ในคืนที่ถูกเพื่อนชายทรยศหักหลังและหวังจะข่มเหง 'ลัลน์ลลิต' ทายาทเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง พยายามหนีจากปากจระเข้จนไปเจอกับเสือร้ายตัวพ่อ และเพราะฤทธิ์ยาที่ยากเกินจะควบคุม สุดท้ายเธอก็สูญเสียความสาวให้กับเขาไปอย่างไม่มีวันย้อนกลับ หลังจากผ่านค่ำคืนอันน่าอดสู หญิงสาวพยายามปลอบใจตัวเอง ว่ามันก็เป็นเพียงแค่ฝันร้ายในคืนหนึ่ง ทว่าฝันร้ายกลับตามมาหลอกหลอนอีกครั้ง เมื่อเธอพบกับเขาในวันที่รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์แบบไม่ทันตั้งตัว ยิ่งเธอพยายามหนี...เขายิ่งอยากครอบครอง ยิ่งเธอผลักไส...เขายิ่งเรียกร้องและโหยหา จากค่ำคืนที่ไม่อยากจดจำสู่การผูกมัดที่เธอไม่เคยต้องการ จากเมียชั่วคราวของ ‘คนพาล’ แปรเปลี่ยนเป็น 'เมียตีทะเบียน' ที่จะผูกพันกันชั่วชีวิต... ===โปรยปราย=== ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... “เข้ามา” น้ำเสียงทรงพลังของเมฆินทร์ดังขึ้นหลังเสียงเคาะ “ขออนุญาตครับเฮีย คุณลัลน์ลลิตมาขอพบเฮียครับ” ลูกน้องคนสนิทเข้ามารายงาน และนั่นก็ทำให้เขาแปลกใจไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าว่าที่เจ้าสาวจะมาหาเขาในที่อโคจรแบบนี้ “คุณลัลน์น่ะเหรอมาหาฉันถึงนี่?” “ครับ เธอบอกว่ามีเรื่องจะตกลงกับเฮีย” “งั้นก็เชิญเธอเข้ามา แล้วถ้ามีใครมาหาฉันอีกก็บอกว่าฉันไม่ว่าง ไม่สะดวกพบใครทั้งนั้น” “ได้ครับเฮีย” ไม่นานหลังจากลูกน้องของเขาก้าวพ้นประตู ร่างระหงของลัลน์ลลิตก็ก้าวเข้ามา เขาจึงได้เดินเข้าไปหาพร้อมกับแววตากรุ้มกริ่ม “ไงครับที่รัก คิดถึงผมจนทนไม่ไหวเหรอ ถึงได้มาหาถึงที่นี่น่ะ” “อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะคะ ฉันไม่ใช่ที่รักของคุณ” “แต่ผมจะเรียกแบบนี้ สรุปว่าไงครับ มีธุระด่วนอะไรถึงแวะมาหาผมได้” เขาไม่ถามเปล่ากลับดึงตัวเธอเข้ามาในวงแขนแล้วโอบรัดเธอไว้ “ปล่อยนะคะ อย่ามารุ่มร่าม” “ถ้าอยากให้ปล่อยก็บอกมา ถ้ายังไม่บอกก็ยังไม่ปล่อย” “คุณเมฆ!” “ชู่ว์ อย่าเสียงดังสิครับ เดี๋ยวลูกของเราจะตกใจนะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะก้มลงมองหน้าท้องที่ยังไม่เห็นร่องรอยของการตั้งครรภ์มากนัก แต่ก็สัมผัสได้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตกำลังเจริญเติบโตอยู่ในนี้...ลูกของเขากับเธอ “ฉันอยากจะคุยกับคุณเรื่องยกเลิกงานแต่งค่ะ” “ยกเลิก?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที ผู้หญิงบนโลกนี้มีแต่วิ่งเข้าใส่และพร้อมคลานขึ้นเตียงของเขาทั้งนั้น แต่เขาให้เธอได้ถึงขนาดทะเบียนสมรสทว่าเธอกลับไม่คิดอยากจะคว้าไว้ “ค่ะ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะเลี้ยงลูกเอง ลูกของฉันไม่จำเป็นต้องมีพ่อ โดยเฉพาะ...พ่ออย่างคุณ” “พ่ออย่างผมมันเป็นยังไง” “คุณต้องให้ฉันพูดอีกเหรอคะ ไม่ว่าจะนิสัยใจคอ หรือหน้าที่การงาน ธุรกิจของคุณเป็นสีอะไรก็น่าจะรู้อยู่ เราสองคนไม่มีทางไปกันรอดหรอกค่ะ ฝืนแต่งงานกันไปก็เสียเวลาเปล่า อีกอย่าง...ฉันไม่ได้รักคุณ” “แต่งกันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง” “คุณเมฆคะ” “เลิกคิดเรื่องนี้เถอะคุณลัลน์ การแต่งงานของเราถูกกำหนดไปแล้ว และผมจะไม่ยอมให้คุณเปลี่ยนใจ” “งั้นฉันจะหนี จะพาลูกหนีไปให้ไกลจากพ่อนิสัยไม่ดีแบบคุณ” “ถ้าคิดว่าจะหนีคนอย่างผมพ้น...ก็ลองดูสิ” เขาก้มหน้าลงมาจนเกือบชิดแต่ก่อนที่ริมฝีปากเขาจะได้แตะที่ริมฝีปากของเธอหญิงสาวก็รีบยกมือขึ้นแตะที่ปากของเขาเสียก่อน เขาจึงได้แกล้งจูบที่มือนั้นแทนเธอจึงได้ลดมือลงด้วยความตกใจ “คนเลว! ฉันเกลียดคุณ ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียด...อื้อ...” เขาไม่ยอมให้เธอได้พูดในสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยินอีก คราวนี้ริมฝีปากของเขาไม่พลาดเป้าเพราะมันกำลังบดขยี้ลงบนปากอิ่มอย่างดูดดื่ม วันนี้เธอจะเกลียดเขายังไงก็ช่าง แต่วันหน้าเขาจะทำให้เธอรู้ว่าคนเลวคนนี้แหละที่เธอจะต้องตกหลุมรักจนหมดหัวใจและเธอต้องยินดีให้เขาเป็นทั้งสามีและพ่อของลูกอย่างไม่มีข้อแม้ด้วย! *************************************************************** แนะนำนิยายชุด เมียรักจอมอิทธิพล 3 เรื่อง ได้แก่ - เมียอุ้มบุญของคุณนนท์ (บุญญานนท์ & นภาภัส) - เมียบังเอิญของเฮียวิชญ์ (พงศ์วิชญ์ & อริสรา) - เมียตีทะเบียนของคนพาล (เมฆินทร์ & ลัลน์ลลิต) นอกจากนี้ยังมีอีก 1 เรื่อง ที่เกี่ยวข้องกัน ได้แก่ - สยบรักจอมอิทธิพล (เมฆา & ลักษิกา) ฝากติดตามทั้ง 4 เรื่องด้วยนะคะ^^

เมียบังเอิญของเฮียวิชญ์ (พงศ์วิชญ์ & อริสรา) เพราะความบังเอิญทำให้เธอมายืนอยู่ผิดที่ผิดเวลา ‘อริสรา’ เลยต้องมาเห็นภาพที่ไม่ควรถูกใครเห็น เลือดที่เปื้อนมือมาเฟียผู้ทรงอำนาจอย่าง ‘เฮียวิชญ์’ คือความลับที่เธอไม่มีสิทธิ์รอดไปเล่าให้ใครฟัง เขาควรจะมอบความตาย เพื่อไม่ให้เธอปริปากบอกใครได้อีก ทว่าแววตาน่าสงสารและใบหน้าหวาน ๆ นั้น กลับทำให้เขาเปลี่ยนโทษตาย ให้กลายเป็นโทษทัณฑ์ที่แสนเร่าร้อน ทั้งที่เธอไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย เพราะความจริงแล้วเธอเป็นเพียงเด็กกำพร้าสู้ชีวิต ทำงานพาร์ทไทม์เพื่อส่งเสียตัวเองเรียนมหาวิทยาลัยเท่านั้น จากสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง จึงค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นแรงดึงดูดที่ยากเกินห้ามใจ... ===โปรยปราย=== “ตามมา” “เฮีย...จะ...จะให้หนูเข้าไปทำไมคะ เฮียจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ” เธอเอ่ยถามเสียงสั่น พยายามไม่มองแผงอกเปลือยเปล่าและแผ่นท้องเป็นลอนเหนือผ้าขนหนูเนื้อหนาสีขาวที่ปิดท่อนล่างของเขาเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่เพราะมันทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงผิดปกติ “เธอเป็นสาวใช้ของฉันไม่ใช่เหรอ?” “กะ...ก็ใช่ค่ะ” “งั้นก็ตามมาอาบน้ำให้ฉันสิ” “อะไรนะคะ! แต่เฮียไม่ใช่เด็กแล้วนะ ตัวก็โตออกขนาดนี้ ทำไมจะต้องให้หนูมาอาบน้ำให้ด้วยล่ะ” “ไหนบอกว่าถ้าฉันไว้ชีวิตเธอแล้วเธอจะทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่าง? หรือตอนนี้ไม่รักตัวกลัวตายแล้วหรือไง” “ก็...กลัวค่ะ แต่หนูแค่สงสัย” “อยากรู้มั้ยว่าคนที่ชอบสงสัยมักจะมีจุดจบยังไง” เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วมองด้วยแววตาน่ากลัว เล่นเอาขนอ่อนในกายเธอลุกเกรียวไปหมด ยิ่งนึกไปถึงตอนที่เลือดเปื้อนมือเขา เธอก็คิดได้ว่าไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไรให้มากความอีก เพราะเธออาจจะโดนเขาฆ่าตายตามผู้ชายคนนั้นไปก็ได้ “ไม่อยากค่ะ เชิญ...เชิญเฮียเดินนำเลยค่ะ เดี๋ยวหนูจะอาบน้ำให้เฮียแบบสะอาดหมดจดทุกซอกทุกมุมเหมือนตอนที่อาบน้ำหมา...เอ๊ย! เหมือนตอนที่อาบน้ำให้ตุ๊กตาเลยค่ะ” “ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาของเธอ” คนดุบอกก่อนจะเดินนำเธอเข้าไปในห้องอาบน้ำที่มีขนาดใหญ่กว่าห้องเช่าของเธอเสียอีก ร่างสูงหยุดอยู่ข้างอ่างจากุชชี่ก่อนชำเลืองมองเธอครู่หนึ่ง มือหนาก็ปลดผ้าขนหนูออกจากตัวแล้วปล่อยให้มันร่วงไปกองลงบนพื้น แต่เหมือนว่าไม่ใช่มีแค่ผ้าขนหนูที่ร่วงลงไป เพราะตอนนี้หัวใจของเธอก็หล่นไปอยู่บนพื้นเช่นกันเพราะบั้นท้ายแน่นหนั่นของเขาที่อยู่ตรงหน้ามันทำให้สาวน้อยแทบเป็นลมอยู่ตรงนี้ “ว้าย! เฮียจะถอดผ้าทำไมไม่บอกก่อนคะ” เธอรีบยกมือขึ้นปิดหน้าแทบไม่ทัน ตอนนี้รู้สึกว่าทั้งหน้าทั้งหูมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พงศ์วิชญ์กลั้นขำกับท่าทางตื่น ๆ นั้น เขาไม่ได้ตอบคำถามใด ๆ เพียงแต่ก้าวลงไปแช่น้ำอุ่นในอ่างเพราะกลัวจะทำเธอหัวใจวายตายไปเสียก่อน หากว่ายังยืนโชว์ร่างเปลือยอยู่อย่างนั้น “เอามือลงแล้วมาอาบน้ำให้ฉันได้แล้ว อย่าลืมคำพูดของตัวเองล่ะ ที่ว่าจะอาบให้สะอาดทุกซอก...ทุกมุม” “เอ่อ..หนู...ไม่ทำแล้วได้มั้ยคะ” เธอค่อย ๆ ลดมือลงก่อนจะลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าเขาอยู่ในอ่างเรียบร้อย อย่างน้อยฟองขาว ๆ พวกนั้นก็ช่วยปิดบังสิ่งที่เธอไม่อยากมองได้เป็นอย่างดี “ได้สิ” “จริงเหรอคะ” เธอมองเขาอย่างตื่นเต้น “จริงสิ เธอจะไม่ทำก็ได้ แต่ถ้าเธอไม่ทำ...ก็ทิ้งชีวิตเอาไว้ที่นี่ แล้วฉันจะจองศาลาดี ๆ ไว้สวดศพให้เธอสักสามวัน แบบนั้น...ดีรึเปล่า” เพียงเท่านั้นเธอก็รีบทรุดตัวลงนั่งข้างอ่างแล้วหาฟองน้ำเนื้อนุ่มมาขัดที่ไหล่ของเขาโดยไม่อิดออดอะไรอีกเลย คอยดูเถอะ สักวันถ้าเธอหนีเขาไปได้ เขาจะไม่มีวันหาเธอเจออีกเลยตลอดชีวิต อีตามาเฟียโรคจิต! ======================================== แนะนำนิยายชุด เมียรักจอมอิทธิพล 3 เรื่อง ได้แก่ - เมียอุ้มบุญของคุณนนท์ (บุญญานนท์ & นภาภัส) - เมียบังเอิญของเฮียวิชญ์ (พงศ์วิชญ์ & อริสรา) - เมียตีทะเบียนของคนพาล (เมฆินทร์ & ลัลน์ลลิต) นอกจากนี้ยังมีอีก 2 เรื่อง ที่เกี่ยวข้องกัน ได้แก่ - หนี้รักมาเฟียไร้ใจ (พงศ์วสิษฐ์ & ศศิพิมล) - ใต้อาณัติจอมเถื่อน (พงศ์วรินทร์ & ผลิตา) ฝากติดตามทั้ง 5 เรื่องด้วยนะคะ^^

Bad Engineer วฤทธิ์แสนร้าย (วฤทธิ์ & กัญญาดา) ความสัมพันธ์แบบ friend with benefit ทำให้เขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเป็นพ่อของลูก... 'วฤทธิ์' กับ 'กัญญาดา' เป็นเหมือนไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง คงเป็นเพราะบิดาของเธอเป็นคนเจ้าชู้และมีเมียน้อยหลายคน ส่วนวฤทธิ์ก็เป็นหนุ่มเจ้าชู้เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เธอเกลียดเขาตั้งแต่แรกพบ เขาเองก็ดูจะไม่ได้ประทับใจสาวห้าวแบบเธอนัก แต่แล้วความมึนเมาก็ทำให้คู่กัดเผลอมีสัมพันธ์กันโดยไม่ได้ตั้งใจ และนั่นก็ยิ่งทำให้เธอเกลียดเขาเข้าไส้ ทว่าเขากลับมองเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม... ===โปรยปราย=== ("ไง") ("แหม ทักทายผัวให้มันเพราะๆ กว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอเมียจ๋า") ("มีอะไรก็รีบพูดมา กำลังขับรถอยู่") เธอตอบเสียงห้วนกลับไป ทั้งที่ในใจกำลังประหม่าไปหมด ("ไม่มีอะไร แค่บอกว่าเย็นนี้จะไปหา มีเรื่องปรึกษาน่ะ") ("ปรึกษาอะไร") ("ก็บอกว่าตอนเย็นจะไปหาไง") ("พูดมาตอนนี้เลย เย็นนี้ไม่ว่างมีนัดแล้ว") ("นัดกับใคร?") ("ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องรู้ สรุปจะปรึกษาอะไรก็ว่ามา") ("ไหนว่าขับรถอยู่") ("ก็พอคุยได้ แต่ต้องรีบคุยหน่อยนะ เพราะว่า...") ("พ่อบอกว่าจะให้ฤทธิ์หมั้นกับน้องเอยเดือนหน้า") กัญญาดายอมรับว่าเธอตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่เพราะรู้อยู่แล้วว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจะจบลงแบบไหน เธอจึงไม่มีเวลาให้มานั่งคร่ำครวญอะไรทั้งนั้น ("อ้อ") ("อะไร? แค่เนี้ยเหรอ") ("ดีใจด้วยนะ") ("ดีใจบ้าบออะไร ผัวเธอจะไปหมั้นกับคนอื่นนะ เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ") ("ระหว่างเราสองคนคำว่าผัวเมียมันไม่ได้สำคัญอะไรแต่แรกอยู่แล้ว เราตกลงกันแล้วนี่ว่าจะไม่ผูกมัดอีกฝ่าย อีกอย่างนะนายหมั้นกับน้องเค้าก็ดีแล้ว ฉันจะได้หาผู้ชายดีๆ มาคบเป็นตัวเป็นตนบ้างไงล่ะ") ("นี่เธอ...") ("หมั้นวันไหนก็บอกละกัน จะส่งดอกไม้ไปแสดงความยินดี แล้วช่วงนี้ถ้าไม่มีธุระสำคัญก็ไม่ต้องมาเจอกันอีก สงสารว่าที่เมียในอนาคตของนายบ้างเถอะว่ะ ฉันเองก็ไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นชู้ของผัวใครเหมือนกัน แค่นี้นะ ขับรถต่อแล้ว") แล้วเธอก็กดวางสายไป พอเขาโทรมาอีกเธอก็ไม่คิดจะรับสายแม้แต่สายเดียวจนเสียงโทรศัพท์เงียบไปนาน กัญญาดาหลับตาลงแล้วสูดลมหายใจเข้าไปจนเต็มปอด ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งแล้วก้มลงมองที่หน้าท้องของตัวเอง "ช่างเถอะ ไม่ต้องให้รู้เลยดีกว่า ลูกคนเดียวคนอย่างไอ้กุ้งเลี้ยงได้สบายมาก เด็กดีของแม่ แม่จะเลี้ยงหนูให้มีความสุขที่สุด แม้จะไม่มีวันทิ้งหนูไปเด็ดขาดเลยนะ" วิศวกรสาววางโทรศัพท์ไว้บนเบาะข้างกับถุงยาก่อนจะไล้ฝ่ามือกับหน้าท้องที่ยังดูไม่ออกว่าเธอกำลังการตั้งครรภ์อยู่ จากนั้นก็ขับรถออกไปจากโรงพยาบาลแล้วบอกตัวเองไปตลอดทางว่า ไม่เป็นไร แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตามันถึงได้ไหลออกมาตลอดเวลา... ================================================= แนะนำนิยายในชุด Love Engineer 3 เรื่อง (พระเอกเป็นเพื่อนกัน) ได้แก่ - My Engineer เสน่หาเมธาวิน (เมธาวิน & คณานางค์) - Bad Engineer วฤทธิ์แสนร้าย (วฤทธิ์ & กัญญาดา) - Hot Engineer พ่ายรักคีตกาล (คีตกาล & คุณัญญา) ฝากติดตามทั้ง 3 เรื่องด้วยนะคะ^^

ในคืนส่งท้ายปีเก่า... 'พลอยชนันท์' มีโอกาสได้ไปร่วมงานแต่งงานของ 'อดีตคนรัก' และเจ้าสาวของเขาก็คือ 'อดีตเพื่อนรัก' ของเธอเอง หลังจากส่งท้ายคนเก่าไปอย่างเจ็บแสบ ให้สาสมกับความเจ็บปวดที่เธอเคยได้รับ หญิงสาวก็ไปฉลองชัยชนะที่ไนต์คลับใต้โรงแรมเดียวกัน แล้วเธอก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง กระทั่งความเมาทำให้เธอเผลอมี 'วันไนต์สแตนด์' กับเขาไป ผู้ชายที่เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อและไม่คิดว่าจะได้พบกันอีกในชาตินี้ แต่ใครจะไปคิดว่าเมื่อกลับเข้ามาทำงานวันแรกหลังเทศกาลปีใหม่ เธอจะได้เจอกับเขาอีกครั้งและก็ได้รู้ว่าเขาชื่อ 'คุณช้าง' ผู้ชาย 'งวงใหญ่' ที่กลายมาเป็น 'เจ้านายคนใหม่' ของเธอ <<<โปรยปราย>>> ปลายลิ้นร้อนพลิกพลิ้วอยู่กับลิ้นอุ่นอยู่เนิ่นนาน นานพอให้เขารู้ความต้องการของตนเองและนานพอที่จะมั่นใจได้ว่าเธอไม่ได้รังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ผละริมฝีปากออกอย่างเชื่องช้า แล้วมองสบตาคนที่ยังอยู่ในอ้อมแขนอย่างจริงจัง "คืนนี้...อยู่กับผมนะ ให้ผมได้ดูแลคุณ ให้ผมช่วยทำให้คุณลืมผู้ชายใจร้ายคนนั้น ผมจะทำให้คุณลืมทุกสัมผัสของเค้าให้ได้ ผมสัญญา..." พลอยชนันท์ไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดนัก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอกำลังเมาหรือกำลังสับสนกับจูบเร่าร้อนของเขากันแน่ ทว่าเธอก็พยักหน้ารับกับคำขอนั้นไปอย่างไม่รู้ตัว และนั่นก็ทำให้เขาให้ยิ้มออกมาได้ รอยยิ้มที่เล่นเอาหัวใจของคนมองเต้นโครมครามไปหมด... ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรอีก เขาอุ้มร่างนุ่มขึ้นมาแล้วพาเธอขึ้นไปบนห้องพักที่อยู่บนชั้นสอง หลังจากวินาทีนั้น... คืนส่งท้ายปีเก่าของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป... ================================= เรื่องนี้เป็น 1 ในโปรเจกต์พิเศษ ซีรี่ส์ชุด Happy New Year ส่งท้ายคนเก่าต้อนรับคนใหม่ โดยจะมีทั้งหมด 3 เรื่อง จาก 3 นักเขียน (นางเอกเป็นพี่น้องกัน) ได้แก่ - พลอยชนันท์ โดย ภรปภัช - พัณณ์ชิตา โดย กระต่ายเงาจันทร์ - พัชราวลัย โดย ดากานดา ทั้ง 3 เรื่องอ่านแยกได้ เนื้อหาจบในเรื่องค่ะ (แต่อ่านทั้งชุดจะฟินมากกว่านะคะ^^) นอกจากนี้ยังจะมีเรื่องแยกอีกเรื่อง ได้แก่ - Love Me Please กรุณาเผลอรัก (ทศพล & วันวิสาข์) ยังไงก็ฝากติดตามทั้ง 4 เรื่องด้วยจ้า^^

Hot Engineer พ่ายรักคีตกาล (คีตกาล & คุณัญญา) 'คีตกาล' เป็นหนุ่มวิศวะขาโหดสายบู๊ของกลุ่ม เขาเป็นคนประเภทต่อยก่อนถามทีหลัง แถมยังมีงานอดิเรกเป็นนักมวยฝีมือดี จึงมักจะมีเรื่องให้ได้เจ็บตัวอยู่เสมอ กระทั่งวันหนึ่ง... เขาก็ได้เจอกับพยาบาลสาวแสนสวยจิตใจดีอย่าง 'คุณัญญา' ผู้หญิงที่ทำให้หัวใจของคนห้าวหวั่นไหวได้เป็นครั้งแรกในชีวิต ติดอยู่แค่อย่างเดียวก็คือเธอเป็นพี่สาวของเพื่อนในกลุ่ม ทำให้เธอมองเขาเป็นเพียง 'น้องชาย' ทั้งที่เขาไม่เคยมองเธอเป็น 'พี่สาว' เลยแม้แต่วินาทีเดียว... ===โปรยปราย (1)=== "แตงกวา" "บอกแล้วไงว่าให้เรียกพี่ พี่แก่กว่าเธอตั้งสองปีเลยนะ" คุณัญญาบอกขณะที่เปลี่ยนผ้าพันแผลให้คนหัวร้อนที่มักจะบาดเจ็บมาเสมอ "แค่สองปีต่างหาก แถมหน้าเราแก่กว่าเธอตั้งเยอะ เรียกแตงกวาน่ะดีแล้ว" คนดื้อบอกหน้าตาย เล่นเอาคนฟังได้แต่ถอนหายใจเฮือก "เถียงเก่ง" "หล่อด้วย" เขาส่งยิ้มแฉ่งจนคนมองนึกหมั่นไส้ "หล่อตายล่ะ แล้วนี่ไปมีเรื่องกับใครมาอีกทำไมถึงเจ็บแบบนี้ แผลเก่ายังไม่ตกสะเก็ดเลยนะ ยังจะเอาแผลใหม่มาให้ทำอีก นึกว่าพี่ว่างนักหรือไง" "รู้ว่าเธอยุ่ง แต่เราอยากให้เธอเป็นคนทำแผลให้นี่นา พยาบาลคนอื่นทำเจ็บ" เขาปั้นหน้าใสซื่อให้ดูน่าสงสาร แต่เธอกลับมองค้อนเข้าให้ "วันก่อนยังบอกว่าพี่ทำเจ็บ กะล่อนนะเรา สรุปไปมีเรื่องกับใครมาอีก" "อยากรู้ไปทำไม เป็นห่วงเหรอ?" เขาอมยิ้มเมื่อรู้สึกว่าหน้าเธอเหมือนจะแดงๆ ตอนที่เขาช้อนสายตามอง "ห่วงสิ ห่วงคนที่โดนเราต่อยน่ะ ไม่รู้ตอนนี้ตายไปแล้วหรือยัง ได้ยินว่าหมัดหนักไม่ใช่เหรอ" "แน่ะ แอบสืบเรื่องของเราด้วยเหรอ แบบนี้เค้าเรียกว่ามีใจนะเนี่ย" เขายังแกล้งหยอกให้เธอเขินขึ้นไปอีก "คะน้าเล่าให้ฟังหรอกไม่ได้มีใจซะหน่อย อย่ามโนให้มากนักเลยจ้ะน้องชาย" "ใครน้อง? เราไม่เป็นน้องเธอหรอกนะ อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า" "เลิกพูดเล่นซะทีเถอะโน้ต พี่ถามจริงนะไปมีเรื่องกับใครมากันแน่ ทำไมจะต้องเปลี่ยนเรื่องคุยอยู่เรื่อยเป็นความลับมากหรือไง" คราวนี้เธอมองเขาอย่างเอาเรื่อง คล้ายจะสื่อว่าถ้าเขาไม่ยอมบอกเธอก็จะไม่ทำแผลให้อีกแล้ว "ก็ไอ้วินมอไซค์หน้าหม้อที่มันลวนลามเธอไง" "อะไรนะ! แล้วเธอไปทำร้ายเค้าทำไม" "ก็มันกล้าแตะเธอนี่ ใครกล้าแตะผู้หญิงของไอ้โน้ต มันก็สมควรตายทั้งนั้นแหละ" คุณัญญาบอกไม่ถูกว่าเธอรู้สึกยังไงกับคำตอบนั้น ทว่าสายตาที่เขามองมาอย่างจริงจังมันก็ทำให้หัวใจของเธอหวั่นไหวมากมายเหลือเกิน ว่าแต่...เธอไปเป็นผู้หญิงของเจ้าเด็กนี่ตอนไหนกันล่ะเนี่ย! ================================================= ===โปรยปราย (2)=== "ป๊ากับม้า...รู้แล้วเหรอคะ" "คะน้าบอกพวกเราหมดแล้วล่ะลูก หนูไม่ควรทำแบบนี้เลยรู้มั้ย ที่หนูต้องแลกน่ะ...เค้าเป็นหลานของม้านะ" มารดาของเธอแทบน้ำตาร่วงเมื่อพูดถึงเงื่อนไขสำคัญของการแต่งงานในวันนี้ "หนูไม่อยากให้พวกเราต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากอีกแล้วค่ะ ขอให้ทุกคนเคารพการตัดสินใจของหนูด้วยนะคะ อย่างน้อย...ถ้าเด็กคนนี้เกิดมา หนูก็มั่นใจว่าเค้าจะไม่ลำบาก เค้าจะได้มีชีวิตที่ดี อาจจะดีกว่าอยู่กับหนูด้วยซ้ำ" "ที่หนูยังพูดได้เพราะหนูยังไม่เคยเป็นแม่จริงๆ น่ะสิลูก เชื่อม้าเถอะว่าถ้าหนูได้เห็นหน้าเค้า หนูจะไม่สามารถทิ้งเค้าได้ลงแน่ๆ" มารดาของเธอบอกด้วยแววตาเจ็บปวด "ป๊าขอโทษนะลูก ขอโทษที่ทำให้ครอบครัวของเราต้องเป็นแบบนี้ แต่...มันจะยังมีโอกาสมั้ยถ้าเราจะขอยกเลิกทุกอย่างในตอนนี้ ป๊าสัญญาว่าจะทำงานให้หนักขึ้น จะไม่ทำให้ลูกต้องลำบากอีก" "หนูมาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับแล้วค่ะป๊า อีกอย่างถ้าหนูยกเลิกตอนนี้ คนพวกนั้นเค้าคงจะต้องอับอายขายหน้าแน่นอน ยังไงตอนนี้พวกเค้าก็คือผู้มีพระคุณของเรา เราอย่าสร้างบาดแผลในใจให้พวกเค้าเลยนะคะ" "แล้วบาดแผลในใจของพี่แตงล่ะคะ" คำถามของน้องสาวทำให้คุณัญญาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะฝืนยิ้มแล้วตอบออกไปทั้งที่ขอบตานั้นร้อนผ่าว "พี่ไม่เป็นไรจ้ะ ไม่เป็นไรจริงๆ" "ขอโทษนะคะ ขอเชิญเจ้าสาวและครอบครัวไปถ่ายรูปกันได้แล้วค่ะ" ทีมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกเธอ "ได้ค่ะ ไปกันเถอะค่ะทุกคน" หญิงสาวปั้นหน้ายิ้มแล้วกลืนก้อนน้ำตาลงไปในอก ก่อนจะคว้ามือบิดาและมารดาแล้วพาพวกท่านเดินไปยังบริเวณฉากสำหรับถ่ายรูปหน้างาน แต่แล้วสองเท้าของเจ้าสาวก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเธอได้เจอกับคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจออีกแล้วตลอดชีวิตนี้ คนที่เธอรักหมดทั้งหัวใจ... ================================================= แนะนำนิยายในชุด Love Engineer 3 เรื่อง (พระเอกเป็นเพื่อนกัน) ได้แก่ - My Engineer เสน่หาเมธาวิน (เมธาวิน & คณานางค์) - Bad Engineer วฤทธิ์แสนร้าย (วฤทธิ์ & กัญญาดา) - Hot Engineer พ่ายรักคีตกาล (คีตกาล & คุณัญญา) ฝากติดตามทั้ง 3 เรื่องด้วยนะคะ^^

My Engineer เสน่หาเมธาวิน (เมธาวิน & คณานางค์) 'คณานางค์' แอบรัก 'เมธาวิน' มาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง พอใกล้จบปีสองเธอจึงได้รู้ว่าเขามีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว แต่ในวันที่เธอพยายามตัดใจเขากลับขยับเข้ามาใกล้กันมากขึ้น ใกล้...จนพวกเขาเผลอมีวันไนต์สแตนด์ด้วยกันในค่ำคืนหนึ่ง หลังจากวันนั้น... เธอก็พยายามหลบหน้าไม่ยอมสบตากับเขาอีกต่อไป โดยไม่รู้เลยว่ามีใครที่กำลังทรมานใจอยู่ตรงนี้ ===โปรยปราย=== "เมาแล้วก็อย่าเกรียน อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวพี่พาไปส่งบ้านเอง" "ม่ายมาว...หนูม่ายด้ายมาว...ปล่อยเลยน้า..." ปากบอกว่าให้ปล่อยแต่มือบางกลับขยุ้มชายเสื้อเขาจนยับยู่ไปหมด "เราน่ะปล่อยพี่ก่อนพี่จะได้อุ้มสะดวก" "ทามมายต้องอุ้ม...ฮึก...มีแฟนแล้ว...มาอุ้มหนูทามมาย..." "มีแฟนอะไรเล่า เมาแล้วเลอะเทอะนะเราน่ะ ถ้าไม่ปล่อยพี่จะจูบนะ" เขาแกล้งขู่คนเมา แต่เธอกลับเงยหน้าแล้วมองสบตาเขาด้วยแววตาหยาดเยิ้ม เล่นเอาลำคอของเขาแห้งผากเมื่อเธอกัดริมฝีปากเล็กๆ นั้น "จูบเหรอ..." "ใช่ จูบน่ะเคยจูบกับใครมั้ย" "ม่ายเคย..." เธอส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะก้มหน้าลงแล้วพึมพำออกมา "ม่ายมีใคร...อยากจูบ...หนูหรอก ม่ายมี..." "ใครว่าไม่มี" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาแล้วอ้าปากคล้ายจะถามว่าใคร แต่เขากลับปิดปากเล็กนั้นด้วยปากหยักแทนคำตอบที่เธอต้องการ ================================================= แนะนำนิยายในชุด Love Engineer 3 เรื่อง (พระเอกเป็นเพื่อนกัน) ได้แก่ - My Engineer เสน่หาเมธาวิน (เมธาวิน & คณานางค์) - Bad Engineer วฤทธิ์แสนร้าย (วฤทธิ์ & กัญญาดา) - Hot Engineer พ่ายรักคีตกาล (คีตกาล & คุณัญญา) นอกจากนี้ยังมีอีกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ได้แก่ - เล่ห์อาทิตย์ (อาทิตย์ & เหมื่อนฝัน) ฝากติดตามทั้ง 4 เรื่องด้วยนะคะ^^

เพราะอุบัติเหตุในคืนฝนพรำ พาให้หนุ่มใหญ่อย่าง 'บุญญานนท์' ทายาทคนโตของไร่เพียงดาว และผู้บริหารหนุ่มใหญ่ในเครือโรงพยาบาลดัง ได้มาพบกับหญิงสาวคนหนึ่ง ที่สูญเสียความทรงจำไปอย่างสิ้นเชิง เขาควรปล่อยเธอไป... แต่โชคชะตากลับบังคับให้ต้องผูกพัน เมื่อบิดาเร่งเร้าเรื่องการหาคู่ครอง ชายหนุ่มจึงเอ่ยปากขอจ้างเธอมาเป็น 'แฟนกำมะลอ' ทว่าหญิงสาวปริศนากลับค่อย ๆ ก้าวเข้ามาในหัวใจเขาทีละน้อย ทุกคำโกหกกลับกลายเป็นพันธะ ที่ทำให้เขาหวงแหนเธอมากเกินกว่าจะยอมปล่อยมือ โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเธอคือทายาทพันล้าน ที่กำลังหนีการตามล่าจากแม่เลี้ยงใจร้าย และผู้หญิงคนนั้นก็คืออดีตคนรัก ที่เคยทำให้เขาเจ็บจนไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีก เมื่อความจริงเปิดเผยเขาจะเลือกปกป้องเธอ ในฐานะ 'เมียอุ้มบุญ' ที่ซื้อด้วยสัญญา หรือในฐานะ 'รักแท้' ที่หัวใจเฝ้าตามหามาตลอดชีวิต... === โปรยปราย === "ผมจะให้เงินคุณยี่สิบล้านบาท" เขากล่าวต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนตัวเลขนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ "คุณจะได้รับเงินก้อนแรกทันทีที่คุณตกลง และอีกส่วนหลังจากตรวจสุขภาพยืนยันว่าคุณพร้อมสมบูรณ์สำหรับการตั้งครรภ์ ที่เหลือจะได้รับครบเมื่อคุณให้กำเนิดลูก" หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอแห้งผาก หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดจากอก "ฉันฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะคะ" เธอเอ่ยเสียงเบา แต่หนักแน่นพอให้เขาได้ยิน บุญญานนท์โน้มตัวเข้ามาเล็กน้อย ดวงตาเข้มสบกับเธออย่างตรงไปตรงมา "ผมไม่ได้บอกว่าคุณเป็นอย่างนั้น ผมเรียกมันว่าข้อตกลง...คุณช่วยผม และผมก็ช่วยคุณ นี่คือการแลกเปลี่ยนที่ยุติธรรม" หญิงสาวหอบหายใจแรง สายตาเต็มไปด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง เธอไม่เคยรู้สึกถูกกดดันแบบนี้มาก่อน มันเหมือนถูกขังอยู่ในห้องที่มีเพียงทางออกเดียว และกุญแจอยู่ในมือของชายตรงหน้า ความเงียบเข้าครอบงำห้องพักผู้ป่วยในชั่วขณะหลังจากบุญญานนท์พูดจบ เสียงเครื่องปรับอากาศยังคงดังหึ่ง ๆ แต่ในความรู้สึกของเธอ ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่ง "ฉันไม่ตกลงค่ะ" เสียงของเธอสั่นเครือแต่ชัดเจน หญิงสาวส่ายหน้าแรง ๆ เหมือนอยากสลัดภาพทุกอย่างทิ้งไป "ต่อให้คุณจะให้เงินกี่ล้าน ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันไม่รู้จักคุณเลย" บุญญานนท์นิ่งไปเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะเอนหลังพิงเก้าอี้ สีหน้าไม่เปลี่ยน แต่แววตาลึกและเย็นกว่าที่เคยเห็น "ผมเข้าใจ" เขาพูดเรียบ ๆ "แต่ลองถามตัวเองให้ดี ว่าคุณจะออกจากที่นี่ไปไหน ในเมื่อคุณไม่มีชื่อ ไม่มีบ้าน ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว" คำพูดนั้นเหมือนคมมีดที่กรีดเข้าไปในใจ เธอเม้มริมฝีปากแน่นจนแทบห้อเลือด ความจริงก็คือเธอไม่มีที่ไปเลยจริง ๆ เธอหันหน้าหนี ไม่อยากสบสายตาเข้มดุที่เหมือนอ่านทะลุทุกความคิดของเธอ แต่ในใจกลับสั่นคลอน "ผมไม่เร่งรัดคุณ" บุญญานนท์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เงาร่างสูงใหญ่บดบังแสงไฟบางส่วน น้ำเสียงทุ้มเย็นชัดเจน "ผมจะให้เวลาคุณคิด แต่จำไว้นะ...ทางเลือกของคุณมีจำกัด" แล้วเขาก็ก้าวออกไปจากห้อง ปล่อยให้เธอจมอยู่กับความสับสนอยู่อย่างนั้น ================================================= แนะนำนิยายชุด เมียรักจอมอิทธิพล 3 เรื่อง ได้แก่ - เมียอุ้มบุญของคุณนนท์ (บุญญานนท์ & นภาภัส) - เมียบังเอิญของเฮียวิชญ์ (พงศ์วิชญ์ & อริสรา) - เมียตีทะเบียนของคนพาล (เมฆินทร์ & ลัลน์ลลิต) นอกจากนี้ยังมีอีก 2 เรื่อง ที่เกี่ยวข้องกัน ได้แก่ - เมียในอุปถัมภ์ของหมอภูมิ (ภูมิภัทร & จีรชยา) - One Night Stand ซ่อนเสน่หาภรรยาชั่วคืน (บุญญานัท & มิรันตี) ฝากติดตามทั้ง 5 เรื่องด้วยนะคะ^^

เมื่อ 'ตัวจริง' ของเขากลับมา 'ตัวสำรอง' ไร้ค่าอย่างเธอก็ต้องจากไป ทั้งที่รู้ว่าสุดท้ายต้องเสียใจ แต่ก็ยังปล่อยให้รักมากไปจน เกินเลย ===โปรยปราย=== "นี่ของเธอ รับไปสิ" "ค่าอะไรเหรอคะคุณจิณณ์ ถ้าเป็นค่าเทอมคุณให้หนูแล้วนะคะเมื่ออาทิตย์ก่อน" ดารภามองเช็คเงินสดที่เขายื่นส่งมาให้ด้วยความสงสัย เพราะยังมองไม่เห็นตัวเลขที่กรอกเอาไว้บนเช็คใบนั้น "ค่าจ้างสำหรับหนึ่งปีที่ผ่านมา จากนี้ไปเธอเป็นอิสระแล้ว เก็บข้าวของของเธอให้เรียบร้อย พรุ่งนี้ก็ย้ายออกจากคอนโดฉันได้เลย" เขาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนการเลิกจ้างพนักงานธรรมดา ทั้งที่งานของเธอมันไม่ธรรมดาเลยสักนิด "อะ...อะไรนะคะ หนูทำอะไรผิดเหรอคะคุณจิณณ์ ทำไมถึง..." "เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกดาว แต่ตอนนี้คนของฉันกลับมาแล้ว เราตกลงกันแล้วนี่ว่าถ้าเฟิร์นเค้ากลับมาเมื่อไหร่ เธอก็จะไปจากฉันทันที" "แต่คุณไม่ได้พูดถึงเธออีกเลย หนูนึกว่าคุณ...ลืมเธอได้แล้วซะอีก" "ฉันจะลืมผู้หญิงที่ฉันรักได้ยังไงกันล่ะ" "แล้วหนูล่ะคะ คุณไม่ได้..." "จำวันแรกที่เราคุยกันได้มั้ย หน้าที่แฟนของเธอมันเป็นของปลอม เพราะฉะนั้น...อย่าอินเกิน" บอกแค่นั้นเขาก็วางเช็คเงินสดลงบนโต๊ะแล้วก้าวออกไปจากห้องโดยไม่หันกลับมามองเธออีกเลย ดารภาทรุดตัวลงนั่งพร้อมกับขอบตาที่ร้อนผ่าว ก็รู้หรอกว่าวันนี้ต้องมาถึงในสักวัน แต่เธอก็ไม่คิดเลยว่าความดีงามและความสาวที่มอบให้ จะไม่สามารถทดแทนความรักที่เขาเก็บไว้ให้ใครอีกคน คนที่ไม่ใช่เธอ... ================================= แนะนำนิยายที่เกี่ยวข้องกัน 4 เรื่อง ได้แก่ - เมื่อของเล่นไม่อยากเป็นของตาย (เจษฎ์ & ภูษิตา) - Immoderate Love รักเกินเลย (จิณณ์ & ดารภา) - กลกุลวุฒิ (คุณกุล & ปีใหม่) - เล่ห์อาทิตย์ (คุณซัน & ดรีม) ฝากติดตามทั้ง 2 เรื่องด้วยนะคะ

เมื่อของเล่นไม่อยากเป็นของตาย (เจษฎ์ & ภูษิตา) ถึงเธอจะยอมเป็น 'ของเล่น' แต่ก็อย่าหวังจะเห็นเป็น 'ของตาย' ในเมื่อความรักที่ทุ่มเทไปไร้ความหมาย ก็อย่ามานึกเสียดายในวันที่อยากได้คืน === โปรยปราย (1) === "คุณ...เคยรักพู่บ้างมั้ยคะ คุณเจษฎ์" คำถามนั้นทำให้เจษฎ์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเธออย่างเลือดเย็นที่สุด "ฉันไม่เคยรักเธอเลย เรื่องระหว่างเรามันก็แค่การแลกเปลี่ยน เธอเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนะ และถ้าเธอยังอยากมีชีวิตที่สุขสบายก็ช่วยกลับไปอยู่ในที่ที่ฉันบอก อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายมากไปกว่านี้" "แล้วถ้าพู่ไม่อยากอยู่แล้วล่ะคะ ถ้าพู่...ไม่อยากอยู่ในกรงที่คุณขังพู่ไว้ล่ะ" "งั้นอยากจะไปอยู่ที่ไหนก็เชิญ! ถ้าคิดว่าเธอจะอยู่โดยไม่มีฉันได้ก็ไปซะ! ไสหัวไปสิ!" เขาตวาดเธอเสียงดังลั่นจนบอดี้การ์ดของสิริมาที่เตรียมจะเข้ามาล็อกตัวภูษิตากับเพื่อนของเธอไว้ถึงกับหยุดชะงัก และเมื่อเห็นสิริมาส่งสัญญาณให้พวกเขาถอยออกไป บอดี้การ์ดทั้งสองจึงได้ขยับไปอยู่ในมุมเดิมที่พวกเขายืนอยู่ตามที่เจ้านายของตนต้องการ ภูษิตาหลับตาลงก่อนจะยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่มันกลับทำให้เธอสบายใจอย่างประหลาดใจ "ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่ทำให้พู่ได้รู้ว่า...สามปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความหมายกับคุณแม้แต่นิดเดียว ลาก่อนค่ะคุณเจษฎ์ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับอิสรภาพ...ช่างเป็น...ของขวัญวันเกิดที่น่าประทับใจจริงๆ" ภูษิตาปล่อยให้เพื่อนรักประคองเธอเดินจากไปโดยที่เธอไม่คิดจะหันกลับไปมองคนทั้งสองอีกเลย -------------------------------------------------------------------------------------------------- === โปรยปราย (2) === "เธอ...ไม่รักฉันแล้วจริงๆ เหรอพู่" "ค่ะ ความรักที่พู่มีให้คุณมันไม่มีเหลืออยู่อีกแล้ว ไม่ว่าคุณจะแต่งหรือไม่แต่งกับใคร พู่ก็ไม่อยากรับรู้อีก ตอนนี้คนเดียวที่พู่ควรจะต้องสนใจก็คือพี่หมอ เรื่องระหว่างเรา...ขอให้มันสิ้นสุดแค่นี้นะคะ ขอบคุณที่เลี้ยงดูพู่เป็นอย่างดีตลอดสามปีที่ผ่านมา ลาก่อนค่ะคุณเจษฎ์ หวังว่าเราสองคนจะไม่ต้องพบเจอกันอีกในชาตินี้ ส่วนดอกไม้นี้ก็เอาไปให้ว่าที่เมียในอนาคตของคุณก็แล้วกัน" เธอบอกก่อนจะก้าวลงไปจากรถแต่เขาก็ตามมาขวางเอาไว้พร้อมกับดอกไม้ช่อนั้น "ถอยไป" "ฉันไม่ถอย จนกว่าเธอจะรับดอกไม้ของฉันก่อน" เขายื่นดอกไม้ให้เธออีกครั้งและครั้งนี้เธอก็รับมันเอาไว้จริงๆ ก่อนจะโยนมันลงพื้นแล้วเหยียบซ้ำจนดอกไม้พวกนั้นแทบแหลกคาฝ่าเท้า "อย่าทำให้พู่รู้สึกขยะแขยงคุณมากไปกว่านี้เลยค่ะ แค่เห็นหน้าคุณพู่ก็อยากจะอาเจียนอยู่แล้ว" "ชมพู่..." "อย่ามายุ่งกับพู่อีก และกรุณาจำเอาไว้ด้วยว่าพู่จะไม่ยอมเป็นของตายของคุณอีกต่อไป ชมพู่คนเดิมตายไปนานแล้วค่ะ คนที่อยู่ตรงหน้าของคุณคือผู้หญิงที่รักตัวเองมากพอและจะไม่ยอมเป็นของเล่นของคุณอีก" "เธอจะคิดยังไงก็ช่างนะพู่ แต่ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันรักเธอ และฉันจะยังรอเธออยู่เสมอ รอจนกว่าเธอจะกลับมา..." ภูษิตาไม่คิดจะพูดคำใดอีก เธอแค่เดินผ่านเขาไปโดยที่เขาก็ไม่ได้รั้งเธอไว้ให้ตัวเองดูน่าสมเพชมากไปกว่านี้ เสียงรองเท้าของเธอดังห่างออกไปทุกที และนี่ก็คือคำยืนยันที่ว่าเธอจะไม่มีวันกลับมาหาเขาอีกแล้ว ทุกอย่าง...มันสายไปหมดแล้วจริงๆ ================================= แนะนำนิยายที่เกี่ยวข้องกัน 4 เรื่อง ได้แก่ - เมื่อของเล่นไม่อยากเป็นของตาย (เจษฎ์ & ภูษิตา) - Immoderate Love รักเกินเลย (จิณณ์ & ดารภา) - กลกุลวุฒิ (คุณกุล & ปีใหม่) - เล่ห์อาทิตย์ (คุณซัน & ดรีม) ฝากติดตามทั้ง 4 เรื่องด้วยนะคะ

#เล่ห์อาทิตย์ (อาทิตย์ & เหมือนฝัน) ในสายตาของคนทั่วไป... 'เหมือนฝัน' เป็นเพียงเลขาฯ คนสนิทของ 'อาทิตย์' เธอทำงานเก่ง ขยันและอดทนเป็นขวัญใจของคนทั้งบริษัท ทว่าบนเตียงนอนของเขา... เธอคือ 'นางบำเรอคนโปรด' ที่ตอบสนองเขาได้ทุกความต้องการ เพื่อแลกกับเงินค่ารักษาจำนวนมหาศาลของน้องชาย =โปรยปราย= อาทิตย์มองดูเรือนร่างงดงามที่นอนเอนกายอยู่บนเตียงพร้อมกับชุดนอนตัวบางซึ่งเขาเป็นคนเลือกให้เธอกับมืออย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะก้าวเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ ขณะที่มือใหญ่เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด "แน่ใจนะว่าจะไม่เปลี่ยนใจ รู้ใช่มั้ยว่าถ้าผ่านคืนนี้ไปแล้วคุณจะไม่ใช่แค่เลขาฯ ของผมเหมือนเดิมอีก จะไม่คิดเสียใจหรือว่า...เสียดายทีหลังแน่นะ" เขาละฝ่ามือจากกระดุมเสื้อไปแตะที่ปลายคางเล็กแล้วมองสบตาเธออย่างจริงจัง "ดรีมจะไม่เสียใจและไม่เสียดายอะไรทั้งนั้นค่ะ ในเมื่อคุณซันช่วยน้องชายของดรีมแล้ว ดรีมก็ควรจะ ทำงาน ให้คุ้มกับเงินที่คุณเสียไปตามที่เราตกลงกัน" เหมือนฝันคว้ามือใหญ่มาทาบกับแก้มนุ่มแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนก่อนจะพูดต่อ "แค่หวังว่าคุณซันจะอ่อนโยนกับดรีมสักหน่อย คุณน่าจะพอรู้ว่า ดรีม...ไม่คุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้" แม้จะพยายามทำใจกล้าแต่น้ำเสียงของเธอก็บ่งบอกว่ายังหวั่นวิตกกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นอยู่ไม่น้อย "ผมจะอ่อนโยน...สำหรับครั้งแรกของคุณ ผมสัญญา" เหมือนฝันเกือบจะส่งยิ้มหวานให้เขากลับไป หากไม่ได้ยินคำพูดอีกประโยคที่เล่นเอาหัวใจของเธอเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม "แต่ครั้งที่สอง สาม สี่ หรือห้า ผมไม่กล้ารับประกัน" "นี่คุณ...อะไรคือครั้งที่ห้าคะ ไหนคุณบอกว่า...อื้อ..." ริมฝีปากบางไม่มีสิทธิ์โต้แย้งใดๆ อีกเมื่อเขาประกบปากหยักลงมาบดคลึงอย่างยั่วเย้าและเอาแต่ใจ ก่อนจะผละห่างเพียงเล็กน้อยและกระซิบชิดริมฝีปากที่สั่นระริกนั้น "เราตกลงกันว่าหนึ่งคืน...แต่ผมไม่ได้บอกนี่ว่าเราจะทำกันแค่ครั้งเดียว" หลังจากนั้นเขาก็แสดงให้เธอเห็นว่าเจ้านายของเธอคนนี้ไม่ได้ขยันทำงานอย่างเดียว แต่เขายังขยันทำอย่างอื่นไม่แพ้กันอีกด้วย ================================= แนะนำนิยายที่เกี่ยวข้องกัน 4 เรื่อง ได้แก่ - Immoderate Love รักเกินเลย (คุณจิณณ์ & ดาว) - กลกุลวุฒิ (คุณกุล & ปีใหม่) - เล่ห์อาทิตย์ (คุณซัน & ดรีม) - My Engineer เสน่หาเมธาวิน (โดม & คะน้า) ฝากติดตามทั้ง 4 เรื่องด้วยนะคะ

กลกุลวุฒิ (กุลวุฒิ & ปณิสรา) สำหรับ 'กุลวุฒิ' เจ้าของค่ายมวยชื่อดัง 'ปณิสรา' เป็นเพียงเด็กกำพร้า ที่ย้ายมาอยู่กับป้าที่เป็นแม่บ้านในคฤหาสน์ของเขา ชายหนุ่มบอกตัวเองทุกวัน ว่าเขาจะไม่ทำตัวเป็นสมภารที่คิดจะฟาดไก่วัด นอกจากว่าไก่ตัวนั้นจะโตเต็มวัย และเต็มใจกระโดดเข้าปากของเขาเอง! =โปรยปราย= "ยามาแล้วค่ะคุณกุล" ปณิสราเดินกลับมาหาเขาพร้อมกับยื่นยาในมือให้ "ฉันจะทาเองยังไงล่ะ มองไม่เห็นซะหน่อย เธอทาให้ฉันทีสิ" "อ๋อ...เอ่อ...ค่ะ" หญิงสาวเปิดหลอดยาแล้วโน้มตัวลงมาเพื่อทายาที่แก้มสากนั้น โดยลืมไปว่าเธอสวมเสื้อคอกลมและคอมันก็กว้างพอจะทำให้เขามองเห็นเจ้าก้อนซาลาเปาสองก้อนที่ซุกซ่อนอยู่ใต้บราสีหวานได้อย่างชัดเจน ไม่เด็ก...แบบนี้ไม่เด็กแล้วแน่ๆ คนหื่นแอบคิดอกุศลก่อนจะเบือนหน้าหนีความงามนั้นเพราะกลัวจะคุมตัวเองไม่ได้แล้วดึงเธอมาจูบเสียตอนนี้เลย "เสร็จแล้วค่ะ" เสร็จอะไรวะ? อ๋อ...ทายาเสร็จแล้วสินะ "ขอบใจ มีอะไรก็ไปทำเถอะ ฉันจะไปว่ายน้ำต่อ" "แล้วหายปวดบ่าแล้วเหรอคะ หนูเพิ่งจะนวดไปได้แปบเดียวเอง" แต่ถ้าเธอขืนอยู่ต่อ เขาจะจับเธอนาบเอาน่ะสิ! ================================= แนะนำนิยายที่เกี่ยวข้องกัน 3 เรื่อง (พระเอกเป็นเพื่อนกัน) ได้แก่ - Immoderate Love รักเกินเลย (คุณจิณณ์ & ดาว) - กลกุลวุฒิ (คุณกุล & ปีใหม่) - เล่ห์อาทิตย์ (คุณซัน & ดรีม) ฝากติดตามทั้ง 3 เรื่องด้วยนะคะ

'นายแพทย์เธียรทรรศน์' ถูกใครบางคนวางยาในงานเลี้ยงของโรงพยาบาล และเมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เขาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่เคียงข้างผู้หญิงคนหนึ่งในสภาพเปล่าเปลือยกันทั้งคู่ แต่หลังจากที่เขาเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตั้งใจว่าจะออกมาคุยกับเธอให้รู้เรื่อง 'คู่นอนชั่วคืน' ของเขาก็อันตรธานหายไปราวกับว่าเธอไม่เคยมีตัวตนอยู่จริง กระทั่งหลายเดือนผ่านไป...เขาก็ได้พบกับทารกเพศชายคนหนึ่ง ซึ่งถูกนำมาวางทิ้งไว้หน้าคฤหาสน์พร้อมกับจดหมาย ที่ระบุวันเดือนปีเกิดและบอกว่าพ่อของเด็กก็คือเขาเอง อีกทั้งยังบอกด้วยว่าในวันเกิดอายุครบสี่ขวบของลูก คนเป็นแม่จะมารับเด็กน้อยไร้เดียงสากลับไปดูแลเอง หมอหนุ่มจึงได้ทำการตรวจ DNA ให้แน่ใจ และนั่นก็ทำให้เขากลายเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวในทันที จนเมื่อสี่ปีต่อมา... หญิงสาวที่เคยมอบความบริสุทธิ์ให้กับเขาในคืนนั้นก็ปรากฏตัว 'ภีมพิมล' เอ่ยปากขอลูกชายของเธอคืน และสัญญาว่าจะไม่มารบกวนเขาอีกเลย แต่ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ เหมือนวันนั้น ยิ่งไม่มีวันปล่อยมือจากลูกชายที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจคนนี้เด็ดขาด ในเมื่อเธออยากเป็นแม่ของลูก เธอก็ต้องยอมรับตำแหน่ง 'เมียนอกสายตา' จากเขาไปด้วย เพราะเขาจะทำให้เธอได้รู้ว่า ผู้หญิงไร้ค่าที่กล้าทิ้งลูกไปอย่างเลือดเย็น ไม่สมควรที่ลูกชายของเขาจะเรียกว่า 'แม่' ===โปรยปราย=== "แบมรู้ค่ะว่าแบมไม่ได้ร่ำรวยและมีชื่อเสียงเหมือนคุณ แต่...ครั้งนั้นแบมไม่มีทางเลือกจริงๆ ถ้าแบมไม่เอาลูกมาทิ้งให้คุณ ลูกของแบมก็คงต้องตกอยู่ในอันตราย เพราะ..." "ฉันไม่สนใจเหตุผลงี่เง่าไร้สาระของเธอ สำหรับฉันแล้วคนที่ทิ้งลูกไปก็ไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไรทั้งนั้น รับเงินร้อยล้านแล้วกลับไปซะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจแล้วไม่ให้ค่าอุ้มท้องของเธอแม้แต่สตางค์แดงเดียว" เขาจ้องหน้าเธออย่างเอาเรื่อง คิดว่าเธอคงจะโวยวายแล้วหาทางพาลูกไปให้ได้ หรือไม่ก็ยอมรับเงินร้อยล้านตามที่เขาเสนอ แต่ภีมพิมลกลับทำในสิ่งที่เขาไม่คาดคิด เธอค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นแล้วยกมือไหว้เขาก่อนที่น้ำตาของเธอจะไหลออกมา "แบมขอร้องนะคะคุณหมอ ชีวิตของแบมผ่านเรื่องบ้าๆ มาได้ก็เพื่อรอวันนี้เท่านั้น คุณจะไม่ยอมยกลูกให้แบมก็ได้ แต่ขอให้แบมได้อยู่กับลูกที่นี่ได้มั้ยคะ จะให้แบมอยู่ในฐานะอะไรแบมก็ยอม แต่แบมไม่อยากอยู่ห่างจากลูกอีกแล้ว" แล้วเธอก็ก้มลงกราบเขาพร้อมกับร้องไห้จนตัวโยน และนั่นก็ทำให้เขานิ่งไปพักใหญ่ก่อนจะหันไปมองที่สนามหญ้าและเห็นรอยยิ้มของลูกชายที่กำลังเต็มไปด้วยความสุขเพราะเพิ่งจะได้รู้ว่าตัวเองก็มีแม่เหมือนคนอื่นเช่นกัน แม้ลูกชายจะไม่ได้แสดงออกให้คนเป็นแม่ได้เห็นเพราะยังคงเต็มไปด้วยความน้อยใจอยู่เต็มอก แต่เขาก็รู้ดีว่าลูกต้องการอะไร หมอหนุ่มถอนหายใจเฮือก ก่อนจะเลือกทำในสิ่งที่ไม่อยากทำที่สุด แต่มันเป็นสิ่งที่ลูกรักโหยหามาตลอดชีวิต "คนรับใช้" "คะ?" เธอรีบเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างรวดเร็ว "ถ้าเธออยากอยู่ที่นี่ก็ได้ แต่เธอจะเป็นได้แค่คนรับใช้ของฉันเท่านั้น" "แล้ว...แล้วแบมจะได้นอนกับลูกบ้างมั้ยคะ" เธอไม่สนใจตำแหน่งที่เขาให้ เพราะไม่ว่าจะตำแหน่งอะไรก็ขอให้เธอได้อยู่กับลูกก็พอ "ลูกนอนกับฉันเกือบทุกคืน ถ้าเธออยากนอนกับลูกก็คงต้องนอนร่วมเตียงกับฉันด้วย เธอกล้ารึเปล่าล่ะ" "กล้าค่ะ ขอแค่ให้ได้นอนกับลูก แค่นอนรวมกันสามคนแบมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว" "หึ จำคำของเธอเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน หวังว่าเธอจะไม่นึกเสียใจทีหลังที่รับปากฉันในวันนี้" "แบมไม่มีวันเสียใจค่ะ เพราะไม่มีอะไรจะทำให้แบมรู้สึกเสียใจไปมากกว่าการทิ้งลูกไปอีกแล้ว ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ขอบคุณที่ยอมให้แบมมาอยู่กับลูกที่นี่ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ" เธอยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา แต่กลับเป็นรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหวได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ================================================= แนะนำนิยายชุด เมียลับคุณหมอแสนร้าย 3 เรื่อง ได้แก่ - เมียในอุปถัมภ์ของหมอภูมิ (หมอภูมิ & จี) - เมียไม่ปรารถนาของหมอไทม์ (หมอไทม์ & ณิชา) - เมียนอกสายตาของหมอเธียร (หมอเธียร & แบม) นอกจากนี้ยังมีอีก 2 เรื่อง ที่เกี่ยวข้องกัน ชื่อซีรี่ส์ เล่ห์รัก (พระเอกเป็นพี่น้องกันกับหมอเธียร) ได้แก่ - อุบายรักคุณหมอร้าย (หมอธีม & อ้อน) - พ่ายเล่ห์บอสมาเฟีย (คุณธัน & พีช) ฝากติดตามทั้ง 5 เรื่องด้วยนะคะ^^

'นายแพทย์ธาวิน' รู้สึกสงสารพี่สาวจับใจ เมื่อได้รู้ว่าเธอถูกพี่เขยปันใจไปให้หญิงอื่น เขาจึงพยายามตามสืบว่าผู้หญิงแพศยาคนนั้นเป็นใคร และในที่สุดเขาก็หาเจอหลังจากที่แอบตามพี่เขยไปยังบ้านหลังหนึ่ง และเห็นสองคนนั้นโอบกอดกันอย่างสนิทสนม หมอหนุ่มไม่อยากใช้ความรุนแรงจึงยื่นข้อเสนอให้อีกฝ่ายเป็นเงินก้อนโต โดยหวังว่าเธอจะออกไปจากชีวิตพี่เขยในทันที แต่ยัยเด็กกร้านโลกคนนั้นกลับปฏิเสธแถมยังหาว่าเขาเป็นบ้า คนที่พยายามใจเย็นมาตลอดก็เลยต้องรับบทโหดด้วยการจับเธอไปขังเอาไว้ แต่สุดท้ายเขากลับพลาดท่าเสียทีให้กับมารยาหญิงชั่ว และเผลอมีอะไรกับเธอในค่ำคืนหนึ่ง... 'สุณิชา' คิดว่าความสาวที่เสียไป จะทำให้คนใจร้ายเข้าใจว่าเธอไม่ใช่เมียน้อยของใครอย่างที่คิด แต่เขากลับตราหน้าว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายและยิ่งรังเกียจเธอมากกว่าเดิม หญิงสาวจึงรู้ว่าเธอได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ และยอมออกไปจากชีวิตของทุกคนในที่สุด ทว่าหลังจากนั้นอีกห้าปีให้หลัง... เขาก็ได้เจอกับคนไข้ที่เป็นเด็กผู้ชายซึ่งมีหน้าตาคล้ายเขาราวกับพิมพ์เดียวกัน และคนที่เป็นแม่ของเด็กก็คือผู้หญิงเพียงคนเดียวในชีวิต ที่เขาไม่เคยคิดจะลืม... ===โปรยปราย=== "ไม่ต้องกลัวนะครับทะเล ป้าสายบอกว่าหมอคนนี้เก่งมาก เค้าจะต้องรักษาลูกของแม่ให้หายเป็นปกติได้แน่นอน" สุณิชาลูบศีรษะของหนุ่มน้อยที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน "คุณแม่จะอยู่กับผมตอนผ่าตัดมั้ยครับ" หนุ่มน้อยผิวขาวจัดที่มีดวงตากลมโตเหมือนคนเป็นแม่ แต่มีโครงหน้าถอดแบบคนเป็นพ่อมาเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เอ่ยถามขึ้นอย่างกังวลใจ เขาก็ไม่รู้ว่าการผ่าตัดคืออะไร รู้แค่ว่าถ้าทำแล้ว เขาจะไม่ปวดหัวบ่อยๆ เหมือนหลายๆ ครั้งที่ผ่านมาอีก "จ้ะ แม่จะอยู่กับลูกตลอดเวลาเลยนะ" "ถ้าคุณแม่อยู่ ผมก็ไม่กลัวแล้วครับ" "เก่งมากจ้ะ หลังผ่าตัดถ้าลูกแข็งแรงขึ้นแล้ว แม่สัญญาว่าจะพาลูกไปเที่ยวน้ำตกอย่างที่ลูกอยากไปดีมั้ย" "ดีครับ คุณแม่ของผมใจดีที่สุดเลย" หนุ่มน้อยยิ้มร่าเพราะเขายังไม่เคยไปเที่ยวน้ำตกเลยสักครั้ง ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ทำให้สองแม่ลูกหันไปมองพร้อมกัน จึงได้เห็นพยาบาลคนเดิมที่พาพวกเธอมาพักที่ห้องนี้เดินเข้ามา "คุณหมอมาแล้วค่ะ เดี๋ยวคุณหมอจะมาคุยกับน้องแล้วก็คุณแม่นะคะ ถ้ามีอะไรอยากถามคุณหมอก็ถามได้เลยค่ะ" พยาบาลแจ้งด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "ขอบคุณค่ะ" สองแม่ลูกหันมาสบตากันเหมือนต่างฝ่ายต่างก็อยากได้กำลังใจ กระทั่งได้ยินเสียงรองเท้ากระทบพื้นใกล้เข้ามาพวกเธอจึงได้หันไปมองที่ประตูอีกครั้ง และเมื่อได้เห็นว่าคุณหมอที่จะต้องผ่าตัดลูกชายของเธอเป็นใคร หัวใจของสุณิชาก็แทบจะหยุดเต้นลงในวินาทีนั้นเอง ซึ่งก็คงไม่ต่างจากคนที่เพิ่งก้าวเข้ามา... "คุณแม่คะ ท่านนี้คือนายแพทย์ธาวิน ธัญญาวัฒนา หรือหมอไทม์ ศัลยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านระบบประสาทและสมอง และเป็นคนที่จะมาผ่าตัดน้องทะเลในคืนนี้ค่ะ ส่วนคนไข้ของอาจารย์ชื่อน้องทะเลค่ะ และท่านนี้เป็นคุณแม่ของน้องชื่อคุณแม่ณิชาค่ะ" พยาบาลสาวแนะนำให้พวกเขาได้รู้จักกัน โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าตอนนี้พวกเขาแทบไม่อาจละสายตาจากกันได้เลย "สวัสดีครับคุณหมอ" เสียงของเด็กน้อยปลุกให้ทั้งหมอและมารดาของเขาหลุดจากภวังค์ และนั่นก็ทำให้สายตาของหมอหนุ่มเคลื่อนจากใบหน้างามตรงหน้าไปมองสบตาเด็กชายที่มีหน้าตาคล้ายกับเขาในวัยเด็กจนเหมือนเป็นคนเดียวกัน อย่าบอกนะว่าเด็กคนนี้เป็น... ================================================= แนะนำนิยายชุด เมียลับคุณหมอแสนร้าย 3 เรื่อง ได้แก่ - เมียในอุปถัมภ์ของหมอภูมิ (หมอภูมิ & จี) - เมียไม่ปรารถนาของหมอไทม์ (หมอไทม์ & ณิชา) - เมียนอกสายตาของหมอเธียร (หมอเธียร & แบม) ฝากติดตามทั้ง 3 เรื่องด้วยนะคะ^^

ห้าปีก่อน... 'นายแพทย์ภูมิภัทร' เผลอมีวันไนต์สแตนด์ กับน้องสาวนอกไส้เพราะความเมาทั้งที่ในตอนนั้นเขามีคนรักอยู่แล้ว และกำลังจะแต่งงานกันในอีกสามเดือนข้างหน้า 'จีรชยา' จึงตั้งใจจะลืมเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ก่อนจะเดินทางไปทำงานที่ประเทศญี่ปุ่น เพื่อให้เขาได้ครองรักกับคนที่เขารักอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่า...ในท้องของเธอ มีอีกสองชีวิตที่กำลังเจริญเติบโตอยู่ในนั้น หญิงสาวเก็บเรื่องลูกเอาไว้เป็นความลับ ตั้งใจว่าชาตินี้จะไม่กลับเมืองไทยอีก เพราะไม่อยากให้ลูกของเธอต้องกลายเป็น ตัวทำลายครอบครัวของใคร กระทั่งห้าปีต่อมา... เธอก็ได้พบกับเขาโดยบังเอิญ ขณะพาลูกแฝดไปเดินชมดอกซากุระที่กำลังเบ่งบาน เธอจึงจำเป็นต้องแนะนำให้ลูกสาวฝาแฝดเรียกพ่อของพวกเธอว่า 'คุณลุง' ในขณะที่หัวใจของคนถูกเรียกมันเต้นโครมคราม เพราะหน้าตาของเด็กทั้งสองช่างละม้ายคล้ายคลึงกับลุงคนนี้ ราวกับว่าเขาคือบุพการีที่ให้กำเนิดพวกเธอขึ้นมา? หรือว่าค่ำคืนนั้นเธอจะไม่ได้พรากแค่หัวใจของเขาให้โบยบินตาม แต่เธอยังพาเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดตัวไปด้วย... ===โปรยปราย=== "สวัสดีค่ะคุณลุง" สองสาวยกมือขึ้นพนมไหว้อย่างนอบน้อมพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เพราะเพิ่งจะเคยได้เจอกับญาติคนแรกตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาบนโลกใบนี้ คนถูกเรียกว่าลุงคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะย่อตัวลงคุกเข่าลงข้างหนึ่งเพื่อมองใบหน้าของเด็กทั้งสองให้ชัดขึ้นกว่าเดิม "เอ่อ...คนนี้พริกหวานค่ะ ส่วนคนนี้พุดดิ้ง พวกเธอ...เป็นแฝดกันค่ะ" จีรชยาพยายามควบคุมลมหายใจของตนเองให้เป็นปกติที่สุด แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเอื้อมมือไปแตะศีรษะของเด็กทั้งสอง เธอก็แทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ "พริกหวานเป็นพี่สาวเหรอครับ" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงนุ่มนวลกว่าเดิม "ค่ะหนูเป็นพี่ พุดดิ้งเป็นน้อง" คนพี่ตอบพร้อมรอยยิ้มน่ารัก "แล้วทั้งสองคนอายุเท่าไหร่กันแล้วครับ" "สี่ขวบกว่าแล้วค่ะ" คนน้องรีบตอบเพราะอยากให้คุณลุงสุดหล่อสนใจเธอบ้าง ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาหันมามองเธอทันที "สี่ขวบกว่าแล้วเหรอครับ แล้ว...เกิดวันที่อะไรกันเหรอ" "พวกเราเกิดวันที่..." "คือว่าตรงนี้แดดแรง จีขอตัวพาลูกไปหาไอศกรีมกินก่อนนะคะ ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ ขอตัวนะคะ" จีรชยารีบคว้ามือลูกทั้งสองเอาไว้ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวไปไหน คนที่ถูกเรียกว่าลุงก็พูดขึ้นเสียก่อน "ขอลุงไปด้วยนะครับเด็กๆ ลุงอยากรู้จักพวกหนูให้มากกว่านี้สักหน่อย" "จีว่า..." "ได้สิคะคุณลุง คุณแม่พาคุณลุงไปด้วยนะคะ หนูก็อยากรู้จักคุณลุงเหมือนกัน นะคะคุณแม่ขา..." พริกหวานรีบอ้อนคนเป็นแม่ "หนูก็อยากรู้จักคุณลุงเหมือนกันค่ะ ให้คุณลุงไปกับพวกเราด้วยนะคะ" พุดดิ้งรีบพูดเสริม จีรชยาถอนหายใจเฮือก รู้ดีว่ายิ่งเธอพยายามหนีก็จะยิ่งดูมีพิรุธ สุดท้ายเธอก็ต้องยอมตามใจลูก และคิดว่าเขาอาจจะแค่อยากรู้จักหลานจริงๆ อย่างที่พูดไปและไม่นานพวกเขาก็จะแยกย้ายกันไปเหมือนห้าปีที่ผ่านมา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในวันนี้มันเป็นเพียงการเริ่มต้นไม่ใช่จุดจบอย่างที่เธอวาดหวังเอาไว้... ================================================= แนะนำนิยายชุด เมียลับคุณหมอแสนร้าย 3 เรื่อง (อ่านแยกได้)ได้แก่ - เมียในอุปถัมภ์ของหมอภูมิ (หมอภูมิ & จี) - เมียไม่ปรารถนาของหมอไทม์ (หมอไทม์ & ณิชา) - เมียนอกสายตาของหมอเธียร (หมอเธียร & แบม) ฝากติดตามทั้ง 3 เรื่องด้วยนะคะ^^