ของเธอแล้วเมื่อครู่ ว่ามันคือพุ่มแพรไหมสีน้ำตาลดำ ดกอุดมราวป่าดงดิบ โอบอำพรางรูปลำความเป็นชายที่รูปลักษณ์ของมันตรงกันข้ามกับนามสกุล ‘ดอสั้น’ ของเขาอย่างสิ้นเชิง
“อุ๊ปส์…!!!” คนที่กำลังทำสมาธิถึงกับสะดุ้งโหยง เมื่อมือและแขนทั้งสองข้างไม่อาจใช้งานได้ เขาจึงทาบกายเข้าหาเธอจากทางด้านหลัง แม้ในขณะนั้นบัวสวรรค์จะมองไม่เห็น แต่ก็เดาได้ว่าเขากำลังหยัดเข่าขึ้น…แล้วยอบตัวลงมาเป็นจังหวะ หน้าท้องของเขาเบียดชิดติดแผ่นหลังของเธอ
กรี๊ดดดด…บัวสวรรค์กัดฟัน ร้องลั่นอยู่ในความคิด เขาทะลึ่งและเร่าร้อนอย่างที่เธอคาดไม่ถึง โอ้แม่เจ้า! รู้สึกได้เลยว่าความเครียดเขม็งของเขากำลัง ‘Up’ and ‘Down’ เสียดสีอยู่กับแผ่นหลังบางละมุนที่ไม่เคยต้องมือชายมาก่อนเลยในชีวิต ตุลย์บดคลึงจนรู้สึกถึงสัมผัสอันร้อนผะผ่าว ความร้อนแผ่ลามมาจากเนื้อตัวของเขา ทำเอาเธอขนลุกไปทั้งตัว บทสวดอะไรต่อมิอะไรที่เธอพยายามขุดขึ้นมาท่องเพื
