ตอนที่ 11
ใช้เวลาไม่นานข้าวผัดร้อนๆถูกทำขึ้นมาใหม่จากฝีมือของเขา ยกมาวางลงตรงหน้าหลานสาวที่ยังคงหวาดระแวงเล็กน้อย มองอาหารตรงหน้าสีหน้าปั้นยาก จนคนเป็นลุงนึกขำ แต่จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะจะกลัวจะเสียน้ำใจหญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้เขาและกำลังก้มหน้าหลบตาอยู่
วาวาค่อยๆตักข้าวใส่ปากเล็กๆ ก่อนจะเคี้ยวแก้มตุ่ยพลางพยักหน้ารัวอย่างชอบใจ
“อร่อยไหม"
“หย่อยๆ"
“หึหึ” เขมกรวางมือลงบนเรือนผมของหลานขยี้เบาๆ ก่อนจะหันมามองหน้าใครอีกคน
“ทานข้าวกันเถอะครับ พี่หิวแล้ว"
“เอ่อ...” เขมกรเดินไปหยิบจานมาสองใบ จานนึงถูกปรุงใหม่ร้อนๆ วางลงตรงหน้าหญิงสาว ส่วนอีกจานเป็นจานที่หญิงสาวอุตสาห์ตั้งใจทำแต่แรก เธอมองหน้าเขานิ่งไป แววตาเต็มไปด้วยความฉงนเมื่อเห็นเขาทำท่าเหมือนจะทานเมนูที่เธอทำ
“ทานสิครับ"
“แต่จานนั้น...”
“ทำไมครับ...ก็อร่อยดีนะ" บอกสีหน้าราบเรียบไม่แสดงอาการใดๆ ตักใส่ปากเคี้ยวเสมือนว่ารสชาตินั้นอร่อ
