มีลูกน้องพี่คริสคอยเฝ้าอยู่
“ค่ะ ไปก็ไป”
หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็เข้าห้องนอนไปอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็ออกมาจากห้องพี่คริสนั่งรออยู่ตรงโซฟา พอพี่คริสเห็นชุดที่ฉันใส่ก็ทำหน
