เช้าวันใหม่....
ตื่นมาก็ไม่เจอพี่คริสแล้ว ฉันรีบหยิบโทรศัพท์มาดูเผื่อว่าพี่คริสจะส่งข้อความอะไรมาบอกว่าไปไหน แต่ไม่เลย พี่คริสไม่ได้ส่งข้อความอะไรมาให้ฉันเลย
ณ มหาวิทยาลัย...
ลูกน้องของพี่คริสเป็นคนขับรถมาส่งฉันที่มหาวิทยาลัยจริงๆ ฉันยังไม่หายดีเท่าไหร่หรอกยังเจ็บขานิดหน่อย แต่ไม่อยากหยุดเรียนหลายวันกลัวว่าจะเรียนตามเพื่อนไม่ทัน
“นี่ชีดรายงานทั้งหมดฉันเก็บไว้ให้” มินยื่นกระดาษมาให้ฉัน
“แต้งกิ้วมากนะ” ฉันยิ้มจางๆ “อื้อ อลินกับอลันละ ไปไหน ?”
“เห็นอลินบอกว่าจะไปเยี่ยมญาติที่ฮารีซูสหนะ อลันก็ไปด้วย คงจะหยุดเรียนสักอาทิตย์”
“อ๋อ...”
“หายเร็วแบบนี้คงได้กำลังใจดีละสิแก คิดแล้วก็อิจฉาอีคะคิ้งผู้ที่ครอบครองหัวใจของพี่คริส”
“นั่นดิ ผู้ชายที่พวกเราต่างพากันแย่งชิงสุดท้ายเสร็จอีคะนิ้งทำบุญมาด้วยอะไร”
พอได้ยินพวกมันพูดแบบนี้แล้วโคตรจะจุกเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงยิ้มร่าที่ได้ยินแบบนี้ แต่ตอนน
