หลายวันต่อมา…..
และแล้วก็มาถึงวันนี้ ฉันกับเจ้าป่านัดเจอกันที่สวนสาธารณะแถวๆ อพาร์ทเม้นที่เราเคยมาด้วยกัน ฉันมาถึงก่อนเพราะออกมารอก่อนเวลาชั่วโมงนึง
บอกแล้วว่าฉันคิดถึงหมอนั่นมาก!!!
“มาแล้วหรอ”
ฉันเงยหน้าจากจอมือถือทันทีที่รู้สึกว่าเหมือนมีคนยืนอยู่ด้านหลังแต่พอหันไปมองก็พบว่าคนที่มาไม่ใช่คนที่ฉันรอ
ไม่น่าเช็คอินเลย
“ทำไมมองหน้าพันซ์แบบนั้นล่ะคะ”
ยัยพันซ์ถามฉันเมื่อเห็นสีหน้าที่ฉันแสดงออกมาว่าผิดหวังที่เป็นตัวเอง
“พันซ์มาหาพี่ถึงที่นี่ได้มีอะไรหรือเปล่าหรือว่าจะมายอมแพ้”
เพราะว่ามันเลยกำหนดหนึ่งเดือนที่ตกลงกันเอาไว้แล้ว แต่เพราะยัยพันซ์อ้างว่างานที่มหาลัยยุ่งมากเราสองคนเลยยังไม่ได้คุยกันเรื่องนี้
“พันซ์สู้พี่โซไม่ได้จริงๆ ค่ะ”
“ถ้างั้นต่อไปนี้ก็เลิกยุ่งกับหมอนั่นได้แล้วนะ ที่ผ่านมาพี่จะถือว่ามันเป็นแค่ละครน้ำเน่าฉากนึง "
ฉันบอกด้วยใบหน้าที่จริงจังก่อนจะหันหลังเดินจากมาทันที
“อ
