ตาผานั่งยิ้มมองนารีกานต์และอัคคีที่นั่งอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกภายในบ้านของอัคคี ชายสูงวัยที่ใช้ชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวมาค่อนชีวิตทอดมองหญิงสาวคราวหลานด้วยสายตาอบอุ่นและเอ็นดู
“เป็นยังไงบ้าง เห็นแม่นุ่มบอกว่าแพ้ท้องหนักมาเลยเหรอ นี่เหลนตาเอาเรื่องตั้งแต่อยู่ในท้องเลยใช่ไหมเนี่ย” ใบหน้าของตาผาเต็มไปด้วยรอยยิ้มยินดีและดีใจ
หลังจากทราบข่าวจากทิว ที่เอาข้าวปลาอาหารไปส่งแทนนารีกานต์ ว่านารีกานต์ตั้งครรภ์ตาผาก็ทนรอให้นารีกานต์ไปหาไม่ไหว รีบให้ชดขับรถมาที่บ้านของอัคคีทันที
“ค่ะ เอาเรื่องน่าดู ท่าทางจะดื้อและมึนเหมือนคุณไฟ” คนถูกพาดพิงหันมองหน้าเจ้าของคำพูดเล็กน้อย แต่ริมฝีปากกลับยกยิ้มขึ้นมา
“และคงเอาแต่ใจแถมยังขี้งอนเก่งอีกด้วยครับคุณตา” เอ่ยฟ้องออกไปไม่ต่างกัน ทำให้ตาผายิ่งยิ้มมีความสุขมากกว่าเดิม
บ้านหลังนี้ห่างหายจากรอยยิ้ม ห่างหายจากเสียงหัวเราะและความสุขไปนานแสนนาน ตนก็ได้แต่หวังว่าสิ่งที่
