“ไม่ ฉันต้องทำงาน”
“งานของเธอก็กำลังจะเริ่มอยู่นี่ไง”
“อะไร” ดวงตากลมมองร่างสูงที่เดินเข้ามาหยุดยืนข้างเตียง ดวงตากลมช้อนขึ้นสบสายตา แล้วมองแก้วน้ำในมือของเขา
“....” อีกฝ่ายก็เอาแต่จ้องหน้า ไม่ยอมพูดอะไร
“เอาน้ำมาให้เหรอ ใจดีจัง” เปิดปากถามเองก็ได้ เห็นถือมานานแล้ว
“กินเอง” พูดจบก็ยกแก้วในมือขึ้นดื่ม กวนประสาทจริง! ไม่อยากจะเชื่อว่าคือคนเดียวกันกับเมื่อคืน
เขาไม่รุนแรง ไม่ได้ทำฉันเจ็บ รู้จังหวะอีกต่างหาก แต่เพราะขนาดที่ใหญ่กว่า ทำฉันหน่วงท้องไม่หาย แล้วพอนึกถึงภาพเหตุการณ์ก็เข้ามาในหัว!
ไม่ได้ ๆ ต้องไปทำงาน
เท้าเล็กเหยียบลงบนพื้นเต็มฝ่าเท้าและพยายามลุกขึ้นยืน แขนทั้งสองกอดผ้าห่มผืนใหญ่ไว้แน่น เพราะร่างกายที่ไร้สิ่งบดบัง แล้วยังมีเขายืนมองอยู่ไม่ยอมหลีกทางอีกต่างหาก
“หลบ” เสียงหวานพูดขึ้น สายตาก็มองปลายเท้า
กะ ก็ฉันเขินเขานี่! เมื่อคืนมาเมารอบสองด้วย ไม่ปฏิเสธแล้วยังร่วมด้วยแบบเต็
