เงินสองหมื่น...ฝากเงินพิทยาไปให้ลีลาอย่างนั้นหรือ คำถามมากมายผุดขึ้นในหัวสมองรวมถึงสิ่งที่เขากระทำลงไปด้วยความโกรธชั่วแล่น อารมณ์ร้อนเหมือนไฟผลาญทุกอย่างจนวอดวายมอดไหม้ลงในชั่วพริบตา ชายหนุ่มกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างก็มีอีกเสียงดังแทรกขึ้น
“คุณทศ...คุณทศคะ”
ทั้งทศรัสมิ์และลีลาต่างหันไปมองป้านิ่มที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาพร้อมนายภพคนขับรถ
“ป้านิ่ม...ไหนว่าไปโรงพยาบาลยังไงล่ะครับ แล้ววันนี้ทำไมถึงได้กลับเร็ว”
ทศรัสมิ์เอ่ยถามและสังเกตเห็นสีหน้าของแม่บ้านคนเก่าแก่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ป้านิ่มหยุดหายใจชั่วครู่ก่อนตอบ
“ที่ป้ากลับเร็วเพราะจะรีบมาบอกคุณทศค่ะว่าคุณหนูแยมออกจากโรงพยาบาลแล้ว”
“ป้านิ่มว่าอะไรนะ...นี่แยมเข้าโรงพยาบาลเหรอ?”
ลีลาถามแทรกขึ้นและทำให้ป้านิ่มหันมองด้วยความประหลาดใจเพราะตอนวิ่งเข้ามาไม่ทันได้สังเกตว่าทศรัสมิ์คุยอยู่กับใคร
“อ้าว...คุณลีลา มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะนี่”
“ฉันพึ่
