“คุณแม่!” นารีกานต์โผลเข้าไปกอดมารดาไว้แน่น ด้วยความดีใจที่เห็นมารดาและน้องชายยืนอยู่ตรงหน้า รวมไปถึงนางสายธารก็มาที่นี่เช่นเดียวกัน
“สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะลูก” นางจำปากกอดบุตรสาวแน่น เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม
“สุขสันต์วันเกิดนะหนูขมิ้น มีความสุขมากๆ นะลูก” นางสายธารก็เอ่ยอวยพรออกมา นารีกานต์จึงผละออกจากอ้อมกอดของมารดา โผลเข้าไปกอดนางสายธารเอาไว้โดยที่นางสายธารก็กอดตอบกลับไปเช่นเดียวกัน
“ขอบคุณนะคะคุณแม่”
“พี่ขมิ้น เป่าเทียนก่อนได้ไหม ผมอยากกินเค้กแล้วเนี่ย” และเสียงพูดของข่าที่ดังแทรกขึ้นมา ทำให้เสียงหัวเราะของทุกคนดังขึ้น นารีกานต์จึงผละออกจากอ้อมกอดของนางสายธาร เดินกลับมายังเค้กที่ตอนนี้คนที่ทำหน้าที่ถือเค้กไม่ใช่น่านฟ้าเสียแล้ว
แต่กลับเป็นมาสคอตหมีตัวใหญ่ที่ยื่นเค้กมาให้เธอ แม้จัแปลกใจแต่นารีกานต์กลับส่งยิ้มให้มาสคอต อยากรู้จังว่าใครกันที่อยู่ในนี้ อยากรู้จังว่าใครคิดจะเซอร์ไพรส์เธอ
