(แพร)
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
10.11 am.
ตืด...
ฉันละสายตาจากวิวของมุมเมืองต่างๆ ที่เต็มไปด้วยตึกมากมายจนละลานตามามองหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองหลังมันสว่างวาบ เพราะมีข้อความเข้า...มาอีกแล้วไอ้ข้อความแปลกๆจากคนแปลกๆ
พรึบ
ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับอ่านข้อความจากเบอร์แปลกเบอร์เดิมที่คอยก่อกวนมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา...เจ้าหนี้ของพีร์นั่นแหละ ฉันรู้ว่าเขาชื่ออะไรเพราะไม่ได้ถาม แต่หลังจากวันที่ฉันจ่ายหนี้ก้อนแรกไปเขาก็เอาแต่ส่งข้อความมากวนไม่หยุด จริงๆมันก็ดูเหมือนเขาไม่มีเพื่อนเล่นมากกว่า เพราะข้อความต่างๆที่ส่งมาล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องธรรมดาๆที่เจอในแต่ละวัน...อย่างตอนนี้เขาส่งมาบอกว่าเบื่อที่ต้องไปออกงาน แต่จะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะมันได้เงิน...อะไรของเขาแปลกคนซะจริง
"ดูไรนัก?"
มาแล้วสินะ...อีกคนที่อยู่ใกล้ตัวเดี๋ยวนี้อารมณ์ก็ขึ้นๆลงๆจนไม่สามารถเดาอาการได้ในแต่ละวัน ยิ่งถ้าเห็นฉันจับโทรศัพท์เขาก็ยิ่
