ส่วนผู้ที่ตายไปตามอายุขัยในแดนมนุษย์อย่างองค์ไท่จื่อสวรรค์ ดวงจิตล่องลอยสู่ดินแดนปรโลกเพื่อดื่มน้ำแกงล้างวิญญาณ
“ข้าไม่ดื่ม อย่างไรก็ไม่ดื่ม”องค์ไท่จื่อไม่ยอมดื่มน้ำแกงล้างวิญญาณปัดถ้วยใส่น้ำแกงจากมือนางจิ้งจอกหลิงอันแตกกระจายลงที่พื้น
“เป็นกฎแห่งดินแดนปรโลก พระองค์สิ้นชีพตามธรรมชาติในดินแดนมนุษย์ต้องดื่มน้ำแกงเพคะ”
“ข้าเป็นถึงโอรสสวรรค์ เสด็จพี่ของข้าก็เป็นถึงจักรพรรดิแดนมืด เหตุใดต้องดื่ม ข้าไม่ดื่ม ข้าอยากเก็บความทรงจำไว้”
“หม่อมฉันต้องกราบทูลให้ท่านจอมมารทราบภายหลัง ณ เวลานี้จอมมารถูกกักขังอยู่ในกรงอาคมในดินแดนมนุษย์ ยังไม่กลับมาดินแดนปรโลก”
องค์ไท่จื่อสวรรค์วูบกายหายไปต่อหน้าต่อตา ทิ้งให้นางจิ้งจอกหลิงอันเก็บเศษถ้วยใส่น้ำแกงตามลำพัง องค์ไท่จื่อช่างมุทะลุเอาแต่ใจตนเอง ไม่เหมือนภาพลักษณ์หล่อเหลานิ่มนวลเปลือกนอก
เจิ้นหัวลอยหน้าลอยตาผ่านด่านล้างวิญญาณของนางจิ้งจอกบรรพกาลหลิงอันผู้คว
