การแต่งงานทางธุรกิจครั้งนี้ เป็นเหตุให้พชรและแพรไหมต้องมาใช้ชีวิตร่วมกัน พชรไม่เคยกลับบ้านสักครั้ง และไม่เคยใส่ใจ "ภรรยาขี้เหร่" คนนี้เลย ถึงแม้พวกเขาจะแต่งงานกันหนึ่งปีแล้ว แต่สิ่งเดียวที่เขารู้เกี่ยวกับเธอคือภรรยาของเขาขี้เหร่มาก และในวันหนึ่งความอดทนของเขาก็ขาดสะบั้นลง จึงตวาดออกไปอย่างไร้เยื่อใยว่า “เราหย่ากันเถอะ!” แพรไหมรู้สึกตกใจ แต่ไม่ได้มีท่าทีเสียใจ “ถ้าอยากหย่าก็ได้ แต่คุณต้องรับผิดชอบผลที่ตามมาด้วย และอย่าได้คิดที่จะยื่นมือเข้ามายุ่งกับธุรกิจของครอบครัวฉัน!” “ได้ ฉันตกลง!” เมื่อได้ยินคำตอบเช่นนั้น แพรไหมจึงยอมเซ็นชื่อลงในใบหย่า ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย...