วันต่อมาจ้าวเจ๋อหยวนสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อน เขาคลำไปที่เอว ที่เพียงขยับตัวก็รู้สึกปวดแปลกๆ เขาหันไปเห็นสองแม่ลูกที่นอนกอดกันตัวกลมก็อดที่จะมองอย่างเหม่อลอยไม่ได้
ตั้งแต่ที่เขาโดนนางว่างยากำหนัดก็ไม่เคยนอนห้องเดียวกับนางอีกเลย จึงไม่รู้ว่าสองแม่ลูกเมื่ออยู่ด้วยกันช่างน่าเอ็นดูนัก
จ้าวเจ๋อหยวนสะบัดหัวไล่ความคิดของตนทิ้งไป เขายังไม่ลืมเรื่องที่นางทำไว้กับเขา จึงคิดที่จะออกจากเรือนของชิงหลิงไปอย่างเงียบๆ
แต่เมื่อเขาลุกขึ้นจะลงจากเตียง เสียงของชิงหลิงที่เพิ่งงัวเงียตื่นก็เอ่ยไล่เขาเสียก่อน
“ตื่นแล้วหรือ เช่นนั้นท่านก็รีบกลับเรือนไปเสีย หากผู้ใดมาเห็นเข้า ข้าจะถูกว่าร้ายอีก” ชิงหลิงนางขยี้ตา ก่อนจะหันไปห่มผ้าให้บุตรชายแล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อเตรียมน้ำกับมื้อเช้าให้บุตรชายเช่นปกติ
จ้าวเจ๋อหยวนลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิม เพราะทั้งคู่หย่าขาดจากกันแล้ว หากผู้ใดมาเห็นตนอยู่ในเรือนของชิงหลิงคงจะดูไม่ดีแ
