ณ ประเทศไทย
พอพี่คริสมาส่งฉันที่บ้านฉันก็ไล่เขากลับไปเลย ไล่ลูกน้องของพี่คริสกับไปด้วย ตอนแรกพี่คริสไม่ยอมกลับแต่ฉันยื่นคำขาด บอกว่าถ้าไม่กลับฉันจะพายายหนีไปอยู่ที่อื่น เขาถึงยอมกลับไป
พอเข้ามาในบ้านเห็นยายนั่งอยู่ ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดยายร้องไห้โฮเลย
“ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรเอ็งคะนิ้ง”
“ฮึก นะ หนูคิดถึงยาย”
“เอ็งไปไหนมาตั้งหลายวัน ไอ้รูปหล่อมันให้คนมาคอยดูแลยาย แต่มันไม่บอกอะไรยายเลยนี่เค้กมันก็โทรมาถามยายเมื่อกี้ว่าเอ็งมาถึงบ้านรึยัง เหมือนมันรู้ว่าเอ็งจะกลับมา”
อื้อใช่! ฉันไปถึงฮ่องกง ฉันลืมพี่เค้กไปเลย ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้ว่าจะต้องไปหาพี่เค้กนะ
“ต่อไปนี้หนูจะไม่หนียายไปไหนแล้วนะคะ”
“เอ้อ หยุดร้องได้แล้วโตจนมีผัวแล้วยังจะร้องไห้อยู่ได้”
“ก็หนูคิดถึงยายนี่น่า”
เช้าวันใหม่....
วันนี้เป็นวันจันทร์ เมื่อคืนพี่คริสโทรมาหาฉันทั้งคืนแต่ฉันไม่รับ ฉันปิดเครื่องไว้ตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนน
