เวลาเดินล่วงเลยจนเกือบสิบห้านาฬิกานารีกานต์ถึงทำงานดายหญ้าภายในสวนที่อัคคีสั่งเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวพาร่างอันหิวโซและกระหายน้ำเดินมายังคอกวัวเพื่อหาร่มพักเหนื่อยและหาน้ำดื่มแก้กระหาย ใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำจากการถูกแดดแผดเผามานานหลายชั่วโมง เหงื่อผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้า เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
นารีกานต์ทรุดตัวลงนั่งเอนหลังพิงกับเสาของคอกวัวอย่างหมดแรง ขาสองข้างเหยียดยาวออกไปด้านหน้า ถอดหมวกที่ใส่อยู่บนศีรษะออกเพื่อมาพัดให้ตัวเอง
“คุณขมิ้น เป็นยังไงบ้างคะ ป้าเอาน้ำมาให้ ดื่มน้ำก่อนนะคะ” ป้านุ่มนั่งลงเคียงข้างหญิงสาว กุลีกุจอเปิดขวดน้ำดื่มที่ตนเองนำมาจากบ้านยื่นให้หญิงสาวที่นั่งหน้าแดงเพราะฤทธิ์ของความร้อนแผดเผา รู้สึกสงสารหญิงสาวจับใจที่ต้องมาทำงานหนักตากแดดตากลมเพียงเพราะถูกเข้าใจผิด
“ขอบคุณนะคะป้านุ่ม” นารีกานต์ยกมือไหว้ป้านุ่มด้วยอย่างซาบซึ้งในน้ำใจที่ท่านมีต่อเธอ ยื่นมื
