"พี่ขมิ้น คุณอัคคีให้ขึ้นไปหาบนห้องค่ะ" มือที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากในอาหารมื้อเย็นที่รวมทั้งมื้อเช้าและมื้อกลางวันของนารีกานต์เป็นอันชะงักลง วางช้อนลงตามเดิม หันกลับมาถามแก้วหลานป้านุ่ม
"เดี๋ยวนี้เลยเหรอแก้ว"
"ค่ะ" คำตอบที่ได้รับกลับมาทำให้นารีกานต์ชักขุ่นเคืองใจ กับความเอาแต่ใจของชายหนุ่มที่อยากได้อะไรก็ต้องได้เดี๋ยวนี้ โดยไม่คำนึงถึงคนอื่นบ้างเลยว่ากำลังจะทำอะไรอยู่ ว่างไหมหรือว่ายุ่งอยู่หรือเปล่า
“แล้วเอ็งได้บอกคุณไฟหรือเปล่าว่าคุณขมิ้นกำลังกินข้าวอยู่” ป้านุ่มที่นั่งอยู่ข้างนารีกานต์เอ่ยถามออกมา เมื่อนารีกานต์ยังไม่ได้ทานข้าวเลยสักคำ อีกอย่างหญิงสาวก็เพิ่งจะกลับเข้าบ้านมาเมื่อช่วงหกโมงเย็นเห็นจะได้ หลังจากเกี่ยวหญ้าในไร่ให้วัวเสร็จ
“บอกแล้วป้า แต่คุณไฟสั่งให้ขึ้นไปเดี๋ยวนี้” นารีกานต์และป้านุ่มหันมองหน้ากันพร้อมทั้งผ่อนลมหายใจออกมา เขารู้ว่าเธอกำลังจะทานข้าวแต่เขาก็ยังให้เธอขึ้นไปห
