เสียงเคาะประตูดังขึ้นแปร่งหูไปสักเล็กน้อย เพราะเป็นฝีมือของหลานสาวที่กำลังใช้มือน้อยๆเคาะตีไปยังประตู เพื่อหวังให้คนเป็นน้าเปิด
หญิงสาวรีบปาดเช็ดน้ำตาที่ไหลรินมาไม่ขาดสาย พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ รวบรวมสติตัวเอง
“อืม....แก แค่นี้ก่อนแล้วกัน เขามาแล้ว" ฌาร์ริญณ์บอกปลายสาย พร้อมกับกดวางโทรศัพท์ทันที
หลังจากที่เธอตัดสินใจโทรไประบายกับเพื่อนที่ดูจะมีสติและใจเย็นมากที่สุด อย่างไข่น้ำ เธอก็ได้สติว่า
ยังไม่ควรด่วนตัดสิดอะไรเขาในตอนนี้ เพราะเมื่อคิดย้อนในสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธออย่างที่ผ่านมา ล้วนแล้วแต่ เป็นสิ่งดีๆที่ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก สิ่งที่ได้ยินมาเธออาจจะเข้าใจผิดไปเองก็ได้ หญิงสาวพยายามบอกตัวเองแบบนั้น
ถ้าหากว่านี้เป็นการหลอกตัวเอง เธอก็อยากจะหลอกตัวเองให้นานที่สุด อย่างน้อยๆเธอก็ควรจะถามเขาก่อน
ชายหนุ่มส่งยิ้มกว้างให้ทันทีที่ประตูเปิดกว้างขึ้น ทว่า สายตาคมสังเกตเห็นคราบน
