หนึ่งชั่วโมงต่อมา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
มือเล็กยกขึ้นเคาะประตูห้องทำงานจองลาเดล จากนั้นก็ยืนรอให้คนในห้องเปิดประตู แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...
เงียบ
ตายคาห้องไปซะเลยไป เวลาไม่ต้องการเจอโผล่มาจัง ทำตัวเหมือนไม่ใช่คนจริง ๆ นั่นแหละ แต่ถ้าไม่ถามเขาแล้วฉันจะไปถามใครได้! ลองเคาะเรียกอีกสักรอบก็แล้วกัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
เงียบ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
เงียบ...ยังเงียบอยู่!
ปึง ปึง ปึง!
“คุณเจ้าหนี้คะ เปิดประตูออกมาคุยกันหน่อย!” หมดความอดทนแล้ว ช่วยโผล่ออกมาเวลาต้องการตัวหน่อยเถอะ!
กริ้ก!
“ตอนอยู่บนเตียงกับในห้องน้ำยังเรียกชื่ออยู่เลย” เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก
“....” ริมฝีปากแดงเม้มแน่น จ้องมองผู้ชายตรงหน้า พูดขึ้นมาภาพก็วนเวียนเข้ามาในหัว ละ แล้วยิ่งในห้องน้ำ...ฆ่าฉันซะ!
“เรียกทำไม” นัยน์ตาคมจ้องหน้าฉันผ่านแว่นสายตา
“ของของฉันหายไป”
“....”
“รูปของพ่อ” ฉันเหลืออยู่แค่ 2 ภาพเองนะ แล
