“นี่มึงรุนแรงจนถึงขั้นเมียเป็นไข้เลยเหรอวะ ข้าวใหม่ปลามันอะเนาะ ฟ้าเหลืองเลยมั้ง” คำเอ่ยแซวของเพื่อนคนสนิทอย่างนายแพทย์น่านฟ้าดังขึ้น เมื่อขึ้นไปตรวจอาการของนารีกานต์เสร็จ หลังจากอัคคีโทรตามให้มาดูอาการของนารีกานต์
เนื่องจากค่ำคืนที่ผ่านมาหญิงสาวมีอาการตัวร้อนไข้ขึ้นสูง จนอัคคีต้องอยู่ดูแลคอยเช็ดตัวและทานยาลดไข้ตลอดทั้งคืนแทบไม่ได้นอน ไม่อยากจะคิดว่านี่คือเวรกรรมที่ตนกระทำกับหญิงสาวกำลังย้อนกลับเข้าหาตัวเองทันตาเห็น
“ฟ้าเหลืองกับผีน่ะสิ ไม่รู้มึงก็อย่าพูดมั่วได้ไหม... ทำเป็นสำออยน่ะสิไม่ว่า กูให้ทำงานตากแดดอดข้าวแค่วันเดียวก็ถึงกับไข้แตก ไม่อดทนเอาซะเลย” คนฟังนั่งตาโตอ้าปากค้างเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนรักอยากจะหยิบหมอนอิงที่วางอยู่ข้างมือเขวี้ยงใส่เพื่อนเสียจริง
“ไอ้บ้า! นี่มึงเสียสติไปแล้วหรือไง ให้เขาอดข้าวอดน้ำทำงานตากแดดเปรี้ยงๆ แบบนี้เป็นใครมันจะทนไหววะ นี่เขามาเป็นเมียนะเว้ย ไม่ได
