สรวงสุดาทวนคำนั้นพลางจ้องมองไปยังเต๊นท์ไม่กี่หลังซึ่งกางไว้ริมชายหาดหลังร่มไม้ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เธอไม่เคยต้องนอนกลางดินกินกลางทรายทำให้รู้สึกไม่ค่อยสบายใจขึ้นมา ที่สำคัญทศรัสมิ์ไม่ได้บอกล่วงหน้ายิ่งทำให้หญิงสาวเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ หากแต่เธอก็เก็บความไม่พอใจเอาไว้จนมิดและกลบเกลื่อนมันด้วยรอยยิ้มสดใส
“แหม...ก็...ก็ดีเหมือนกันนะคะ ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ คืนนี้เราจะได้นอนนับดาวในเต๊นท์เดียวกันไงคะ”
“พิทยาจองเต็นท์ไว้สี่หลังสำหรับเราสี่คนไงสรวง เวลานอนจะได้ไม่อึดอัด”
พอทศรัสมิ์พูดอย่างนั้นอณัศยาก็หันไปมองหน้าพิทยาทันที
“พี่พีทคะ...นี่คืนนี้พวกเราจะนอนค้างกันบนเกาะหรือคะ ไม่เห็นพี่พีทบอกแยมเลย”
“พอดีว่าพี่เปลี่ยนโปรแกรมกะทันหันเพราะคุณทศรัสมิ์เขาอยากมาดูเราทำงาน ขอโทษทีที่พี่ไม่ได้บอกแยมล่วงหน้า คงไม่เป็นไรหรอกนะเพราะค้างที่นี่แค่คืนเดียว”
“แต่แยมไม่ได้เตรียมอ
