เพื่อนคนใหม่

1837 คำ

เป็นอีกเช้าที่นารีกานต์ตื่นขึ้นมาอาเจียนเปรียบเสมือนนาฬิกาปลุกที่ถูกตั้งไว้ ปลุกอัคคีให้ตื่นขึ้นมาเช่นเดียวกัน ภาพของนารีกานต์ยืนโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำดูเหมือนจะเป็นภาพชินตาไปเสียแล้วสำหรับอัคคี ร่างสูงเดินเข้ามายืนซ้อนด้านหลังลูบแผ่นหลังบางเบาๆ และรวบผมยาวสลวยเอาไว้อย่างนี้เป็นประจำทุกเช้า เมื่ออาเจียนจนพอใจและล้างหน้าล้างปากเสร็จเรียบร้อย อัคคีก็จะอุ้มนารีกานต์กลับมาเตียงนอนทุกวันเช่นเดียวกัน สิ่งเหล่านี้กลายเป็นกิจวัตรประจำวันของคนทั้งคู่ไปเสียแล้ว “วันนี้อยากไปไหนไหม” เอ่ยถามคนที่นั่งพิงหัวเตียงมองมาที่ตน “ถ้าอยากไป คุณจะพาฉันไปเหรอ” “ก็บอกมาก่อนว่าจะไปไหน” “อยากไปบ้านริมน้ำ” และนั่นก็ทำให้อัคคีนิ่งเงียบไป ใบหน้าของชายหนุ่มเผลอแสดงความนิ่งเรียบออกมาอย่างไม่รู้ตัว มองนารีกานต์ด้วยสายตาเป็นคำถาม ซึ่งนารีกานต์ก็คิดเอาไว้อยู่ก่อนแล้วว่ายังไงอัคคีก็ไม่ยอมให้เธอไปเหยียบที่นั่นอีกแน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม