ชิงหลิงนางหยุดดิ้นทันที นางอดที่จะสะท้านในใจไม่ได้ นางไม่คิดว่าบุรุษที่พบเจอในคราแรกที่มาอยู่ในภพนี้ ปากร้าย ทำร้ายนาง จะพูดจาเช่นนี้ออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย
“ปล่อยข้าได้แล้ว ประเดี๋ยวอาเยี่ยนก็จะตื่นแล้ว” นางพูดเสียงเบา
“ได้ ข้าไม่แกล้งเจ้าแล้ว ข้าลืมบอกเจ้าอีกเรื่อง ข้าไม่ไปทำบัญชีที่เหลาอาหารแล้ว จะได้มีเวลาช่วยเจ้าทำสบู่ได้เต็มที่”
“ท่านไม่กลับไปเรียนแล้วหรือ” นางเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ
“อยู่ช่วยเจ้าในช่วงแรกก่อน ข้าถึงจะกลับไปเรียนอีกครั้ง”
จ้าวเจ๋อหยวนคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว เมื่อช่วยนางทำสบู่กักตุนไว้มากพอแล้ว เขาจะกลับไปสมัครเข้าเรียนอีกครั้ง
เมื่อเห็นใบหน้าของชิงหลิงที่มองเขาอย่างฉงนใจ จ้าวเยี่ยนก็อดที่จะก้มลงจุมพิตนางอีกครั้งไม่ได้
ชิงหลิงเกือบจะกรีดร้องออกมาเสียแล้ว เพราะนางยังไม่ได้แปรงฟันเลย เหตุใดถึงอยากจะจูบก็จูบโดยไม่ขอนางกัน
หลังจากที่เขารู้แล้วว่าความหวานขอ
