เขากลับมาเจอกับเลขาอย่างพราวฟ้าอีกครั้ง หลังจากมีอะไรกันไปเมื่อสี่ปีก่อน พร้อมเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาในวัยเด็กอย่างกับแฝด “ใครอะ ทำมายหน้าเหมือนคุณแด๊ด“ สู่จุดเริ่มต้นที่เขาต้องเริ่มจีบเมียอีกครั้ง

เธอแค่อยากทำงานหาเงินไปคืนคุณคอปที่ส่งเสียให้เธอเรียนจนจบ แม้จะเป็นเด็กบริการแขกVIP แต่ใครจะไปคิดว่าคนที่รอเธออยู่ในห้องดันเป็นคนเดียวกับคนที่ส่งเสียเลี้ยงดูเธอ "ถ้าต้องขึ้นเตียงกับฉัน เธอโอเครึเปล่า"

ใบหน้าคมก้มลงมองระหว่างเรียวขาสวยที่ตอนนี้อยู่นั่งคร่อมตักแกร่งในท่าหันหน้าเข้าหากันอยู่นานหลายนาที "ยิ้มบ้าอะไร" เหมยเหมยพูดจบ ศิลาถึงจะละสายตาจากระหว่างขาที่มีเสื้อเชิ้ตของเขาปิดบังไว้เพียงแค่ขาอ่อน ก่อนจะเงยหน้ามาสบตากับคนบนตักอีกครั้ง "ใส่อะไรด้านใน ฉันจำได้ว่าฉันเอาแค่เสื้อให้หนูนี่" "ไม่ได้ใส่" คำตอบของเหมยเหมยทำศิลาต้องก้มลงมองอีกครั้ง มือหนาที่โอบร่างเล็กไว้ ผละออกมา กำลังจะมาจับปลายเสื้อเชิ้ตถกขึ้น แต่กลับโดนเหมยเหมยดึงมือเอาไว้ "จะทำอะไร" "จะดูว่าไม่ได้ใส่จริงๆ หรือเปล่า" "ถ้าไม่จริงแล้วจะทำไม" "ฉันไม่ชอบเด็กขี้โกหก" "ฉันไม่ใช่เด็กของคุณสักหน่อย" "ก็จะทำให้เป็นอยู่นี่ไง" "คิดว่าฉันจะยอมอยู่ในการควบคุมของคุณหรือไง" "ไม่" "งั้นก็อย่าแม้แต่จะคิด เราจะนอนด้วยกันแลกกับสิ่งที่ฉันอยากให้คุณทำแค่นั้น ถ้าจะให้อยู่ในสถานะอื่น ฉันไม่เอาด้วย" "หนูไม่ยอมอยู่ในการควบคุมของฉัน หนูก็ทำให้ฉันอยู่ในการควบคุมของหนูให้ได้สิ" "..." "ไหนว่าจะเอาให้พ่อเลี้ยงศิลาหมอบแทบเท้า ฉันอยากจูบเท้าแมวพยศตัวนี้จะตายแล้วคนสวย ทำอย่างปากว่าสักที ฉันรู้ว่าหนูไม่ได้มีดีแค่ปากหรอก...ใช่ไหมคะ หืม"

ถ้าหนูทิ้งไปตอนนี้ ฉันก็คงเหมือนหมาใหญ่นอนเศร้ารอเจ้าของ ส่วนคอปเตอร์คงเป็นลูกหมาหิวนม นอนร้องหาแต่มะมี๊...

เป็นเลขาคุณสิงหา โดนเจ้านายจูบเท้าทุกวัน มีบ้านให้อยู่ มีรถให้ขับ ยกให้ถือหุ้นใหญ่ในคาสิโน…ที่สำคัญได้จดทะเบียนสมรสกับเจ้านายตัวเอง

"ฉันจูบเท้าเธอเพราะอยากจะลบคำพูดที่เคยพูดไม่ดีใส่ ตอนนี้ฉันยกเธอเหนือทุกอย่าง เหนือทุกคน เหนือฉัน เป็นเจ้าของชีวิต อยู่กับฉัน อย่าหนีไปไหนอีกเลยนะคนดี"