“ถุงยางล่ะ!”
เสียงหวานร้องถามและพยายามขืนตัวเอาไว้ ทำไมจู่ ๆ ก็ทำเลยล่ะ ไม่ให้ได้เตรียมใจหรือตั้งตัวเลย เมาเหรอ? ฉันควรจะเมามากกว่าเขาอีกนะ อาการไม่เหมือนคนเมาสักนิด
“ในห้องมี” ลาเดลตอบกลับด้วยน้ำเสียงปกติ ในขณะที่ใช้มือเปิดประตูห้องนอน แล้วดึงฉันเข้าไป
“ทะ ทำไมมี เดี๋ยวสิ! หยุดก่อน!”
“ไอ้ก้ามันไม่ได้เอาให้แค่กับเธอหรอก” ผู้จัดแจงทุกอย่าง เตรียมไว้ให้เราทั้งคู่
พึ่บ! ร่างบางถูกเหวี่ยงเข้าในห้อง แล้วตามด้วยลาเดลที่เดินเข้ามา จากนั้นประตูก็ปิดลง
ปึง! กริ้ก!
“ฉันเจ็บนะลาเดล!” เมื่อตั้งหลักได้ ก็หันกลับไปตวาดเขาอย่างเหลืออด
แต่อีกฝ่ายกลับมองมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน หงุดหงิดหรือไม่พอใจอะไรด้วยซ้ำ ทุกอย่างเงียบ นิ่งและสงบจนยากจะคาดเดา ลาเดลก้าวเท้าเดินเข้ามาหา ในขณะที่ฉันก็ถอยหลังห่างเขาออกไปเช่นกัน
พึ่บ! ร่างบางนั่งลงบนเตียงอย่างจนมุม ดวงตากลมช้อนขึ้นม
